Wymienione cztery architektury różnią się tym, w jaki sposób w sieci SAN obsługują trzy oddzielne ścieżki lub strumienie danych - metadane, informacje kontrolne oraz ścieżki z danymi. Różnice te wpływają na wydajność oraz skalowalność.

Przesyłamy wszystko razem

W podejściu in-band metadane, informacje kontrolne oraz ścieżki danych są przetwarzane w jednym miejscu, w jednym urządzeniu, czyli metadane i komendy kontrolne współdzielą ścieżkę z danymi. Może to powodować powstawanie wąskiego gardła w silnie obciążonych sieciach SAN, gdyż wszystkie żądania ze strony hostów muszą przechodzić przez jeden punkt kontrolny - jest nim to urządzenie.

Producenci rozwiązań wykorzystujących podejście in-band rozwikłują ten problem, wprowadzając do swoich produktów zaawansowane klastrowanie oraz pamięć podręczną (cache). Dzięki temu wielu dostawców rozwiązań in-band może poszczycić się wdrożeniami w dużych sieciach, przy pracy z bardzo dużym obciążeniem. Do takich produktów należą: DataCore SANsymphony, FalconStor IPStor czy IBM SAN Volume Controller.

Dane osobno

Podejście out-of-band zakłada oddzielenie w urządzeniu ścieżki danych od zarządzania metadanymi i informacjami kontrolnymi. Dzięki temu ścieżka danych może być przekazana do osobnego motoru, który zajmuje się jej przetwarzaniem. Minusem jest konieczność instalacji agenta programowego na każdym z hostów, by oddzielić metadane i żądania kontrolne od strumienia danych i przekazać je do urządzenia out-of-band. W ten sposób host zajmuje się jedynie transferowaniem danych do systemu storage, ale wykorzystuje zmodyfikowaną infrastrukturę. Oznacza to wprowadzenie kolejnego elementu, który może wpływać na stabilność lub bezpieczeństwo pracy. Przykładem takiego rozwiązania jest produkt firmy LSI Logic, który można także skonfigurować do pracy w trybie oddzielonej ścieżki (split path).

Przełącznik podzieli ścieżkę

Systemy split path wykorzystują możliwości dzisiejszych inteligentnych przełączników SAN, które potrafią oddzielić informacje kontrolne oraz metadane od ścieżki danych. W odróżnieniu od rozwiązań out-of-band, w których separacja ścieżki danych od innych informacji następuje na hoście, w podejściu split path narzędziem separującym ścieżki jest urządzenie sieciowe, przełącznik SAN. Strumień danych jest kierowany do urządzeń storage, a metadane i informacje sterujące są przekazywane do urządzenia, które dokonuje odpowiedniego ich przetworzenia. Ważną zaletą rozwiązań split path jest ich przezroczystość dla hostów, gdyż nie wymagają instalacji agenta, nie trzeba również wprowadzać do hostów żadnego obcego obiektu lub oprogramowania. Zazwyczaj w podejściu split path wykorzystuje się inteligentne przełączniki SAN (Brocade lub Cisco) albo specjalnie opracowane urządzenia. Dostawcą takich rozwiązań jest EMC, Incipient oraz LSI Logic.

Wirtualizacja na kontrolerach macierzowych

Bardzo często wdraża się wirtualizację w warstwie kontrolerów macierzowych. Niestety, kontrolery takie typowo potrafią wirtualizować jedynie fizyczne dyski, tworząc z nich przestrzeń storage, dostępną dla hostów. Niemniej jednak tradycyjne podejście zaczyna się ustępować w miarę wprowadzania inteligentnych kontrolerów macierzowych, które potrafią wirtualizować zarówno wewnętrzne dyski (i ich całe półki), jak i zewnętrzne zasoby dyskowe. Kontroler przetwarza dane podobnie do rozwiązań in-band, gdyż w jednym urządzeniu (lub ich klastrze) spotykają się wszystkie trzy strumienie informacji: ścieżka danych, metadane oraz komendy kontrolne. Przykładem kontrolera, który działa właśnie w ten sposób, wirtualizując różne zasoby, jest Hitachi Universal Storage Platform.