Mimo że okablowanie strukturalne nadal bazuje na rozwiązaniach hybrydowych (miedź + światłowód), powszechnie daje się zauważyć trend na stosowanie bardziej wydajnych mediów optycznych, które wypierają instalacje miedziane. Rozwój sieci optycznych nieustannie zmierza ku traktom o przepływności 40-100 Gb/s, instalowanym przede wszystkim w sieciach szkieletowych, których podstawą są wielofalowe technologie WDM, niezbędne do realizacji szerokopasmowych usług konsumenckich, takich jak transmisje 3G czy kablowe przekazy telewizyjne HDTV.

Internetowa ekspansja oraz koncepcje wirtualnego przetwarzania danych w klastrach i chmurach stanowią dodatkowy bodziec stabilizujący ten trend. Według szacunków Dell'Oro Group, prawie jedna trzecia metropolitalnych i długodystansowych łączy optycznych DWDM będzie w 2014 r. funkcjonować z szybkością 40-100 Gb/s, a rynkowa wartość sprzętu do transmisji optycznych sięgnie wtedy 16,6 mld USD. Stosowanie rozwiązań optycznych 10GbE niewątpliwie już weszło w fazę intensywnego rozwoju - o czym świadczą wreszcie spadające ceny modułów konfekcji optycznej 10 Gb/s. Światłowodowy rynek 10GbE zaczyna odnosić pierwsze sukcesy komercyjne.

Potrzeba skalowania

Przepustowość głównych traktów komunikacyjnych okablowania wynosi 10 Gb/s i jest osiągana za pomocą różnych mediów: na instalacjach ze skrętki miedzianej, na okablowaniu Twinax oraz na włóknach i platformach optycznych, które podlegają nieustannej modernizacji. W 2010 r. miedziane instalacje 10G stanowiły jeszcze 42% wdrażanych instalacji, ale ich udział w globalnym rynku rozwiązań maleje za sprawą światłowodów i szybkich rozwiązań mobilnych. Możliwość skalowania sieci ethernetowych stanowi niezwykle ważny atut stacjonarnych rozwiązań optycznych, gdyż daje elastyczne dopasowanie medium do bieżących aplikacji użytkownika.

Skalowalność ta odnosi się nie tylko do fizycznej warstwy medium, lecz obejmuje także rozbudowę struktury o bardziej sprawne serwery, przełączniki i moduły do przechowywania danych. Kluczowym czynnikiem jest wybór rodzaju połączeń, które instalowane dzisiaj muszą zapewnić funkcjonowanie sieci o wielokrotnie większej przepustowości na rzecz przyszłych zastosowań. Dzięki temu skalowalność infrastruktury może być kompletna, a szybki interfejs łączący te urządzenia stanowi istotę jej realizacji. Większy zasięg włókna optycznego w stosunku do kabli miedzianych dodatkowo sprawia, że koszt elektroniki niezbędnej do funkcjonowania przekazów optycznych szybciej zwraca się w eksploatacji na dłuższych dystansach, znacznie przekraczających 100 metrów. Zwłaszcza że w wielu sytuacjach modernizacja ta może polegać jedynie na prostej wymianie modułów nadawczo-odbiorczych na poziomie warstwy fizycznej (czyli wymianie pakietów transportowych).