Porady dla użytkowników

Jak zabezpieczyć się przed kradzieżą, jak bezpiecznie jeździć samochodem rozmawiając, przez telefon, co zrobić, żeby nie wyczerpały się baterie w podróży...

Jak zabezpieczyć się przed kradzieżą, jak bezpiecznie jeździć samochodem rozmawiając, przez telefon, co zrobić, żeby nie wyczerpały się baterie w podróży...

Korzystanie z telefonu GSM daje wiele korzyści. W miarę użytkowania pojawia się jednak wiele problemów, a nawet zagrożeń. Może bowiem zdarzyć się, że telefon zostanie wykorzystany przez osoby do tego nie uprawnione, co obciąży rachunek jego właściciela.

Jak się zabezpieczyć

Z punktu widzenia użytkownika, najważniejszym elementem systemu jest przypisana do niego karta SIM, która - po włożeniu do dowolnego aparatu telefonicznego zgodnego ze standardem GSM - pozwala na prowadzenie rozmów. Aparat bez karty umożliwia jedynie wykonywanie rozmów pod awaryjny numer 112 (w Polsce również 997, 998 i 999). Po włożeniu karty do aparatu, należy podać czterocyfrowy kod zabezpieczający (tzw. PIN), po rozpoznaniu którego następuje logowanie się do sieci. Karta SIM występuje w dwóch wielkościach: duża o wielkości karty kredytowej i mała (tzw. plug-in). Do aparatu przystosowanego do dużych kart można włożyć również małą, używając specjalnego adaptera.

Po włożeniu karty SIM do aparatu warto ustawić w nim funkcję wymuszonego odpytywania kodu zabezpieczającego kartę, tak aby po ewentualnej kradzieży nie można z niego korzystać. Aparat GSM ma również kod zabezpieczający, który można ustawić, tak aby po włożeniu do niego innej karty SIM żądał podania nie tylko kodu PIN, ale również kodu telefonu. Dzięki temu nikt nie użyje aparatu, nawet z własną kartą SIM.

Kradzież lub zgubienie telefonu bądź karty SIM należy zgłosić jak najszybciej operatorowi. Każdy telefon ma swój numer (tzw. IMEI), który po tym fakcie znajdzie się w globalnej bazie przechowującej informacje o skradzionych telefonach GSM. Warto więc pamiętać numer swojego telefonu, żeby w przypadku kradzieży móc podać go operatorowi.

Telefon za kierownicą

Często korzysta się z telefonów komórkowych w samochodzie. Najlepiej w tym celu używać wyspecjalizowanego zestawu, który umożliwia prowadzenia rozmowy bez odrywania rąk od kierownicy. Poza tym często zestaw taki posiada inne właściwości np. automatyczne wyciszanie radia czy sterowanie głosem. Niemniej rozwiązaniem najtańszym i coraz bardziej powszechnym jest użycie w samochodzie telefonu podręcznego.

Telefon podręczny można używać w samochodzie na trzy sposoby: bez dodatkowych urządzeń, w zestawie pasywnym i aktywnym. Zestaw pasywny składa się z umocowania, do którego wkłada się aparat, ładowarki, umożliwiającej połączenie z akumulatorem samochodowym, czasami również z zewnętrznej anteny. Zestaw aktywny umożliwia zazwyczaj prowadzenie rozmowy bez konieczności podnoszenia aparatu.

Korzystanie z aparatu podręcznego w samochodzie bez zestawu głośno mówiącego jest bardzo niebezpieczne. W niektórych krajach Wspólnoty jest to nawet zakazane.

Oprócz wyspecjalizowanych zestawów samochodowych dla konkretnych modeli aparatów podręcznych dostępne są też zestawy uniwersalne, które przeznaczone są dla dowolnych aparatów. Niestety, parametry techniczne takich zestawów są często znacznie gorsze niż zestawów specjalizowanych.

Oszczędzanie energii

O wadze aparatu decyduje głównie ciężar akumulatora. Ogólnie występują obecnie trzy rodzaje akumulatorów: niklowo-kadmowe, niklowo-wodorkowe i litowo-jonowe. Najlepsze są akumulatory litowo-jonowe, które mają największą pojemność i można je w dowolnej chwili doładowywać. Akumulatory niklowo-kadmowe i niklowo-wodorkowe wymagają natomiast specjalnej kontroli, jeśli chce się je utrzymać w wysokiej sprawności np. najlepiej je do końca rozładować przed ponownym naładowaniem, gdyż w przeciwnym wypadku występuje efekt pamięci, co powoduje, że trzeba je częściej ładować.

W podróży warto mieć akumulator zastępczy. Można nabyć na przykład "gruby" akumulator, który zapewnia długi czas pracy. Istnieją inne metody, które zapewnią dłuższy czas pracy. Jeśli nie musimy być osiągalni, to wyłączajmy nasz telefon. Należy unikać wyszukiwania sieci przez telefon. Gdy telefon pracuje w trybie czuwania, zużywa bardzo mało energii. Natomiast gdy traci połączenie z siecią, wówczas przechodzi do trybu wyszukiwania i pracuje na pełnej mocy. W obszarach gdzie nie ma pokrycia sieci, takich jak tunele kolejowe czy metro, należy telefon wyłączać. Należy też unikać zbędnego korzystania z menu telefonu i innych funkcji np. kalkulatora. W samochodzie najlepiej jest korzystać z anten zewnętrznych.

Przy zakupie telefonu warto zwrócić uwagę, czy ma on funkcję DTX ( Discontinous Transmission Exchange), która oszczędza akumulator. Obniża ona moc nadawania podczas przerw w rozmowie: wtedy gdy dzwoniący milczy lub rozmówca mówi.

Komunikaty tekstowe

Aparat GSM, oprócz prowadzenia rozmów telefonicznych, umożliwia również otrzymywanie i wysyłanie wiadomości tekstowych (SMS - Short Message Service) o długości do 160 znaków. Korzystanie z wiadomości tekstowych pozwala na oszczędzanie pieniędzy - czasami trzeba przekazać konkretną informację, a przeprowadzanie rozmowy telefonicznej może być kosztowne. W odróżnieniu od pagerów, które pozwalają tylko przyjmować wiadomości tekstowe (Mobile Terminated), niektóre telefony GSM potrafią również je wysyłać (Mobile Originated). Korzysta się wtedy ze standardowej klawiatury telefonicznej. Aby wysyłać wiadomości tekstowe z telefonu, należy w każdym przypadku ustawić numer centrali pośredniczącej, podany przez operatora. W krajach zachodnich istnieje wiele innych sposobów wysyłania wiadomości tekstowych do sieci GSM. Są to: dostęp przez operatora, modem i specjalne oprogramowanie, serwisy on-line (takie jak Compuserve, AOL) oraz Internet (e-mail i WWW). Istnieją też rozwiązania, które umożliwiają wysyłanie wiadomości tekstowych z telefonu GSM pod konkretny adres e-mail.

Faksy i dane

Kolejną usługą jest transmisja danych oraz faksów. Możliwe są trzy prędkości: 2400, 4800 i 9600 b/s. Dla każdej z tych prędkości włącza się dla danej karty SIM odpowiedni numer telefonu (Multi-Numbering). W ten sposób telefon komórkowy GSM odróżnia głos, faks i dane. Aby korzystać z transmisji danych i faksów, należy mieć odpowiedni przenośny faks (jeśli nie chce korzystać z komputera) lub kartę PC Card (dawniej PCMCIA) podłączaną do komputera. Pełna pojemność między telefonem komórkowym GSM a stacją bazową wynosi 22800 b/s. W paśmie tym muszą się jednak zmieścić też informacje sterujące oraz kody blędowe i dlatego do użytecznej transmisji pozostaje 13000 b/s. Do transmisji danych i faksów wymagane są jednak dalsze metody korekcji błędów i dlatego pozostaje tylko 9600 b/s.

Standard GSM wprowadzono w 1992 r. jako tzw. Phase 1, umożliwiający m.in.: przesyłanie mowy, faksów i danych, przeniesienie połączenia, roaming, SMS. W roku 1995 zdefiniowano "GSM Phase 2, do którego dodano m.in.: połączenia konferencyjne, oczekiwanie na połączenie, zawieszenie połączenia. Jeśli chce się korzystać z np. połączeń konferencyjnych, należy zwrócić uwagę, aby telefon był zgodny z GSM Phase 2.

Zdrowie użytkownika

Telefony komórkowe nie tylko odbierają sygnały radiowe, lecz również je emitują. Ta emisja pola elektromagnetycznego może stanowić zagrożenie dla użytkowników i otoczenia. Do tej pory nie wykazano naukowo, na ile to zagrożenie jest realne. Według wielu badań, stosowanie telefonu podręcznego GSM o mocy nadawania 2 W nie powoduje zagrożenia dla zdrowia. W przypadku telefonów samochodowych, które mają moc 8 W, zaleca się umiejscowienie anteny w odległości przynajmniej 5 cm od głowy rozmówcy. Prawdziwe zagrożenia występują wtedy, gdy użytkownik korzysta z urządzeń elektronicznych, takich jak rozrusznik serca - wtedy zaleca się utrzymanie odstępu kilkunastu centymetrów.

Inne zagrożenia wynikają z tego, że telefon komórkowy może oddziaływać na medyczne urządzenia elektroniczne lub urządzenia nawigacyjne w samolotach - wtedy występuje pośrednie zagrożenie dla otoczenia. W szpitalach i samolotach należy więc unikać używania telefonów komórkowych. Jeśli ktoś naprawdę obawia się fal elektromagnetycznych, może używać akcesoriów, które umożliwiają rozmowę przy oddalonej od głowy lub serca rozmówcy antenie - takich jak mikrofon lub słuchawka czy też zestaw głośno mówiący.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200