Niemal połowa amerykańskich CEO, którzy uczestniczyli w badaniu McKinsey'a, uważa, że ich koledzy powinni odgrywać rolę liderów w kształtowaniu debaty publicznej i mieć wpływ na zagadnienia społeczne takie jak edukacja, ochrona zdrowia, polityka zagraniczna. Jedna siódma respondentów uważa, że już odgrywa taką rolę.

Nieliczni, których naprawdę można nazwać liderami, są na ogół członkami rad nadzorczych i prezesami i reprezentują prywatne firmy. Większość jako czynniki motywujące wymienia w pierwszej kolejności przyczyny osobiste, a działania mają charakter prywatnej inicjatywy obywatelskiej. Uczestnicy badania przyznają, że zrozumienie zagadnień publicznych i rozwinięta współpraca z kolegami o zainteresowaniach, ułatwia im granie roli liderów. Podstawową barierą uniemożliwiającą zwiększenie zaangażowania jest brak czasu.

Zobacz również:

• GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach

Te rezultaty rozszerzają się na poprzednie badanie McKinsey Quarterly, w którym liderzy biznesu z całego świata określali istotność korporacyjnego kontraktu społecznego i konieczność zaangażowania w dyskusje na kluczowe tematy społeczne i polityczne. Te opinie nie są zaskakujące, jeśli wziąć pod uwagę, że społeczne i polityczne siły mogą dziś zdefiniować i zmienić reputację korporacji, a środowisko przepisów może ukształtować strategiczny pejzaż i rynek na długi czas. Badanie sugeruje wysoką rolę prezesów w artykulacji i próbach rozwiązania problemów życia publicznego, takich jak ochrona zdrowia, edukacja, ubóstwo i zmiana klimatu.

CEO zajmują się publicznymi problemami na różne sposoby. Mogą działać poprzez swoje firmy albo jako zwykli obywatele. Niektórzy udzielają się w organizacjach biznesowych zaangażowanych w kwestie społeczne.

Jedynie 6% respondentów uznało, że większość prezesów odgrywa rolę liderów, a 35% stwierdziło, że nie odgrywają oni żadnej roli w życiu publicznym. Aż 59% ocenia, że większość prezesów ma "jakąś" rolę, ale nie jest to rola lidera. Natomiast 44% uważa, że większość prezesów powinna odgrywać rolę liderów w kwestiach społecznych i politycznych, a jedynie 6%, że nie powinni odgrywać żadnej roli. Jedynie 14% ankietowanych uważa, że sami odgrywają rolę liderów.

Umożliwiają im to przede wszystkim dwa czynniki, nie powiązane bezpośrednio z ich rolą w pracy. Pierwszym jest grupa kolegów o podobnych zainteresowaniach politycznych i społecznych, a drugim dobre zrozumienie zagadnień życia publicznego.

Najważniejszą barierą jest brak czasu - siedmiu na dziesięciu CEO, którzy odgrywają znaczącą rolę w życiu publicznym, musi wybierać spośród trzech innych zajęć. W nagrodę znacznie rzadziej czują lęk przed negatywnym wizerunkiem.