Prąd na 100%
-
- 19.05.2009
System rozwija się wraz z firmą
Koncepcja systemu zasilania gwarantowanego powinna uwzględniać rozwój firmy. Najtańszym i najprostszym rozwiązaniem jest oszacowanie potrzeb i wykonanie gotowej instalacji pod kątem projektowanego w najbliższym czasie, maksymalnego obciążenia oraz potrzeb w dziedzinie niezawodności. Wtedy system ten jest nierozbudowywalny, co w przypadku istotnego rozwoju firmy może generować dość pokaźne koszty w przyszłości. Budowa instalacji przewidzianej na konkretną moc i późniejsza jej rozbudowa, mogą być znacznie droższe niż budowa jej od razu na moc docelową, wliczając w to planowe przewymiarowanie systemu. Wynika to z kosztownych prac adaptacyjnych, a czasami także z konieczności wymiany urządzeń.
Gdy firma jest świadoma swojego rozwoju, ma do wyboru dwie drogi. Pierwsza z nich obejmuje budowę całego systemu o docelowej mocy, uwzględniającą rozwój firmy oraz późniejszą dostawę nowych urządzeń IT bądź ich modernizację. W ten sposób powstaje system, który w początkowym okresie jest przewymiarowany, ale po planowej rozbudowie będzie dostosowany do nominalnego obciążenia. Przykładem może być instalacja, w której moc 30 kVA byłaby wystarczająca dla potrzeb bieżących, ale projekt zostaje opracowany na moc 80 kVA, gdyż firma zakłada, że taka moc będzie potrzebna po pewnym czasie. Celowe przewymiarowanie ma sens, jeśli w chwili projektu systemu firma posiada już dokładne plany rozbudowy w krótkim czasie. Model ten cechuje się wyższymi kosztami budowy, ale nie wymaga w ogóle późniejszej rozbudowy.
Typowa instalacja zasilania gwarantowanego zawiera:
- zasilacz awaryjny (lub zestaw zasilaczy) z baterią akumulatorów,
- bypass zewnętrzny, czyli urządzenie umożliwiające bezprzerwowe przełączenie na zewnętrzne źródło zasilania podczas odłączania zasilacza awaryjnego, na przykład z powodu jego awarii,
- infrastrukturę elektryczną, taką jak rozdzielnica elektryczna i obwody jedno- lub dwutorowego zasilania systemu oraz obwody zasilania chronionych systemów,
- przycisk wyłącznika pożarowego, który całkowicie odcina zasilanie w przypadku pożaru,
- w niektórych instalacjach - własny generator prądotwórczy.
Wyposażenie dodatkowe obejmuje:
- panel kontrolny sygnalizacji i monitoringu, zazwyczaj wykonywany w technologii LCD,
- adapter SNMP, który umożliwia połączenie UPS z siecią monitoringu parametrów infrastruktury,
- czujniki temperatury i wilgoci w pomieszczeniu akumulatorów,
- czujnik otwarcia drzwi pomieszczenia lub szafy zasilacza,
inne elementy, ułatwiające integrację infrastruktury zasilania gwarantowanego z istniejącymi systemami kontroli procesów produkcyjnych w przedsiębiorstwie.
Zadbać o moc
Druga droga, uznawana za bardziej ekonomiczną, zakłada projektowanie systemu w ten sposób, że część wyposażenia jest już wykonana dla mocy docelowej, a pozostała może być łatwo rozbudowana. Taki system powstaje jako nadmiarowy nie w celu zwiększenia niezawodności, ale w celu podwyższenia mocy. Instalacja może być wtedy zwymiarowana np. na dwa duże zasilacze awaryjne, ale początkowo jest instalowany tylko jeden. Cała infrastruktura kablowa i podobne urządzenia są od razu budowane na docelową moc, rozbudowa będzie polegała na dostawieniu kolejnych zasilaczy wraz z akumulatorami oraz niektórych urządzeń dodatkowych, takich jak moduły zarządzania.
