Zagrożenia związane z problemem roku 2000 stanowią treść dezyderatu, skierowanego przez Sejmową Komisję Gospodarki do premiera Rzeczypospolitej Polskiej.

Komisja uznała, że brakuje centralnie koordynowanych działań, zmierzających do całościowej oceny wpływu zaburzeń pracy systemów informatycznych wraz z nadejściem roku 2000 na bezpieczeństwo państwa i stan gospodarki polskiej. Dotychczasowe prace, prowadzone pod kierownictwem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, ograniczają się do obszaru systemów informatycznych administracji państwowej.

Premier na czele

Nie ma jednolitego rządowego programu, dlatego komisja zwróciła się z wnioskiem o powołanie zespołu rządowego, który podjąłby działania mające zapewnić bezpieczne funkcjonowanie państwa po 1 stycznia 2000 r. i opracowałby procedury awaryjne. Na czele tego zespołu powinien stanąć premier Jerzy Buzek.

Przedstawiciele komisji uznali też, że sprawą powinien zająć się Sejm RP, zakres kompetencji komisji jest bowiem zbyt mały w porównaniu do wagi problemu. Tym samym komisja postulowała podjęcie działań na wzór innych państw zachodnich. Premier powinien udzielić odpowiedzi na otrzymany dezyderat w ciągu jednego miesiąca. Komisja Gospodarki od dłuższego czasu otrzymywała pisma i sygnały z różnych firm i organizacji o potrzebie pilnego zajęcia się sprawą przygotowań Polski do nadejścia roku 2000.

Sprawa ONZ

Na kilka dni przed sformułowaniem dezyderatu w Nowym Jorku odbyła się konferencja poświęcona problemowi roku 2000, przygotowana przez Organizację Narodów Zjednoczonych (http://www.on.org/members/Year2000). Wśród obecnych ekspertów ze stu kilkudziesięciu krajów obecne były dwie osoby z Polski - Andrzej Pawlak, wicedyrektor w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, oraz przedstawiciel polskiej misji ONZ w Nowym Jorku. Konferencję, której znaczną część prowadzono za zamkniętymi drzwiami, rozpoczęło przemówienie Kofi Annana, sekretarza generalnego ONZ. Stwierdził on m.in., że trzeba powoływać ponadnarodowe zespoły specjalistów, które zajęłyby się opracowaniem planów i koordynacją działań dla wybranych sektorów gospodarki i przemysłu.

Komitet organizacyjny konferencji tworzyli przedstawiciele Bułgarii, Chile, Filipin, Holandii, Korei, Meksyku, Republiki Południowej Afryki, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych.