W minionych latach dominowały próby wdrożenia jednego spójnego - oczywiście w odpowiednim zakresie funkcjonalnym - rozwiązania we wszystkich podmiotach grupy kapitałowej, niezależnie od ich wielkości czy charakteru działalności. Oznaczało to konieczność wykupienia dodatkowych licencji. Biorąc pod uwagę fakt, że w centralach wielu korporacji funkcjonują systemy najbardziej rozbudowane, ale i najdroższe, jeśli chodzi o koszt licencji, skala przedsięwzięć była ogromna. Projekty dla małych spółek były często nie do udźwignięcia w aspekcie kosztowym i organizacyjnym.

Próba ujednolicenia środowiska ERP w grupie kapitałowej często wiązała się z dodatkowymi kosztami, wynikającymi z braku dostępności odpowiednich kompetencji technicznych na poziomie poszczególnych, często znacznie oddalonych od siebie, spółek. Z analiz firmy Forrester Research wynika, że średnio tylko w połowie grup kapitałowych, które podjęły się próby stworzenia jednolitego środowiska ERP we wszystkich spółkach zależnych, taka inicjatywa zakończyła się sukcesem. Zwykle jednak pod pojęciem sukcesu kryje się uruchomienie jednego systemu we wszystkich podmiotach zależnych, a nie faktyczne osiągnięcie zakładanych korzyści.

Większy system ponad mniejszym

Tymczasem w tzw. modelu dwupoziomowym system funkcjonujący w centrali jest integrowany z systemami lokalnych dostawców, o mniejszej skali i odpowiednio tańszych we wdrożeniu i utrzymaniu. Taki model dotyczy spółek działających w ramach grup kapitałowych lub mniejszych oddziałów jednej firmy. Zakłada on, że funkcjonujące na poziomie centrali korporacyjne oprogramowanie klasy ERP - często z tzw. najwyższej półki - jest integrowane z dostosowanymi systemami innych dostawców, dodatkowo dopasowanymi do specyfiki mniejszych spółek zależnych.

Podejście to oznacza wymierne oszczędności w kosztach licencji, usług wdrożeniowych i dalszej asysty technicznej. Z analiz firmy Gartner wynika, że taki model pozwala przynieść średnie oszczędności na poziomie 33% w porównaniu z wdrożeniem w spółkach satelickich systemów z górnej półki. Zasadnicze podejście do architektury dwupoziomowej zakłada natomiast standaryzację systemów ERP na poziomie spółek zależnych - w zależności od ich skali lub profilu działalności wdrażane jest w nich odpowiednie rozwiązanie biznesowe. Eksperci zalecają, aby bardzo rozwinięte spółki zależne wykorzystywały rozwiązania tego samego producenta jak te w centrali. Zwykle zawęża to wybór do systemów takich jak SAP czy Oracle. W pozostałych przypadkach obok wspomnianych systemów wykorzystywane są też rozwiązania ERP innych firm: Microsoft, IFS, Epicor, QAD, Infor. Często na poziomie podrzędnym stosowane są rozwiązania dostępne w modelu cloud. Analitycy Gartnera podkreślają, że podejście dwupoziomowe wymaga nakładów związanych z koniecznością ustandaryzowania informacji wymienianych między systemami. Ostrzegają również, że zbyt wiele grup kapitałowych, odchodząc od jednolitego środowiska aplikacyjnego, popada w nadmierne nieuporządkowanie.