Typy kabli światłowodowych

W najpopularniejszej formie istnieją dwa rodzaje kabli. Pierwszy z nich to kabel z luźną tubą. Zwykle zawiera 12 włókien światłowodowych w tubie buforowej. Tub w kablu może być wiele przy całkowitej liczbie włókien dochodzącej do maksymalnie kilkuset na kabel. Modularne tuby pozwalają na łatwe grupowanie światłowodów w miejscach łączenia, bez interferencji z innymi chronionymi w tubach włóknami. Odpowiednio dobrana kolorystyka tub pozwala zarządzać systemem światłowodowym. Spotykane są kable, w których każda tuba zawierająca włókna jest innego koloru. Istnieją także kable, gdzie pierwsza dwie tuby są kolorowe, a kolejne białe. Kolory wskazują początek i kierunek ułożenia tub białych. Same włókna także są identyfikowane po kolorystyce w zależności od przyjętego standardu lub wewnętrznych procedur producenta.

W kablach z luźnymi tubami kolorowe tuby buforowe chronią włókna. W każdej tubie znajduje się żel, który uniemożliwia penetrację wody. Tuby są owinięte na całej długości kabla wokół dielektrycznego lub stalowego elementu usztywniającego. Następnie stosowane są osłony kabla oraz płaszcz zewnętrzny. Kable z luźnymi tubami są zazwyczaj stosowane w instalacjach zewnętrznych, napowietrznych, kanalizacjach teletechnicznych.

Kable buforowe zawierające pojedyncze włókna są wykorzystywane jako patchcordy, pigtaile, w celu zakończenia włókien kabla z luźną tubą lub połączenia bezpośrednio do nadajnika optoelektronicznego, odbiornika lub innych elementów aktywnych bądź pasywnych. Istnieją także wielokrotne kable buforowe używane często jako kable o zwiększonej odporności na uszkodzenia mechaniczne. W przypadku tego typu kabla materiał buforowy jest w bezpośrednim kontakcie z włóknem.

Każdy z wymienionych kabli został stworzony do pracy w różnych warunkach środowiskowych. Kabel z luźnymi tubami bardzo często zawiera żel chroniący włókna. Żel zabezpiecza włókna przed wilgocią, co powoduje, że jest idealny dla środowisk, w których woda i wilgoć mogą stanowić problemy. Niestety żel wewnątrz tuby może zmieniać objętość wraz z wahaniami temperatury. Kable z tubami wypełnionymi żelem nie są idealne, jeżeli kabel musi być zanurzony w wodzie lub ułożony przy wielu zagięciach. Nadmiar zgięć może powodować odkształcenia włókien. Kable z buforem z kolei świetnie nadają się do zastosowań wewnętrznych. Są bardziej wytrzymałe od kabli z luźnymi tubami, mogą zostać zakopane bezpośrednio w ziemi lub zanurzone w wodzie. Zamiast żelu kable z buforem mają przeważnie podwójny płaszcz. Pierwszy jest wykonany z plastiku, a następny z wodoodpornego materiału. Rdzeń włókna nie jest narażony na zgniatanie czy ciśnienie wody. Takie kable są także łatwiejsze w instalacji ze względu na brak żelu.

W związku z coraz częściej pojawiającym się wykorzystaniem światłowodu jako dostępu dla „ostatniej mili”, pojawił się nowy typ kabla określany terminem kabla łatwego dostępu. Taki kabel zawiera włókna zazwyczaj w standardzie G.657, które są umieszczone w luźnej tubie. Tubę wzmacniają pręty aramidowe w powłoce kabla. Konstrukcja kabla pozwala na wycięcie okna w dowolnym miejscu kabla, wyciągnięcie włókna i zakończenie łącza. Kabel łatwego dostępu jest szczególnie polecany w instalacjach budynków z wieloma lokalami.