Wyszło to na jaw przy planowanym rozpoczęciu współpracy między polskim Centrum Wspomagania Operacji Powietrznych a niemieckim CAOC Luftwaffe, które używa systemu EIFEL (Elektronisches Informations - und Fźchrungssystem fźr die Einsatzunterstźtzung der Luftwaffe), zbudowanego przez Siemens Nixdorf. Niemcy stwierdzili, że nie znają założeń technicznych ASOC, które stworzył Lockheed Martin Tactical Defense Systems przy współpracy z Sun Microsystems Federal, i woleliby, aby strona polska skorzystała z systemu europejskiego z certyfikatem NATO (EIFEL). Obecnie na szczeblu komisji rządowych trwają poufne rozmowy dotyczące sposobu rozwiązania tego problemu. Dowództwo WLOP uznaje problemy z certyfikatem za sprawę Amerykanów - zajmuje się nim Centrum Systemów Elektronicznych US Air Force, nadzorujące program ASOC. Nie jest jednak wykluczone, że WLOP będą musiały zakupić niektóre moduły EIFEL od Siemens Nixdorf, umożliwiające zwłaszcza bezpieczną wymianę tajnych komunikatów i informacji. W grę wchodzi poczta X.400.

Na tym nie koniec, tempo procesu wstępowania do NATO przerosło najśmielsze oczekiwania sztabowców z Mons, belgijskiego miasteczka, w którym mieści się SHAPE - Kwatera Główna Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie. W konsekwencji polskie Ministerstwo Obrony, aby sprostać przyjętemu kalendarium, prawdopodobnie wypożyczy lub weźmie w leasing moduł oprogramowania systemu dowodzenia NATO reprezentujący początkowo możliwości centrum połączonych operacji powietrznych dla stanowiska dowodzenia obrony rejonu NATO. System ten ma być zgodny z założeniami Initial Caoc Capability (ICC), który po 2004 r. we wszystkich państwach NATO ma przeistoczyć się w System Dowodzenia i Kontroli Powietrznej - ACCS (Air Command & Control System).

System Obrony Wybrzeża jest też w przededniu poważnych zmian. Oprogramowanie SOW, które zaczęto tworzyć jeszcze w połowie lat 80. i nadal jest rozwijane (w tym wizualizacja sytuacji morskiej na komputerach Silicon Graphics), z przyczyn oczywistych nie spełnia warunków interoperacyjności. Należy poddać je modernizacji poprzez stworzenie interfejsu między nim a systemami NATO, chociażby implementując system wymiany informacji sformalizowanych IRIS/MFS, duńskiej firmy programistycznej Systematic, której produkt używają wojska NATO.

Kontraktami w Marynarce Wojennej RP zainteresowany jest ICL Polska, który chciałby zdyskontować na naszym rynku doświadczenia z informatyzacji brytyjskiej marynarki. ICL zapewniłby interoperacyjność, wdrażając Navy Messaging System, system specjalnej poczty elektronicznej stosowany na okrętach Jej Królewskiej Mości. Jeżeli zaś zapadnie decyzja o zakończeniu programu samodzielnej budowy Systemu Obrony Wybrzeża, ICL chętnie zaproponuje gotowe rozwiązania, dostosowane do wymagań Marynarki Wojennej RP.

Najgorsza sytuacja panuje w wojskach lądowych. Projekt systemu dowodzenia i kierowania dla wojsk lądowych, przygotowany przez Centrum Informatyki SG WP i Wojskową Akademię Techniczną, czeka na podjęcie decyzji o dokończeniu restrukturyzacji armii. Może zdarzyć się więc, że wojska lądowe jeszcze długo będą pozbawione nowoczesnych systemów C4I. Jest to największy możliwy kontrakt do zdobycia na rynku obronnym w Polsce, ostrzą więc sobie nań zęby wszyscy potentaci: od Lockheed Martin po ICL i Siemens Nixdorf.

Do tych najpoważniejszych kontraktów można dołożyć przetargi na systemy logistyczne, finansowe, czyniące z WP nowocześnie zarządzany organizm.