Obecnie jest dostępnych kilka rozwiązań implementujących formowanie wiązek. Dominują koncepcje wdrożeń przeprowadzanych za pomocą specjalizowanych układów. Inna popularna opcja wykorzystuje formowanie wiązek przy użyciu anteny. Przykładem technologii formowania wiązki opartej na układach elektronicznych jest ClientLink, oferowana przez Cisco. Mechanizm wprowadzono w celu zapewnienia poprawnej pracy mieszanego środowiska 802.11/a/g/n, poprzez wzmocnienie sygnałów wychodzących do klientów. Ważne, że niewymagana jest tu ingerencja zwrotna formowania wiązki przez klienta. W typowym rozwiązaniu 802.11n zarówno punkt dostępowy, jak i klient powinni wykorzystywać mechanizmy formowania wiązki.

Innym wariantem formowania wiązki jest zastosowanie anten. Firma Ruckus Wireless oferuje typ dynamicznego formowania wiązki przy użyciu nawet kilkunastu anten; system nazwano BeamFlex. Mechanizm ten często jest określany jako technologia inteligentnych anten. Rozwiązanie funkcjonuje tylko po stronie punktu dostępowego. Oprogramowanie w trybie ciągłym zbiera informacje o środowisku klientów oraz dostosowuje transmisję, w celu utrzymania optymalnych parametrów pracy. Proces jest realizowany przez analizę i zarządzanie dziesiątkami możliwych ścieżek do danego klienta, a następnie dynamiczny wybór - w najprostszej wersji co pakiet - najlepszej ścieżki do danego klienta. Najlepsza ścieżka jest jedną z tych, w których amplituda sygnału emitowanego z obu komunikujących się urządzeń dopasowuje się lub jest zgodna w fazie.

Niestandardowo w przedsiębiorstwach

W sieciach organizacji spotykamy się przeważnie ze strukturami punktów dostępowych zarządzanych przez kontrolery. Większość spraw związanych z kontrolą sieci bezprzewodowej, administrowaniem, bezpieczeństwem, przełączaniem, gwarancją jakości usług jest już ustandaryzowana lub w najbliższym czasie będzie podlegała standaryzacji.

Pojawił się jednak nowy wątek w bezprzewodowych sieciach korporacyjnych, wynikający z ogólnych tendencji rozwojowych sieci komputerowych. Mowa o wirtualizacji, którą w swoich urządzeniach uwzględnia m.in. Meru Networks. W przypadku tradycyjnej wirtualizacji, obejmującej serwery, wydzielone zostają zasoby logiczne z przestrzeni fizycznej. Podobnie wirtualizacja może być wykorzystana w ramach sieci bezprzewodowych. Fizyczne zasoby całej sieci bezprzewodowej są łączone w całość, aby następnie rozdzielić je między grupy lub indywidualnych użytkowników oraz aplikacje. W przypadku rozwiązania Meru mamy do czynienia z pojęciem wirtualnej komórki, która scala wszystkie zasoby sieci. Firma ta wprowadziła technologię, umożliwiającą wszystkim punktom dostępowym - w ramach danej komórki wirtualnej - pracę na podstawie jednego i tego samego kanału częstotliwości. Zapobiega to problemom związanym z koegzystencją sąsiadujących sieci bezprzewodowych. Wirtualna komórka to odpowiednik fizycznych zasobów w wirtualizacji serwerowej. Podlega ona podziałom na wirtualne porty, które można porównać do portu Ethernet w sieci przełączanej. Do określonego portu wirtualnego możemy przypisać zasoby oraz aplikacje.

Co czeka nas w niedalekiej przyszłości?

Według analityków, nowy standard Wi-Fi, o nazwie 802.11ac (przewidziany jako następca 802.11n), w 2015 r. będzie dominującą technologią bezprzewodową. Premier produktów 802.11ac można spodziewać się już w 2012 r. Standard 802.11ac zwiększa wydajność sieci Wi-Fi do prawie 1 Gb/s, a oferowane parametry zbliżają się do tych osiąganych w sieciach kablowych. Oczywiście, uzyskanie maksymalnych parametrów będzie możliwe przy niewielkich odległościach między punktem dostępowym a klientem. Wstępna specyfikacja “pre-ac" powinna być gotowa na koniec br.

Polecamy: Sześć problemów z routerami WLAN

Można jednak oczekiwać zapożyczeń i stopniowego wprowadzania innowacji określonych w specyfikacji 802.11ac do rozszerzeń standardu 802.11n. Pojawią się one z pewnością, gdy 802.11n okaże się niewystarczający do potrzeb użytkowników.

Polecamy: Bezpieczne biurko

Tymczasem starsze standardy - w postaci 802.11a/b/g - wypadają całkiem nieźle w specyficznych zastosowaniach. Już teraz można spotkać modyfikacje standardu CSMA na TDMA w rozwiązaniach opartych na 802.11a, ale kierowanych do operatorów. Systemy 802.11a przechwytują najlepsze cechy 802.11n i dość mocno pracują na sukces operatorów bezprzewodowych. Zmodyfikowany standard 802.11g nadal utrzymuje się w sprzedaży, szczególnie w tańszych rozwiązaniach dedykowanych MSP. Wydaje się jednak, że 802.11b odchodzi w niepamięć. Wciąż mają miejsce wdrożenia tej obecnie najprostszej technologii sieciowej w nowych systemach automatyki.