Oracle pobierał do tej pory opłatę za każdy rdzeń, a nie za fizyczny układ CPU (tak jak to robi szereg dostawców oprogramowania, w tym Microsoft). Obowiązywała tu zasada, że każdy rdzeń to 0,75 procesora. Oznaczało to, że np. w przypadku czterech rdzeni użytkownik wnosił opłatę licencyjną za trzy procesory. Teraz firma będzie stosować nie jeden współczynnik 0,75, ale różne współczynniki, zależnie od rodzaju procesora.

W przypadku oprogramowania uruchamianego na serwerach opartych na układach AMD lub Intela, współczynnik wynosi 0,5. Zgodnie z tą zasadą użytkownik bazy danych Oracle, która jest obsługiwana np. przez serwer HP DL585 (oparty na czterech dwurdzeniowych układach Opteron), wnosi opłatę licencyjną za cztery procesory (8 x 0,5 = 4).

Zobacz również:

• Większa wydajność nie oznacza większego TCO
• Oracle prezentuje GraalOS dla bezserwerowej Javy
• Twitterowi grozi potężna kara za publikowanie utworów muzycznych chronionych prawem autorskim

W przypadku najnowszego układu CPU firmy Sun (Niagara), współczynnik wynosi 0,25. Dlatego za serwer oparty na ośmiordzeniowym układzie Niagara, użytkownik wnosi opłatę licencyjną za dwa procesory (8 x 0,25 = 2).

W odniesieniu do wszystkich innych wielordzeniowych układów CPU (np. UltraSparc IV+ firmy Sun czy Power firmy IBM), Oracle będzie stosować współczynnik 0,75. W przypadku jednordzeniowych procesorów współczynnik wynosi 1,0.

Microsoft i IBM podjęły już wcześniej decyzję, że dwurdzeniowe układy x86 (takie jak Opteron czy Xeon) są traktowane jako jeden procesor. IBM uważa jednak dalej, że jego dwurdzeniowe układy Power reprezentują (chodzi o opłatę licencyjną) dwa procesory.

Oracle przypomina jednocześnie klientom, że mają do wyboru inne opcje. I tak wysokość opłaty licencyjnej może być uzależniona od liczby stanowisk pracy lub od liczby zatrudnionych pracowników. Licencję można wykupić także np. na rok.