Mobilna telewizja DVB-H dla każdego?

Według analityków In-Stat, do końca br. liczba oglądających Mobile TV zwiększy się na świecie do 54 milionów (z ubiegłorocznych 18 mln). Jednak największy wzrost liczby telewidzów komórkowych dopiero przed nami - szacuje się, że w 2013 r. z mobilnej telewizji będzie korzystać już ponad 327 mln abonentów komórkowych. Intensywnie rozwijany w Europie standard DVB-H, staje się potencjalnie najatrakcyjniejszym systemem telewizji mobilnej. Pierwsze reakcje operatorów nie są jednak zachęcające.

Standard DVB-H (Digital Video Broadcasting-Handheld) to technologia, która pozwala dynamicznie odbierać treści audio-wideo oraz programy telewizyjne za pomocą urządzeń mobilnych. Mimo kilku konkurentów w postaci zbliżonych funkcjonalnie standardów, właściwości użytkowe DVB-H doceniło już kilka krajów europejskich. Stało się tak zgodnie z założeniami Unii Europejskiej, która dąży do ujednolicenia techniki telewizyjnej i przyjęcia jednego, wspólnego standardu dla wszystkich krajów członkowskich, o czym świadczą licznie prowadzone testy technologii DVB-H w różnych państwach, a także jej pierwsze wdrożenia komercyjne. Prognozy rynkowe zakładają, że do końca 2012 r. z telewizji mobilnej na świecie będzie korzystać 327 mln użytkowników, a przychody z niej przekroczą 10 mld USD.

Mobilna telewizja DVB-H dla każdego?

Telefon DVB-H Sagem my750C - terminal, który pozwalał na odbiór sygnałów DVB-H podczas testowej emisji w centrum Warszawy w czerwcu 2008 r.

Choć operatorzy komórkowi oferują odbiór mobilnej telewizji z wykorzystaniem sieci trzeciej generacji UMTS oraz LTE, to zarówno ze względów technicznych, jak i ekonomicznych, usługa ta jest dostępna raczej dla wąskiego grona klientów. Dlatego też opracowano alternatywne standardy, wykorzystujące przede wszystkim sieci nadajników naziemnych. Najważniejsze z nich to: T-DMB (Terrestial-Digital Multimedia Broadcast), ISDB-T (Integrated Services Digital Broadcast-Terrestial), MediaFLO (firma Qualcomm) oraz wzbudzający największe zainteresowanie w Europie standard DVB-H - również wspierany przez największych operatorów i producentów terminali komórkowych. Należy wyraźnie podkreślić, że rozsiewcza technologia DVB-H jest najbardziej zaawansowaną odmianą telewizji mobilnej, i jako jedno z droższych rozwiązań radiodyfuzyjnych jest krytykowana. Cyfrowy przekaz multipleksów z programami TV jest rozsyłany podobnie jak w naziemnej telewizji cyfrowej, dlatego największym wyzwaniem pozostają koszty, które muszą ponieść operatorzy, aby rozpocząć nadawanie.

Telewizja mobilna występuje pod wieloma postaciami strukturalnymi, o różnych funkcjach użytkowych. Jedną z nich jest strumieniowy transport sygnałów telewizyjnych przesyłanych bezpośrednio do terminali przenośnych - zwany telewizją strumieniową. Istotnym ograniczeniem tego rozwiązania jest jednak limitowana liczba mobilnych odbiorców, do których może trafić przekaz, choć w tym przypadku nie ma potrzeby budowy nowej sieci nadajników, ponieważ funkcje te mogą spełniać już istniejące systemy komórkowe klasy 2,5G, 3G lub 4G (LTE). Dla operatorów oznacza to wprawdzie mniejsze koszty (szacunki mówią, że nawet trzykrotnie), ale za to użytkownicy zapłacą więcej za transmisje programów TV.

Wydaje się, że przyszłość należeć będzie do telewizji mobilnej funkcjonującej w modelu hybrydowym, gdzie stosuje się technologię DVB-H łącznie z przekazem strumieniowym UMTS/EDGE. Przykładem takiego rozwiązania jest telewizyjna usługa firmy Swisscom w Szwajcarii, gdzie w górzystym terenie mobilny odbiór programów TV oraz wybór struktury dosyłowej dokonuje się automatycznie, według rzeczywistego zasięgu i poziomu sygnału radiowego. Na terenach rozległych bądź o niewielkim zagęszczeniu abonentów może działać system DVB-H, a w skupiskach abonenckich mogą to być strumieniowe rozwiązania lokalne UMTS/EDGE lub LTE.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200