Trochę inne podejście do telepracy prezentują dostawcy, którzy w swoich rozwiązaniach stosują zasadę tzw. mobilnego biura. Zakłada ona utworzenie pewnego środowiska pracy, wyznaczonego przez dostępne usługi (głosowe, przesyłania danych itp.). Użytkownik chce, aby to środowisko pracy było dostępne wszędzie, gdzie trzeba coś wykonać - a więc w biurze firmy, w domowym komputerze, a także w podróży w laptopie. To z kolei zakłada konieczność korzystania z różnych technologii sieciowych w zależności od okoliczności, a więc daje dużo większe pole manewru niż omawiane wcześniej rozwiązania, oparte wyłącznie na sieciach stacjonarnych. Zasadnicza różnica wynika z założenia mobilności pracownika.

Rysunek 5 przedstawia rozwiązanie firmy Alcatel, wykorzystujące różne technologie sieciowe w celu utworzenia mobilnego biura. Kluczowym elementem jest tu Mobile Office Server, który przechowuje informację o profilach pracowników oraz - przy użyciu elementów sieci IN - umożliwia zestawianie i kontrolę odpowiednich połączeń.

Pracownicy mogą korzystać z różnych technik dostępu do sieci. Biorąc pod uwagę dostępne technologie, najlepsze wydają się rozwiązania serii xDSL (np. ADSL - Asymetric DSL, w którym pasma "w górę" i "w dół" różnią się przepływnością). Z rozwiązań mobilnych do sieci rozległych mamy dziś do dyspozycji jedynie GPRS (General Packet Radio System), w którym możemy w praktyce liczyć na kilkanaście kb/s (rozwiązanie Mobile Office jest niezależne od platform transportowych, dlatego komercyjne wdrożenie UMTS lub innego systemu 3G zapewnia łatwą skalowalność). Większy jest wybór rodzajów bezprzewodowego dostępu w wypadku sieci lokalnych - w centrach miast można wykorzystać publiczny WLAN (Wireless LAN), oparty na protokole 802.11b lub wchodzącym na rynek 802.11g. Na rysunku 6 przedstawiono konfigurację mobilnego biura, wykorzystującego ADSL oraz GPRS.

Podstawowym założeniem mobilnego biura jest integracja usług - z punktu widzenia użytkownika nie powinno dochodzić do rozdzielenia sieci połączeń głosowych oraz transmisji danych. Aby to osiągnąć, wykorzystuje się najbardziej zaawansowane rozwiązania telekomunikacyjne, takie jak protokół SIP czy H.323 (sieci typu All-IP), umożliwiające integrację sieci komutacji pakietów z siecią komutacji kanałów. Oczywiście jest to plan na przyszłość. W odniesieniu do współczesnych, powszechnie stosowanych rozwiązań (sieć PSTN) wystarcza współpraca Mobile Office Server z węzłem SCP (Service Control Point) sieci IN. Konfigurację takiej sieci przedstawiono na rysunku 7.

W systemie wyróżniono dwa podstawowe bloki funkcjonalne: część serwerową MO-S, związaną z serwerem biura mobilnego oraz część użytkownika (klienta) - MO-C. Dodatkowo użytkownik systemu wyposażany jest w kartę typu smart (przechowującą jego podstawowe dane). Aktywacja mobilnego biura (terminalu) odbywa się za pomocą wspomnianej karty - użytkownik jest autoryzowany po włożeniu jej do czytnika (najczęściej zintegrowanego z terminalem) oraz podaniu PIN. Po aktywacji sieć jest informowana o aktualnej lokalizacji pracownika (biuro, dom itp.), a terminal (laptop, PC itp.) zostaje dołączony do odpowiednich zasobów. Działanie systemu polega na rozproszeniu funkcjonalności pomiędzy dwa węzły: SCP (węzeł sieci inteligentnej operatora telekomunikacyjnego) oraz MO-S (węzeł korporacji z zainstalowanym systemem telepracy). Terminal pracownika jest połączony z siecią Internet (wykorzystywaną do komunikacji z MO-S) oraz z centralą sieci PSTN. Wymiana wiadomości sygnalizacyjnych pomiędzy terminalem a siecią odbywa się z użyciem protokołu IP - terminal przesyła wiadomości w postaci pakietów do MO-S, ten zaś poprzez SCP steruje realizacją połączeń. W wypadku połączeń wychodzących numer docelowy jest przekazywany do SCP za pośrednictwem MO-S. SCP zleca centrali wyposażonej w SSP zainicjowanie dwóch połączeń: do centrali obsługującej abonenta docelowego oraz do telepracownika, którego lokalizacja (mapowanie numeru logicznego na fizyczny numer linii) jest znana.

Połączenia przychodzące są kierowane do centrali obsługującej SSP, ta zaś za pośrednictwem SCP informuje MO-S. Sygnalizacja jest przesłana do klienta, który podejmuje decyzję o sposobie obsługi połączenia (np. przekierowanie na inny numer). Oczywiście powyższy schemat działa również w sieci GSM/GPRS - połączenia kierowane są przez centrale MSC (Mobile Switching Center). Wykorzystano tu więc podstawową własność sieci z komutacją kanałów, czyli możliwość kierowania połączeń zgodnie z zapisanym w platformie IN scenariuszem obsługi. Scenariusz ten zapisano w SCP - sterowanie jest wyniesione poza sieć.

Użytkownik systemu może korzystać z Internetu, jednocześnie obsługując połączenia głosowe. Istotne jest również planowanie numeracji - numer pracownika ma następujący schemat: prefiks firmy + numer wewnętrzny, przy czym obowiązuje niezależnie od lokalizacji i rodzaju sieci dostępowej.