Przedsiębiorstwa oczekują, że eksploatowane przez nie sieci LAN będą pracować absolutnie niezawodnie i będą dostępne przez 99,999% ich czasu pracy. Niestety, sieci komputerowe oparte na Ethernecie i przełącznikach nie zapewniają tak dużego stopnia dostępności. Można jednak temu zaradzić, stosując systemy operacyjne zarządzające przełącznikami LAN o architekturze modularnej.

Przypatrując się architekturom tradycyjnych, monolitycznych systemów operacyjnych zarządzających przełącznikami, łatwo zauważyć, że są one oparte na jednej statycznej instancji oprogramowania, które jest uruchamiane w pojedynczej przestrzeni adresowej. Oznacza to, że przełączniki sieciowe świadczą swe usługi zgodnie z zasadą "wszystko albo nic". Jeśli jeden z elementów lub aplikacja wchodząca w skład systemu operacyjnego zarządzającego przełącznikiem odmówi posłuszeństwa (lub trzeba ją uaktualnić), administrator musi zamknąć system i następnie uruchomić go ponownie. Przełącznik jest w tym czasie niedostępny.

W oprogramowaniu mającym architekturę modularną każda funkcja sieciowa jest podzielona na wiele niezależnych procesów dysponujących standardowym interfejsem. Jeśli jeden z procesów odmówi posłuszeństwa (lub musi być uaktualniony, wymieniony na inny albo trzeba nim zarządzać niezależnie od innych procesów), stan tego procesu nie ma żadnego wpływu na pracę innych procesów oraz funkcjonowanie usług świadczonych przez przełącznik. Przełącznik będzie dalej obsługiwać kierowane do niego pakiety.

Podstawowe elementy modularnego systemu operacyjnego (zarządzającego przełącznikiem) to: jądro i zestaw dynamicznie ładowanych aplikacji. Ważne jest to, że każda aplikacja jest uruchamiana w swojej własnej, wydzielonej przestrzeni adresowej. Jądro jest wtedy należycie chronione i awaria jakiejś usługi czy aplikacji nie ma na pracę jądra żadnego wpływu. Administrator może monitorować każdy proces i sprawdzać jego stan. Jeśli z procesem dzieje się coś złego, administrator może go dynamicznie zrestartować, bez uciekania się do zamykania i następnie ponownego uruchamiania całego systemu operacyjnego zarządzającego przełącznikiem.

Kolejna korzyść polega na tym, że administrator może aktualizować oprogramowanie zarządzające przełącznikiem, nie wycofując go z eksploatacji. W ten sam sposób można instalować w pamięci przełącznika zupełnie nowe aplikacje, świadczące np. kolejne usługi sieciowe. Wszyscy użytkownicy mogą w tym czasie bez przerwy korzystać z usług przełącznika. W przypadku przełączników, którymi zarządza oprogramowanie mające monolityczną architekturę, nie jest to możliwe.

W przełączniku, którym zarządza oprogramowanie mające architekturę modularną, administrator może w łatwy sposób zatrzymywać i następnie ponownie uruchamiać poszczególne usługi. Można wtedy np. zainstalować w pamięci przełącznika nowy protokół bezpieczeństwa obsługujący sieci bezprzewodowe, a przełącznik będzie w tym czasie dalej obsługiwać sieci kablowe czy ruch VoIP.

Modularna architektura oprogramowania pozwala też kontrolować jądro systemu operacyjnego i wprowadzać do niego poprawki. Gdy zaistnieje potrzeba wprowadzenia do jądra nowej funkcji, można użyć ładowalnego modułu, unikając konieczności bezpośredniego modyfikowania całego jądra. Ładowalne moduły jądra wspierają szereg funkcji, m.in.: mapowanie wirtualnych sieci LAN, mapowanie usług QoS, zarządzanie buforami na dane czy aktualizowanie list kontroli dostępu (ACL).

Podsumowując - przełącznikami Ethernet zarządzają obecnie systemy operacyjne oparte na architekturach monolitycznych, które z racji swej niedoskonałości (niska odporność na awarie) będą coraz częściej zastępowane przez systemy mające architekturę modularną.