Najwyższy czas na Ethernet 10 Gb/s
- Janusz Chustecki,
- 11.03.2013
Proszę też pamiętać, że mamy już sieci Ethernet 40 i 100 Gb/s. Ramki w takich sieciach są przesyłane przez kilka kanałów, każdy mający przepustowość 10 lub 25 Gb/s. Standard został oznaczony symbolem IEEE 802.3ba i oficjalnie zatwierdzony w połowie 2010 roku. Rok później, w marcu, organizacja IEEE zaakceptowała kolejną wersję standardu (802.3bg), który umożliwia transmitowanie danych Ethernet z szybkością 40 Gb/s przez jednomodowy światłowód. Obecnie z każdym dniem przybywa użytkowników, którzy decydują się na taki szybki Ethernet, ponieważ ceny przełączników i kart sieciowych Ethernet 40 oraz 100 Gb/s nie są już tak wysokie, jak jeszcze rok czy dwa lata temu. Mając to na uwadze warto mieć świadomość, że przechodzenie z gigabitowego Ethernetu na jedną z wymienionych powyżej technologii (40 lub 100 Gb/s) będzie bez porównania trudniejsze, niż przechodzenie na Ethernet 10 Gb/s.
Miedź i światłowody
Pierwszy standard Ethernet 10 Gb/s (802.3ae) został ratyfikowany w 2003 r. Pozwalał on budować sieci Ethernet 10 Gb/s wykorzystujące w warstwie fizycznej światłowody. Zdefiniowano wtedy następujące specyfikacje: 10GBASE-SR, 10GBASE-LR, 10GBASE-ER, 10GBASE-LX4, 10GBASE-SW, 10GBASE-LW i 10GBASE-EW.
W następnym roku pojawił się standard bazujący na okablowaniu miedzianym (10GBASE-CX4; okablowanie Twinax), a w 2006 r. zaakceptowano standard 10GBASE-T (pozwalający transmitować dane z szybkością 10 Gb/s przez standardową nieekranowaną skrętkę miedzianą; okablowanie UTP) oraz 10GBASE-LRM (połączenia 10 Gb/s wykorzystujące wielomodowe światłowody klasy FDDI).
Połączenia światłowodowe mogą mieć oczywiście dużo większą długość. Wszystko zależy od tego, czy mamy do czynienia ze światłowodami jednomodowymi, czy wielomodowymi. W przypadku światłowodu jednomodowego może to być maks. 40 kilometrów (10GBASE-ER), a w przypadku światłowodu wielomodowego maks. 400 metrów (10GBASE-SR).
CEE - zmodyfikowany, niezawodny Ethernet
Jak już wspomniano, technologie iSCSI, FCoE i FCoIP można wdrażać w tych środowiskach sieciowych Ethernet, które spełniają wymagania stawiane przez CEE (Converged Enhanced Ethernet). Standard Converged Enhanced Ethernet (CEE) został opracowany z myślą o budowaniu sieci Ethernet, przez które można transmitować ruch FC.
CEE to taki Ethernet, który pracuje niezawodnie, gdyż jest w stanie odzyskiwać pakiety utracone podczas ich transmitowania między stacją nadającą i stacją odbierającą. Firma Cisco nadała nawet własną nazwę takiemu Ethernetowi - to środowisko sieciowe DCE (Data Center Ethernet), który może w centrach danych obsługiwać zarówno standardowe aplikacje, jak i systemy pamięci masowych.