Dodatkowe trudności powstają, gdy brak ciągłości ekranu wzdłuż kabla lub w przyłączach (z niepełnym ekranem - ekranowanie jednostronne - czyli jedynie z jednej strony kabla). Może wtedy powstać bardzo groźna sytuacja całkowitego braku uziemienia otuliny ekranowej, co z reguły objawia się niedopuszczalnie wysokim generowaniem zakłóceń w trakcie działania systemu, całkowicie uniemożliwiającym transmisję sygnałów przez sieć SOS o wysokiej przepływności. Podobna sytuacja powstaje w razie nieciągłości ekranu na skutek uszkodzenia płaszcza, zmian temperatury, korozji czy niefachowego montażu zwiększającego impedancję, co w praktyce oznacza, że zawsze lepiej mieć za dużo punktów uziemień ekranu okablowania, niż mieć ich za mało. Zgubny wpływ na skuteczność ekranowania mogą mieć również wszelkie uziemienia o długości około l/4 fali podstawowej lub maksymalnej częstotliwości pracy, a także pozostawianie zbędnych odgałęzień metalicznych o zbliżonych wymiarach.

Pomimo wielu doświadczeń praktycznych nadal brak spisanego kodeksu postępowania przy budowie sieci, gwarantującego poprawne działanie każdej sieci SOS. Wymiernym wskaźnikiem skracającym czas uruchomienia okablowania strukturalnego pozostaje więc solidny montaż złączy i ekranów zgodny z projektem okablowania, wielokrotne przyziemianie ekranowania kablowego w punktach o znanym i niezakłóconym potencjale, zapobieganie wibracjom złączy i ekranów, rygorystyczne stosowanie wszystkich elementów wymaganej klasy okablowania (nie niższych!) oraz zachowanie zasad rozprowadzania kabli w odpowiednich korytkach listwowych. O długotrwałej jakości okablowania strukturalnego SOS, mającej służyć przez wiele lat eksploatacji, decyduje bowiem poprawność wykonania i trwałość instalacji użytych komponentów sieci.

Rozszerzanie przepływności kabla

W ciągu ostatnich 10 lat szybkość przesyłania danych w kablach miedzianych zwiększała się stopniowo, osiągając kolejno 10 Mb/s, 100 Mb/s i 1000 Mb/s, a obecnie trwają badania i postępują procesy standaryzacji jeszcze większej przepływności w sieciach LAN, sięgającej już 10 Gb/s w lokalnych torach światłowodowych. Wzrost wydajności systemów okablowania miedzianego do przepływności 1 Gb/s (Ethernet) w poszczególnych klasach okablowania strukturalnego jest jedynie pośrednio związany z szerokością pasma przenoszenia w kablu wieloparowym zawierającym dwie lub cztery pary skrętek (Tabela 1). Pasmo przenoszenia medium miedzianego jest bowiem zdefiniowane i mierzone w zakresie częstotliwości, niezależnie od dostarczanych za pomocą tego kabla aplikacji użytkowych.

W systemach okablowania, przeznaczonych do różnych aplikacji o podwyższonej przepływności, zakresy mierzonych częstotliwości wynoszą odpowiednio: 1-100 MHz (klasa D, kat. 5), 1-250 MHz (klasa E, kat. 6) i 1-600 MHz (klasa F, kat. 7). Pomimo że pasmo przenoszenia ma wpływ na szybkość przesyłania danych w konkretnym systemie okablowania zależności te są bardziej skomplikowane, niż pozornie się to wydaje. Na przykład w systemie okablowania kategorii 5 (klasa D), mierzonym w zakresie 1-100 MHz, użytkowa wartość pasma przenoszenia - dla której parametr ACR (Attenuation to Crosstalk Ratio) nie spada poniżej 8-10 dB - wynosi około 80 MHz. A jednak w takim pasmie można przesyłać sygnały cyfrowe z przepływnością 100 Mb/s (standard Ethernet 100Base-TX) lub 155 Mb/s (standard 155 ATM), a nawet w pewnych okolicznościach można osiągać przepływność 1 Gb/s (standard Ethernet 1000Base-T) w sieciach LAN. Jak to jest możliwe?

Pomocą w zrozumieniu tego pozornego paradoksu jest tabela 1, w której przedstawiono przykłady wymagań na minimalną szerokość pasma dla kilku wybranych sposobów realizacji protokołów LAN, stosowanych w okablowaniu strukturalnym. Okazuje się, że wszystko zależy od przyjętego sposobu kodowania, w jakim są prezentowane dane w konkretnym medium transmisyjnym - którym jest kabel miedziany. Patrząc na tabelę można przy okazji zauważyć również, że im bardziej skomplikowany jest system kodowania danych w medium transportowym, tym mniejsze są szerokości pasma potrzebne w miedzianym torze kablowym, a rosną wymagania w stosunku do istotnego parametru ACR - uwzględniającego stosunek sygnału do szumu w funkcji częstotliwości. Należy też zauważyć, że do prowadzenia dupleksowej transmisji o maksymalnej przepływności 1 Gb/s przez okablowanie miedziane potrzebne są już cztery pary przewodów oraz znaczna poprawa współczynnika SNR (Signal to Noise Ratio), aby osiągnąć zadowalający wskaźnik niezawodności BER (Bit Error Rate) podczas transmisji informacji przez sieć.

Poniżej przedstawiono kilka praktycznych rozwiązań prezentujących trendy i kierunki rozwoju okablowania strukturalnego w sieciach LAN.