Na rynku programów wspomagających pracę w biurze pojawił się produkt koncepcyjnie nowy, bardzo oryginalny, stworzony w dodatku w znanej firmie Borland. Nosi nazwę Object Vision, pracuje w środowisku Windows i w związku z tym korzysta ze wszystkich dobrodziejstw tzw. GUI ( Graphical User Interface - graficznego interfejsu użytkownika).

Używający często akronimów Amerykanie określają ten styl pracy skrótem WIMP (Window, Icon, Mouse, Point - okno, ikona, mysz, wskazywać). Daje on sposobność korzystania z komputera nawet przy minimalnym przygotowaniu informatycznym. Dodatkową zaletą GUI jest możliwość tworzenia dokumentów będących mieszanką tekstów z odpowiadającymi im ilustracjami (wykresami, rysunkami czy fotografiami) - rzecz do niedawna trudno osiągalna w IBM PC.

Object Vision, ogólnie rzecz biorąc, służy do tworzenia nowych aplikacji. W szczególności pozwala konstruować wszelkiego rodzaju formularze, wypełniać je treścią i przetwarzać zawarte w nich dane. Utworzony przy użyciu Object Vision formularz posiada własności podobne do arkusza kalkulacyjnego. Każde pole (rubryka) w formularzu może służyć do przechowywania danych, wykonywania na nich różnych operacji wg określanych przez użytkownika wzorów i tworzenia wykresów. Dodatkowo dla każdego pola w formularzu możemy utworzyć zrozumiałe dla każdego graficzne drzewo obrazujące algorytm decyzji, które będzie podejmowała tworzona przez nas aplikacja.

Gdy na przykład tworzymy nowy formularz rachunku, który będzie automatycznie określał warunki płatności, pierwsza decyzja programu może polegać na sprawdzeniu, czy jest to nasz nowy klient. Ustalić to można na podstawie danych klienta wziętych z rachunku. Jeżeli klient jest nowy, można przystępować do określania warunków kredytowania. Przy danej stopie procentowej mogą być automatycznie określone terminy i wartości spłat. Przy pewnych warunkach formularz może też wymagać wypełnienia przez użytkownika dodatkowego, uzupełniającego druku. Jest to bardzo typowy przykład problemu łatwego do zaprogramowania w Object Vision. Jak widać, istnieje powiązanie między danymi z tworzonego przez Object Vision formularza a danymi z innej bazy danych (w tym wypadku danych o klientach firmy).

Tworzenie drzewa decyzyjnego nowej aplikacji odbywa się za pomocą obrazków (visual programming), co pozwala tworzyć nawet skomplikowane konstrukcje bez użycia jednej linijki kodu. Wspomniane wyżej powiązanie między formularzem a stowarzyszoną bazą danych jest aż tak inteligentne, że zmiana jej zawartości (dokonana np. w równolegle pracującej aplikacji) automatycznie uaktualnia związane z nią rubryki formularza. Powiązanie takie nosi nazwę OLE (Object Linking and Embedding). Object Vision zapewnia m.in. także możliwość zabezpieczenia danych poprzez stosowanie haseł.