Według EITO kulminacja rozwiązań dostępowych klasy xDSL w Europie to lata 2006-2007, po czym będą one stopniowo tracić rynek na rzecz technologii bezprzewodowych i optycznego Metro Ethernetu. Włókna światłowodowe stają się stopniowo podstawą dostarczania multimedialnych aplikacji bezpośrednio do mieszkań, najpierw w metropoliach, a następnie na terenach przyległych.

Rozwój siecI metropolitalnych powoduje istotne zmiany w sposobach pozyskiwania informacji oraz załatwianiu spraw w bankach, urzędach, sądownictwie czy w placówkach komunalnych. Obserwujemy rozwój interaktywnych technik przesyłania obrazu cyfrowego, zwiększenie szybkości przepływu informacji w szkieletowych sieciach stacjonarnych i mobilnych oraz wzrost szybkości strumieni informacyjnych do mieszkań w strukturach dostępowych klasy FTTH (Fiber To The Home). Według analityków w ciągu najbliższych 10 lat Ethernet ma całkowicie zdominować sieci teleinformatyczne IP. Z kolei zdaniem przedstawicieli firmy Siemens dokonująca się konwergencja terminali, aplikacji, sprzętu i platform optycznych spowoduje, że infrastruktura teleinformatyczna w 2010 r. będzie w całości oparta jedynie na protokole IP.

Obecnie sieć metropolitalna opiera się na technologiach światłowodowych klasy FTTB (Fiber To The Building) oraz na rozwiązaniach ethernetowych. Dla mieszkańców aglomeracji udostępniają one zaawansowane usługi potrójne (triple play), zapewniające jednoczesny i powszechny dostęp do szybkiego internetu, interaktywnej telewizji IPTV oraz komunikacji głosowej klasy VoIP. Metropolitalne aplikacje potrzebują dzisiaj sygnału transportowanego w czasie rzeczywistym na odległościach sięgających kilkudziesięciu kilometrów w obrębie miasta lub w niewielkiej od niego odległości (łącznie do 100 km). Projektowanie takich sieci powinno uwzględniać szereg czynników, a wśród nich: gęstość zaludnienia, rozmieszczenie urzędów i przedsiębiorstw w rejonie, ich kryteria rozwoju i potrzeby mieszkańców, a także brać pod uwagę istniejącą infrastrukturę telekomunikacyjną.

Na terenach przyległych, a także na obszarach podmiejskich i odizolowanych skupiskach mieszkaniowych - charakteryzujących się niskim poziomem ruchu telekomunikacyjnego - należy korzystać z innych technologii, głównie radiowych i satelitarnych. Środowiska zamiejskie mogą jednak podnieść rangę regionu poprzez instalację wyniesionego dostępu optycznego operującego na takim samym poziomie jak w metropoliach. Instalacja sieci światłowodowej nawet w niewielkim miasteczku czy gminie może być konkurencyjna w stosunku do rozwiązań radiowych, pod warunkiem jej intensywnego wykorzystania zarówno w świadczeniu pracy, jak i rozrywki. Zwłaszcza w rejonach gdzie istnieje zapotrzebowanie na usługi turystyczne bądź przewiduje się przyciągnięcie inwestorów strategicznych, pozwalających na zmianę dotychczasowego statusu regionalnego.

Sieciowe rozwiązania coraz częściej nie zawierają translacji O/E (optyczno-elektrycznej) w warstwie transportowej i korzystają z jednolitej płaszczyzny sterowania zarówno dla warstwy optycznej, jak i warstwy IP opartej na technice MPLS (Multiprotocol Label Switching). Pozwalają tworzyć całkowicie optyczny transport informacji na duże odległości bez konieczności konwersji sygnału optycznego na postać elektryczną. Takie łącza światłowodowe używane początkowo jedynie w połączeniach punkt-punkt z zastosowaniem technologii DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing) stały się dzisiaj podstawą tworzenia platform i pierścieniowej infrastruktury optycznej w mieście. Dzięki temu włókno może praktycznie już dotrzeć do każdego użytkownika w metropolii.

Transport konwergentny

Systemy dostępowe migrują w kierunku rozwiązań pozwalających im przejąć funkcję tradycyjnych systemów usługowych POTS/ISDN i oferować telefonię VoIP ze sterowaniem SIP oraz protokołem H.248. Coraz większego znaczenia nabiera jednak dążenie do konwergencji, aby nowe usługi były dostępne niezależnie od sposobu, w jaki abonent dostaje się do sieci. Pełna przezroczystość i przenośność aplikacji między sieciami przewodowymi i bezprzewodowymi przyczynia się do wzrostu popularności standardu IMS (IP Multimedia System), usprawniającego wdrażanie nowych aplikacji, wzbogacanie istniejących (np. IPTV) i zapewniającego niższe koszty utrzymania sieci.

Od kilku lat wiele czasu i pieniędzy poświęca się interaktywnym technologiom multimedialnym w metropoliach, usługom zintegrowanym (triple play, quadruple play) oraz rozwiązaniom światłowodowym łączącym sieci stacjonarne z mobilnymi (Fixed-Mobile Convergence). Według firmy analitycznej Multimedia Research Group liczba użytkowników interaktywnej telewizji ma rosnąć systematycznie od 4,3 mln w 2005 r. do 36,8 mln w 2009 r. Podobne prognozy przedstawiła firma Gartner przewidująca docelowo 48,8 mln użytkowników w 2010 r. Od rynkowej akceptacji rozwiązań FMC funkcjonujących na platformie IMS zależy przyszłość usług poczwórnych (quadruple play), które łączą w jednej ofercie głos, mobilność, przesyłanie obrazów i danych oraz kontakt z internetem. To jest sygnał dla operatorów komórkowych, z którymi chcą konkurować w dostępie i usługach operatorzy sieci stacjonarnych.

Paryskie Broadband World Forum Europe (październik 2006 r.), będące największym europejskim spotkaniem dostawców i użytkowników technologii szerokopasmowych, potwierdziło, że wśród zaawansowanych technologii znajdują się dzisiaj: telewizja interaktywna i poczwórna usługa oraz szerokopasmowe łącza VDSL2/ADSL2+, łącznie z WiMAX. Wszystkie te aplikacje wymagają w metropolitalnych sieciach szkieletowych gigabitowych przepływności (Ethernet), i takie też powstają dzisiaj jak grzyby po deszczu. Do ich szybkiego wdrażania przyczyniają się najwięksi producenci i operatorzy oraz dostawcy sprzętu telekomunikacyjnego na świecie (m.in. France Telecom, Siemens, Alcatel-Lucent, Ericsson, Huawei, Cisco, Motorola, NEC, NextiraOne, Nokia, AVM, Texas Instruments).

W technologii ethernetowej powszechnie instaluje się teraz mechanizmy VLAN (Virtual LAN), dzięki czemu zdalni użytkownicy mogą pracować jak w sieci lokalnej: szybko, bezpiecznie i z dobrymi parametrami transmisji. Stosowane w metropoliach rozwiązania wirtualne zezwalają na tworzenie sesji wideokonferencyjnych oraz powszechne korzystanie z wideotelefonii. Mechanizmy te usprawniają administrowanie sprzętem informatycznym, który komunikuje się w sieci rozległej tak, jakby był segmentem LAN, co w rezultacie daje znaczne uproszczenie infrastruktury i obniżenie kosztów eksploatacji. Zaawansowane metody szybkiego transportu optycznego standardowych ramek ethernetowych predysponują tę technologię do zupełnie nowych zastosowań. Dzisiaj pojawiają się aplikacje, których nie można było wcześniej wdrażać, ponieważ były zbyt kosztowne bądź sieci miejskie nie dysponowały wtedy takimi przepustowościami. Mieszkańcy europejskich metropolii oraz skupisk miejskich dopiero zaczynają praktycznie korzystać z dobrodziejstw, jakie niosą optyczne sieci teleinformatyczne - o czym świadczą podane niżej przykłady różnych aplikacji.