Henrik Cronquist, Angie Low i Mattias Nilsson (Ohio State University, Nanyang Technological University in Singapore, Worcester Politechnic Institute in Massachusetts) zbadali kwestię przechodzenia wzorów kultury ze spółki-matki na wydzieloną i odłączającą się spółkę. Autorzy zbadali przypadki 286 par takich firm na przestrzeni 1980 - 2004. Sprawdzali politykę inwestycyjną, finansową (np. akceptowany poziom zadłużenia, politykę wydatków reklamową i sprzedażową, wydatki administracyjne), a także efekty wpływu kultury korporacyjnej na wydajność mierzoną jako ROA czy ROS. Badacze przedstawili cztery główne wnioski.

Po pierwsze, istnieje silny związek w zakresie inwestycji, zarządzania finansami i działalności operacyjną pomiędzy odłączającymi się podmiotami a spółkami-matkami. Jeżeli na przykład firmy-matki cechuje zwyczaj utrzymywania na bardzo niskim poziomie zewnętrznych form finansowania przedsięwzięć, to firmy-córki mają także obniżony apetyt na dług.

Po drugie, wpływy kulturowe są silniejsze w firmach powstałych z działów czy komórek firmy-matki, niż w przypadku przejętych a potem odsprzedanych spółek. Silniej zaznacza się też wpływ w firmach starszych. Potwierdza to tezę, że kultura korporacyjna kształtowana jest przez doświadczenia firmy zbierane przez cały czas istnienia.

Po trzecie, firmy przechowują i odtwarzają swoją wewnętrzną kulturę poprzez dobór zespołów kierowniczych odpowiadających wzorowi. Rekrutacja odbywa się przez matrycę kulturowych preferencji, zapewniając tym samym, że późniejsze decyzje kierownictwa odzwierciedlać będą kulturową tożsamość firmy.

Po czwarte wreszcie, kultura korporacyjna zdecydowanie ma wpływ na wyniki. Osiągające lepsze wyniki firmy mają lepiej funkcjonujące "potomstwo", natomiast słabiej działające firmy rodzą spółki, które gorzej radzą sobie w gospodarce.