Pełna wersja WebSphere Application Server 6 ma pojawić się w drugiej połowie roku. Gdy to się stanie, użytkownicy będą mieli okazje zapoznać się z pierwszymi owocami prac nad „komponentyzacją” warstwy pośredniczącej, mających na celu zapewnienie możliwości wykorzystanie wspólnego kodu przez różne oprogramowanie IBM – WebSphere, DB2, Tivoli, Lotus i Rational.

WebSphere Application Server 6 ma być wspólną platformą programistyczną - w oparciu o tę platformę IBM będzie budował pozostałe produkty oprogramowania infrastruktury, obejmujące integrację biznesu, portal i oprogramowanie współpracy. Mechanizmy serwera aplikacyjnego będą zagnieżdżane w innych produktach IBM. IBM uważa WebSphere 6 za platformę integracyjną nowej generacji, przeznaczoną do budowania architektur zorientowanych usługowo (SOA). SOA jest standaryzowanym sposobem łączenia aplikacji w ramach sieci, pozwalającym na łączenie różnorodnych usług aplikacyjnych w celu tworzenia kompleksowych procesów biznesowych.

Zobacz również:

• Wszystkie problemy macOS 14.4 - lepiej nie aktualizować Maców
• Red Hat uruchomił portal ułatwiający projektowanie aplikacji

Mając na uwadze tę rolę serwera, firma dołączyła do niego obsługę standardów Web services, jak również J2EE 1.4. I tak WebSphere 6 obsługuje JAX-RPC 1.1 – standard przeznaczony do wspomagania użytkowników projektujących Web services oparte na Javie, które mogą pracować na różnych platformach; oraz JSR 109 –definiujący elementy wymagane dla Web services w modelu programowania JAX-RPC. ( JAX-RCP mówi o tym, jak wywołać Web services, JSR 109 opisuje jak konstruować Web service).

Ponadto nowa platforma uwzględnia ostatnią specyfikację JCA (Java Connector Architecture), która opisuje standardowe sposoby budowania konektorów. Obsługa adapterów budowanych w oparciu o JCA 1.5 pozwoli na asynchroniczną komunikację pomiędzy aplikacjami J2EE i pakietowymi aplikacjami takich dostawców, jak SAP i Siebel bez konieczności tworzenia specjalnych interfejsów.

Mechanizm JMS (Java Message Service) pozwoli na używanie istniejącego oprogramowania bazodanowego – takiego jak DB2 – do przechowywania i udostępniana informacji o wiadomościach lub transakcjach w przypadku uszkodzenia sprzętu lub oprogramowania. Dotychczas użytkownicy byli zdani na zamknięte, specjalne oprogramowanie przeznaczone do takich zadań.