Policzone ryzyka i korzyści

Informacja o kluczowych potrzebach inwestora jest podstawą oceny inwestycji technologicznej. Dlatego dużą wagę w tworzeniu tego modelu przypisuje się procesowi pozyskiwania i przetwarzania informacji o celach całej organizacji. Innymi słowy, model nie koncentruje się wyłącznie na konkretnych obszarach aktywności, lecz uwzględnia pozytywny wpływ nowej technologii na całą organizację. Źródłem informacji muszą być osoby ze ścisłego kierownictwa, menedżerowie, którzy mają wypływ na wyznaczanie i realizację strategii firmy.

Twórcy TEI proponują, aby wyznaczanie czynników sukcesu CSF odbywało się w formie warsztatów. Taka forma wspólnej pracy analityków i liderów organizacji wyznaczy wiarygodne cele dla nowej inicjatywy technologicznej IT. Zazwyczaj, korzyści wynikające z unowocześnienia infrastruktury IT są odczuwane przez organizację w długim okresie, jednak pewne udogodnienia mogą pojawić się nawet przed ukończeniem realizowanego przedsięwzięcia. Metodologia TEI wymaga, aby realizacja każdej zdefiniowanej przez czynnik CSF korzyści była określona w czasie. Wymóg ten wskazuje, że model TEI jest narzędziem planowania strategicznego.

Koszty

Koszty w modelu TEI szacuje się za pomocą powszechnego w branży IT modelu TCO. Cechą charakterystyczną tego modelu jest użycie benchmarkingu branżowego oraz szacowanie wrażliwości budżetu CAPEX.

Analiza wrażliwości przeprowadzana jest w kontekście efektywności oszacowanej dzięki analizie porównawczej. Analizie poddane są różne warianty realizacji projektu w odniesieniu do poziomu zaangażowania podwykonawców oraz wykorzystania różnych technologii.

Model TEI analizuje wszystkie koszty wdrożenia projektu, również te, które nie są bezpośrednio związane z obszarem wprowadzenia nowej infrastruktury. W metodologii TEI wszystkie ponoszone w związku z realizacją projektu koszty muszą być ściśle powiązane z czynnikami sukcesu CSF. Koszty te muszą mieć charakter niezbędny do uzyskania wartości dodanej dla inwestora.

Elastyczność

Metodologia Total Economic Impact traktuje elastyczność jako obszar dodatkowych zdolności, wynikających ze zrealizowanej inwestycji IT, które mogą w przyszłości stać się obszarami dalszego rozwoju organizacji. Na przykład, wprowadzenie platformy Business Intelligence w celu kalkulacji złożonych kosztów produkcji może w przyszłości przyczynić się do rozszerzenia technologii analitycznych do obszarów logistyki i sprzedaży.

Elastyczność jest czynnikiem, który określa korzyści pośrednie, niezwiązane bezpośrednio z realizacją projektu.

Wspomniane korzyści pośrednie zawierają w sobie dodatkową wartość dodaną, która nie jest związana wyłącznie z doraźnymi usprawnieniami, lecz przede wszystkim łączy się z nowymi, potencjalnymi możliwościami rozwoju. Model TEI w sposób przybliżony szacuje wartość tych możliwości. Przez pryzmat korzyści pośrednich model TEI określa poziom wrażliwości analizowanej inwestycji.

Tworzenie rozbudowanej aplikacji IT wiąże się z realizacją kolejnych faz projektu. W modelu TEI zakończenie każdej fazy (zwanej potocznie kamieniem milowym) wiąże się z procesem decyzyjnym co do dalszego rozwoju inwestycji. Zależnie od sytuacji rynkowej, menedżerowie mogą w rozmaity sposób wpłynąć na kierunek rozwoju lub nawet całkowite zawieszenie prac nad aplikacją.

Model TEI dzieli proces realizacji inwestycji na wiele faz. Najważniejszą jest faza korzyści, gdyż tam manifestowane są potrzeby klienta, dla których powołana jest do życia inicjatywa projektowa. Kategorie kosztów i elastyczności modelu TEI są jedynie rozbudowanymi analizami wrażliwości dla tych kategorii.

Metodologia TEI przy szacowaniu przyszłych, pośrednich korzyści odwołuje się do znanego w finansach modelu wyceny opcji Blacka-Scholesa.

Przy takim podejściu czynniki zawarte w kategoriach kosztów i elastyczności traktowane są jako "opcje" w modelu Blacka-Scholesa.

Model TEI analizuje "opcje" w pięciu kategoriach wejściowych:

1. Dodatkowa wartość, zwana tutaj pośrednią korzyścią, będącą potencjalnym obszarem rozwoju po oddaniu do użytku nowej infrastruktury IT. Jej przybliżona wartość jest wyceniona przez model TEI w kategorii wartości bieżącej (Present Value).

2. Czas użytkowania inwestycji, definiowany jako czas pomiędzy oddaniem jej do użytku a szacowaną datą, w której nowa technologia ulegnie moralnej dewaluacji (w modelu BS jest to czas wygaśnięcia opcji).

3. Suma niezbędnych kosztów związanych z realizacją bezpośrednich korzyści (koszty zakupu "opcji").

4. Stopa zwrotu z papierów wartościowych pozbawionych ryzyka.

5. Poziom zmienności indeksu charakteryzujący branżę lub kierunek rozwoju IT.

Metodologia Total Economic Impact przy określaniu stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału posługuje się kategoriami podobnymi do tych, używanych przez popularny model wyceny kosztu kapitału CAPM.


TOP 200