PLC: nic z tego nie będzie?

PLC jest w Polsce obecne od blisko dwóch lat. Osiągalne przez tę technikę przepływności pozwalają na konkurowanie ze standardowymi metodami dostępu do sieci teleinformatycznych, wcielając w praktyce ideę "no more wires". Dlaczego zatem nie obserwuje się ogromnego zainteresowania tą techniką w naszym kraju? Jakie trudności napotykają spółki instalujące sprzęt PLC?

PLC jest w Polsce obecne od blisko dwóch lat. Osiągalne przez tę technikę przepływności pozwalają na konkurowanie ze standardowymi metodami dostępu do sieci teleinformatycznych, wcielając w praktyce ideę "no more wires". Dlaczego zatem nie obserwuje się ogromnego zainteresowania tą techniką w naszym kraju? Jakie trudności napotykają spółki instalujące sprzęt PLC?

Początki przesyłania sygnałów przy wykorzystaniu kabli wysokiego, średniego i niskiego napięcia sięgają lat 20. ubiegłego stulecia. Szybki rozwój sieci energetycznych wymagał systemu kontroli pozwalającego w minimalnym czasie zlokalizować awarię, sprawdzić stan włączników, umożliwić efektywny rozdział mocy. Powstałe w latach 30. techniki (np. Transkommando firmy AEG lub Telenerg Siemensa) w zupełności spełniały te wymagania. Wówczas też dostrzeżono ogromne możliwości transmisji za pośrednictwem kabli energetycznych nie tylko poleceń sterujących. Firma Bell już w 1936 r. rozpoczęła eksperymenty z przesyłaniem głosu, które zaowocowały opracowaniem systemu mogącego przenosić mowę na odległość do kilkunastu kilometrów. Technika ta upowszechniła się w latach 50., jednak nadal borykano się z wieloma problemami, takimi jak zakłócenia generowane przez transmisję, wrażliwość na warunki atmosferyczne itp.

Pod koniec lat 90. pojawiła się idea umożliwienia dostępu do Internetu i usług z nim związanych poprzez sieci energetyczne. Dla odróżnienia od wcześniejszych rozwiązań nazwaną ją PLC (Power Line Communications), lecz można spotkać także akronim DPL (Digital Powerline) - nazwa jest kwestią wyboru producenta sprzętu.

Architektura systemu

PLC: nic z tego nie będzie?

Architektura systemu jednostopniowego

Istnieją dwa podstawowe rozwiązania sieci PLC: jedno- i dwustopniowe. Systemy jednostopniowe jako medium transmisyjne wykorzystują wyłącznie obszar zewnętrznej sieci energetycznej. Do dystrybucji sygnału PLC wewnątrz budynków służy dedykowana infrastruktura sieciowa (kabel koncentryczny lub skrętka). Systemy dwustopniowe oprócz struktury zewnętrznej wykorzystują również wewnętrzną sieć energetyczną i nie potrzebują dodatkowego okablowania. Mówiąc o "elektrycznym Internecie", myślimy o systemie dwustopniowym.

W systemach tych do transmisji sygnałów obecnie są wykorzystywane dwa zakresy częstotliwości: dla sieci zewnętrznej 1-10 MHz, dla sieci wewnętrznej - 10-30 MHz. Kompleksowy dwustopniowy system PLC, niezależnie od producenta, składa się ze sprzęgacza, stacji pośredniczącej, stacji bazowej i modułu komunikacyjnego.

PLC: nic z tego nie będzie?

Architektura systemu dwustopniowego

W podstacji transformatorowej jest instalowany sprzęgacz, będący układem dwóch filtrów biernych, których zadaniem jest oddzielenie sygnałów energetycznych i sterujących od sygnałów transmisji danych. Urządzenie takie musi być zainstalowane także u odbiorcy energii elektrycznej. Tak "przefiltrowana" sieć jest określana mianem HFCPN (High Frequency Conditioned Power Network). Sprzęgacze poprawiają jakość transmitowanych sygnałów w konwencjonalnej sieci energetycznej przez stabilizację transmitancji toru, redukują wpływ zakłóceń generowanych przez domowe urządzenia elektryczne, zmniejszają współczynnik odbicia sygnałów w.cz. od końców toru transmisyjnego.

Stacja pośrednicząca pełni funkcje bramy między stacją bazową a modułami komunikacyjnymi dołączonymi bezpośrednio do gniazd elektrycznych w pomieszczeniach.

Stacja bazowa jest dołączana w pobliżu transformatora rozdzielczego. Do sieci HFCPN jest przyłączona poprzez oddzielne sprzęgacze dużej mocy. Do funkcji stacji bazowej należy obsługa ruchu przychodzącego i wychodzącego. W systemie dwustopniowym jest ona połączona bezpośrednio z dostawcą usługi poprzez sieć szkieletową, radiolinie, LMDS itp.

Moduł komunikacyjny jest instalowany wyłącznie u odbiorców sygnałów PLC. Jest jedynym elementem pośredniczącym pomiędzy siecią PLC a odbiornikiem danych (komputer, telefon itd.). Od strony abonenckiej są dostępne standardowe porty transmisyjne (Ethernet, RS 232, USB itd.). W rozwiązaniu jednostopniowym moduł jest dołączany do sprzęgacza abonenckiego poprzez kabel koncentryczny lub parę skręcaną.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200