Jak to wygląda w Polsce

W chwili obecnej w Polsce nie istnieją bezpośrednie uregulowania prawne dotyczące zastosowania architektury korporacyjnej w organizacjach publicznych (chociaż przy pewnej dozie dobrej woli, pierwsze "jaskółki" dotyczące konieczności budowy architektury korporacyjnej można znaleźć w Ustawie o informatyzacji podmiotów publicznych). Kilka jednostek (np. Ministerstwo Finansów), ze względu na kluczową w ich przypadku rolę rozwiązań IT, podjęło już pierwsze działania w tym zakresie.

Wydaje się jednak, że niezbędne są systemowe działania w tym zakresie (np. w postaci wprowadzenia odpowiednich zapisów do opracowywanych właśnie dokumentów strategicznych), tak aby móc kaskadować odpowiednie działania: zaczynając od rozpatrywania całej administracji publicznej jako jednej korporacji, następnie przechodząc na poziom poszczególnych regionów i wreszcie dochodząc do poszczególnych jednostek. Wynika to z dwóch faktów.

Po pierwsze, wdrażanie rozwiązań opartych na architekturze korporacyjnej wspiera realizację celów przyjętych przez Radę Ministrów w Planie Informatyzacji Państwa na lata 2007-2010. W planie tym, w ramach realizacji jednego z ustanowionych przez niego priorytetów, tj. "racjonalizacji wydatków administracji publicznej związanych z jej informatyzacją", wskazano m.in. na konieczność zoptymalizowania nakładów budżetowych ponoszonych na informatyzację względem uzyskiwanych efektów przez "koordynację i integrację procesu informatyzacji administracji publicznej" oraz "zapobieganie zbędnemu powielaniu działań w administracji publicznej dotyczących informatyzacji administracji publicznej". A jak to można realizować bez posiadania całościowego spojrzenia - w skali Polski - które może zapewnić architektura korporacyjna?