J2EE Connector Architecture jest propozycją rozwiązania problemu integracji systemów transakcyjnych działających od dawna w przedsiębiorstwach z nowymi aplikacjami Java.

Niezależnie, czy system informacji zarządczej zawiera aplikację ERP, bazę na mainframie czy farmę systemów unixowych z aplikacjami rozproszonymi, to zawsze pojawia się ten sam problem - jak udostępnić informacje w sieci Web. Architektura adapterów Sun J2EE Connector Architecture stanowi próbę rozwiązania tego problemu.

Każdy robi swoje

J2EE Connector Architecture w zamyśle programistów Suna ma zdobyć popularność jako metoda integrowania komponentowych aplikacji Java z nierelacyjnymi aplikacjami do tworzenia i zarządzania informacją.

Obecnie wszelkie próby integracji wymagają pisania złożonych programów w wielu językach (Cobol, C/C++, Java), dostosowujących konkretną aplikację na potrzeby sieci. Używając adapterów J2EE Connector Architecture do integrowania aplikacji, każda ze stron zajmuje się tylko tą częścią systemu, którą zna najlepiej. Programiści Javy pozostają w świecie aplikacji komponentowych, a twórcy aplikacji tradycyjnych nadal korzystają ze swoich narzędzi i nie muszą zajmować się Javą.

J2EE Connector Architecture jest ważnym elementem nowej wersji specyfikacji Java 2 Enterprise Edition 1.3. Definiuje standardowy zbiór usług, pozwalających na dołączenie i integrację aplikacji Java z dowolnym systemem informacyjnym: ERP, DSS, EIS, OLAP. Usługi te będą miały formę modułów (plug-ins) dołączalnych do serwerów aplikacyjnych. Moduły zwane również "adapterami zasobów" będą dostarczane przez dostawców systemów informacyjnych i producentów aplikacji.

Wyobraźmy sobie globalną firmę dystrybucyjną, korzystającą z systemu transakcyjnego na mainframe. Jej klienci domagają się samodzielnego dostępu do usług i danych systemu. Dystrybutor może rozszerzyć dostęp do swojej aplikacji za pomocą nowych aplikacji Java, korzystających z adaptera J2EE Connector Architecture. Zamawia u dostawcy aplikacji odpowiedni adapter i dołącza go do serwera aplikacyjnego, zgodnego ze specyfikacją Java 1.3. Od tej chwili dane systemu transakcyjnego i usługi są dostępne dla zespołu tworzącego aplikacje w Javie. Programiści muszą jedynie opanować API interfejsu Common Client Interface (CCI), aby móc korzystać z zasobów systemu transakcyjnego w aplikacjach Java. Pozwala to na opracowanie aplikacji dla sieci Web o jednolitym interfejsie dostępu do usług i danych w dawnych i nowych aplikacjach.

Specyfikacja J2EE

W specyfikacji J2EE Connector Architecture 1.0 określono 4 podstawowe elementy: interfejs klienta, zarządzanie połączeniami z zasobami, bezpieczeństwo i obsługę transakcji.

Interfejs klienta CCI to niskopoziomowa specyfikacja metod dostępu do zasobów, wspólna dla wszystkich adapterów. Przewiduje się, że producenci narzędzi stworzą API wyższego poziomu, dogodniejsze do stosowania w pakietach programistycznych typu RAD.

Zarządzanie połączeniami z zasobami, łącznie z tworzeniem i obsługą puli sesji połączeniowych, zapewnia skalowalność systemu przy wzroście obciążenia.

Obsługa transakcyjna jest oparta na koncepcji transakcji lokalnych (dla jednej aplikacji transakcyjnej) i globalnych zgodnych z XA (w środowisku aplikacji rozproszonych, gdzie jest wymagane dwufazowe zatwierdzanie transakcji). Architektura J2EE Connector Architecture rozszerza również model bezpieczeństwa Java 2 w celu zapewnienia bezpiecznego dostępu do danych, niezależnego od używanych systemów ochrony.