Pasmo szersze i bezprzewodowe
- Adam Urbanek,
- 01.02.2000
Gwałtowny rozwój szerokopasmowych technologii dostępu radiowego (także w podczerwieni) był możliwy dzięki zasadniczemu postępowi w sposobie kodowania i upowszechnieniu systemów z rozproszonym widmem. W ostatnich latach zakres zastosowań systemów z rozproszonym widmem (rozpraszanie kodowe) w radiokomunikacji cywilnej wyraźnie wzrasta.
Gwałtowny rozwój szerokopasmowych technologii dostępu radiowego (także w podczerwieni) był możliwy dzięki zasadniczemu postępowi w sposobie kodowania i upowszechnieniu systemów z rozproszonym widmem. W ostatnich latach zakres zastosowań systemów z rozproszonym widmem (rozpraszanie kodowe) w radiokomunikacji cywilnej wyraźnie wzrasta.
Wśród kilku znanych sposobów wielokrotnego dostępu do medium transmisyjnego największe znaczenie ma obecnie system CDMA (Code Division Multiple Access) z kodowym rozdziałem sygnałów, który charakteryzuje się lepszym wykorzystaniem widma w porównaniu z innymi metodami dostępu wielokrotnego.
Oczekiwania użytkowników na szerokopasmowy dostęp do usług multimedialnych, coraz częściej również oferowany w transmisjach bezprzewodowych, są dodatkowym problemem w rozwoju sieci telekomunikacyjnych. Zmiany, które zachodzą w ostatnich latach w łączności internetowej (poczta elektroniczna i głosowa, nowe przeglądarki), oraz daleko idąca modernizacja bezprzewodowej łączności komórkowej, oparta na rodzinie systemów GSM, stanowią klucz do uzyskania w krótkim czasie szerszego dostępu do danych. Szybkie transmisje radiowe o zróżnicowanych przepływnościach - bądź z komutacją kanałów radiowych HSCSD (High Speed Circuit Switched Data), bądź z komutowaniem pakietów GPRS (General Packet Radio Service) - mają usprawnić internetowe przekazy danych z podręcznych terminali ruchomych jeszcze w tym roku.
Wśród kilku rodzajów dostępu abonenckiego o szerszym paśmie przenoszenia (FITL, CATV, xDSL czy ISDN) coraz większą popularność zdobywają bezprzewodowe sieci lokalne BBL (Broadband Loop) z dostępem szerokopasmowym BWA (Broadband Wireless Access), których najnowszym przedstawicielem staje się dostęp radiowy LMDS (Local Multipoint Distribution Sewice), o lokalnym zasięgu, lecz z ofertą usług multimedialnych. Zapotrzebowanie na tęgo rodzaju usługi, znajdujące się w obrębie "ostatniej mili" dzielącej użytkownika od systemów komunikacyjnych, staje się coraz większe, zwłaszcza w aglomeracjach miejskich o dużym nasyceniu infrastruktury telekomunikacyjnej .
Szerokopasmowe stacje odbiorcze spełniają funkcje podobne do usług oferowanych przez sieci telewizji kablowej CATV (jako bezprzewodowa CATV), jednak dzięki większej elastyczności w instalacji i rekonfiguracji sieci są znacznie prostsze w użytkowaniu i modernizacji niż sieci przewodowe z kablem współosiowym. Pomimo że typowe instalacje radiowych systemów LMDS dla indywidualnego odbiorcy dysponują pasmem tylko 2 Mb/s (z łatwym jego rozszerzeniem do 10 Mb/s), to możliwe jest tworzenie zbiorowych łączy komunikacyjnych o gigabitowych przepływnościach nawet do 1 Gb/s - podobnie jak w sieciach optycznych.
Najnowszą propozycją bezprzewodowego dostępu o niewielkim zasięgu (do 10 m) jest technologia łącza radiowego standardu Bluetooth, stanowiąca wspólną platformę do komunikowania się wielu podręcznych i przenośnych terminali cyfrowych, w tym również urządzeń powszechnego użytku domowego. W bezprzewodowej technologii zaproponowanej przez Ericssona i grupę inicjatywną SIG (Special Interest Group) - w składzie: Ericsson, Nokia, IBM, Intel oraz Toshiba - transmisja przebiega z przepływnością do 1 Mb/s w paśmie radiowym 2,40-2,48 GHz. Pierwsze produkty w tej technologii już pojawiły się na rynku (Ericsson i Nokia), a niebywałe zainteresowanie nowym standardem wielu producentów nie tylko sprzętu teleinformatycznego rokuje rychłą jego adaptację do wszelkich urządzeń elektronicznych, czyli konwergencję interfejsów urządzeń stacjonarnych z przenośnymi.