NetWare 4.1 Contra NT Server 3.5

Serwer aplikacji

Wraz z nadejściem systemów klient/serwer, określenie serwera aplikacji nabrało sensu. Niegdyś serwery zarządzały wyłącznie plikami lub wydrukiem. Obecnie wymaga się od nich by były w stanie zaakceptować aplikacje typu bazy danych. Microsoft daje możliwość połączenia wszystkiego w ramach Windows NT (dzięki ofercie Back Office), podczas gdy Novell proponuje przyłączenie dodatkowego systemu jak UnixWare i in. Jako serwer aplikacji Microsoft jest dużo lepszy od Novella. NT Serwer ma dwa potężne atuty: potrafi zarządzać pamięcią wirtualną, co nie jest silną stroną Novella oraz dysponuje - poprzez Back Office - bardzo wydajnym pakietem aplikacji sieciowych.

- Windows NT uważany jest często, zresztą słusznie, za prawdziwy serwer aplikacji. Jest w stanie grać rolę serwera sieciowego (pliki, wydruki, ...) i serwera aplikacji, w sposób prostszy i naturalniejszy niż jego główni konkurenci. W istocie, został stworzony by odpowiadać na potrzeby informatyki klient/serwer i osiągać jak największe korzyści z mocy oraz rosnącego wyrafinowania komputerów osobistych. Ma właściwości funkcjonalne niezbędne do tworzenia aplikacji klient/serwer, oferuje pracę wielozadaniową z wywłaszczaniem, chronioną pamięć wirtualną i bezpieczeństwo rozszerzalne na aplikacje. Dzięki swojej budowie Windows NT uruchamia każdą aplikację w trybie chronionym, tak że aplikacje ani się wzajemnie nie zakłócają, ani tym bardziej nie powodują blokady systemu. Ta ochrona przestrzeni pamięciowej systemu i aplikacji jest jedną z większych zalet Windows NT. Microsoft proponuje wreszcie całą serię usług sieciowych (dostęp do środowiska SNA, bazę SQL, obsługę komunikatów, zarządzanie zasobami komputerowymi) zgromadzonych w ofercie Back Office. Okazują się one szczególnie zgodne i komplementarne do Windows NT, jako że zostały stworzone właśnie dla tego systemu.

- NetWare 4.1 jest przede wszystkim sieciowym systemem operacyjnym. Dla Novella rolę serwera aplikacji gra bardziej UnixWare. Natomiast dla konfiguracji małych i średnich NetWare może być uważany za prawdziwy serwer aplikacji, gdyż istnieją liczne bazy danych jak Oracle czy Sybase, jak również aplikacje bardziej specyficzne jak Notes Lotusa, bramy komunikacyjne dostępne w formie modułów ładowalnych NLM (NetWare Loadable Module), które funkcjonują na serwerach NetWare 3.x lub 4.x. NetWare 4.1 akceptuje oczywiście Windows NT jako serwer aplikacji. Ale dla Novella prawdziwym serwerem aplikacji całkowicie przystosowanym do sieci rozległych jest UnixWare. Przypomnijmy, że jeśli idzie o aplikacje klient/serwer, strategia Novella jest jasna, ponieważ Tuxedo, leader w dziedzinie monitorów transakcji należy do grupy systemów Novella. Tuxedo system 5 działa na większości platform rynkowych, jak i pod UnixWare. Wersję dla NetWare zapowiedziano na koniec roku, a dla Windows NT na początek 1996 r. "Większość wielkich projektów w środowisku klient/serwer jest tworzona wokół NetWare 4.x, co jest w znacznej części zasługą Tuxedo" - oświadczył niedawno Jean-Loup Desamaison, dyrektor generalny Novell France.

Usługi katalogowo-nazewnicze

Przy przetwarzaniu i aplikacjach rozproszonych, usługi katalogowo-nazewnicze stają się jednym z ważnych elementów systemu informatycznego. Katalog Novella, ochrzczony NDS (NetWare Directory Services), jest częściowo zgodny z normą X.500, nie dotyczy to jednak katalogu Microsoftu. W każdym razie jeszcze nie, ponieważ przewiduje się, że usługi katalogowe systemu "Cairo", przyszłej wersji Windows NT, będą całkowicie kompatybilne z X.500. Ale jak na razie, Microsoft przedkłada integrację katalogu w aplikacjach sieciowych poprzez interfejs programowy, nad ścisłe respektowanie normy.

- Razem z rodziną NetWare 4.x, Novell wprowadził NDS, NetWare Directory Services, podzielony, hierarchiczny katalog, o budowie zbliżonej do katalogu X.500. Wszystkie jego zasoby są przedstawione w postaci obiektów, prostych w administrowaniu, co jest szczególnie ważne w przypadku połączeń międzysieciowych lub dołączania nowych segmentów sieci. Graficzne narzędzia zarządzania, odcinania czy łączenia gałęzi i drzew są dostarczane wraz z pakietem NetWare 4.1. NDS umożliwia posiadanie tylko jednego, bezpiecznego katalogu numerów telefonów i adresów poczty elektronicznej, uruchamianego podczas identyfikacji w sieci. Użytkownicy mogą korzystać z jednego włączania się do sieci (login) oraz z bezpiecznego, uproszczonego dostępu do wszystkich informacji przedsiębiorstwa. Obiekty NDS są do tego stopnia rozszerzalne, że programiści i klienci mogą tworzyć oraz nadzorować obiekty i ich atrybuty dla całej sieci. Liczne aplikacje osiągają w ten sposób korzyści z katalogu NDS w celach archiwizacji, wspólnego faksu itp. UnixWare 2.0 jak i Groupwise (program pracy grupowej Novella) używają tego samego NDS co NetWare.

- Katalog NT Server 3.5, nazwany SAM (Security Account Manager), zawiera jednocześnie informacje odpowiadające kontom użytkowników, jak i dane odnośnie bezpieczeństwa (w przypadku gdy serwer jest kontrolerem domeny). To dlatego rubryki dotyczące katalogu znajdują się w zasobach menedżera kont (User Manager), menu bezpieczeństwa menedżera plików, ale także w aplikacjach zewnętrznych, odwołujących się do pojęcia bezpieczeństwa. I to jest główna różnica między katalogiem Novella a katalogiem Microsoftu. Podczas gdy NDS NetWare'a można określić jako "ukierunkowany na serwer", SAM Microsoftu jest raczej "ukierunkowany na aplikację". SQL Server i SNA Server już korzystają z katalogu SAM. Exchange Server (MXS) łączy w całości usługi katalogowe NT Servera 3.5, tak że informacje zawarte w katalogu będą mogły być odzyskane przez MXS i na odwrót. Nowa wersja obsługi komunikatów może zwiększyć możliwości SAM. Strategia Microsoftu w dziedzinie katalogów polega na stworzeniu kompletnej bazy wzbogaconej informacjami z aplikacji, korzystających z OLE i RPC (zdalne wywołanie procedur).


TOP 200