Dzisiaj, kiedy między starą a nową stolicą Republiki Federalnej istnieją platformy optyczne o gigabitowych przepływnościach, nie ma już żadnego znaczenia, czy inicjując połączenie telefoniczne lub sięgając po pliki w instytucjach rządowych trafia się do Bonn czy do stolicy w Berlinie. Po latach, jakie upłynęły od historycznej decyzji przeniesienia stolicy znad Renu pod Szprewę, informatyzacja sektora administracji rządowej już nie polega jedynie na komunikowaniu się pocztą elektroniczną i cyfrowym obiegu wszelkich dokumentów. W codziennym użytkowaniu są interaktywne sesje wideokonferencyjne (narady, uzgodnienia, wnioski, głosowanie, decyzje) między gabinetami rządowymi, a ministerialni urzędnicy oraz przynajmniej część petentów komunikuje się z urzędami za pośrednictwem wideo-telefonii. Zwłaszcza że w obrębie wspomnianej sieci nie ponosi się opłat telefonicznych.

Metro Ethernet podstawą

Jedną z najlepiej rozwiniętych instalacji metropolitalnych mają Szwedzi, którzy w swym rozwiązaniu ethernetowym stosują systemy dostępowe firmy Ericsson. Spółka operatorska B2 (Bredbandsbolaget) - świadcząca komunalne usługi szerokopasmowe dla kilkuset tysięcy odbiorców - obejmuje swym zasięgiem ponad 40 aglomeracji łącznie ze Sztokholmem, z pełnym zakresem usług wideo na żądanie i transportem strumieni multimedialnych. Dzisiaj klienci B2 mają możliwość korzystania z ponad 200 pozycji filmowych oraz z większości kanałów telewizyjnych dostępnych w Szwecji. Domowi kinomani, zamierzający obejrzeć jakiś film, mogą bezpłatnie ściągać z portalu firmy B2 opisy filmowe oraz ich zwiastuny. Po wybraniu poszukiwanego tytułu użytkownik otrzymuje do niego 24-godzinny dostęp, w czasie którego film może być wielokrotnie odtwarzany, ale wyłącznie na komputerze klienta zamawiającego program.

Szacuje się, że blisko jedna trzecia Szwedów ma już możliwość podłączenia do komputera ekranu telewizyjnego zamiast zwykłego monitora. Pozwala to na uzyskanie obrazu wyższej jakości niż w tradycyjnych magnetowidach, a ponadto okresowe wypożyczenie filmu za pośrednictwem szerokopasmowych łączy metropolitalnych jest po prostu wygodniejsze. Podobne usługi interaktywne realizuje wiele niekomunalnych firm miejskich (np. MKB Fastighets w Malmo), za sprawą których dostęp do multimediów i internetu o przepływności nie mniejszej niż 10 Mb/s jest podstawą interaktywnej rozrywki prawie w każdym szwedzkim domu oraz sposobem na zdalne świadczenie usług w biznesie.

Telepraca w mieście i poza nim

Korzyści z zatrudnienia pracownika poza biurem wydają się oczywiste. Tylko w Europie na taką formę świadczenia pracy zdecydowało się ok. 40 mln osób, chociaż w naszym kraju telepracę wykorzystuje jedynie 16% przedsiębiorstw. Telepracownicy zwykle są bardziej innowacyjni, nie obciążają firmy niektórymi kosztami, lepiej planują dzień swej pracy i na ogół przedkładają obowiązki zawodowe nad prywatę. Upowszechnianiu się telepracy sprzyja szybka komunikacja (optyczna) oraz rozwój bezpiecznych połączeń biznesowych. W Polsce od ubiegłego roku (2006 r.) w ofercie TP dla biznesu funkcjonuje sieciowa usługa nowej generacji Ethernet VPN tp - udostępniana początkowo w metropolii warszawskiej, a obecnie już w całym kraju. Skalowane kanały działające z szybkością od 2 Mb/s do 100 Mb/s dają bezpieczne - według TP - połączenia między poszczególnymi pracownikami i oddziałami firmy poprzez kanały VPN sieci metropolitalnych oraz dostęp do internetu.

Sieciowa usługa Ethernet VPN tp jest przeznaczona przede wszystkim dla firm mających dużo oddziałów terenowych, które potrzebują wydajnej sieci telekomunikacyjnej bądź stałego dostępu do internetu. Z usługi można korzystać poprzez linie miedziane lub światłowodowe wyposażone w złącze abonenckie klasy Ethernet, przy czym użytkownicy mogą samodzielnie zarządzać swoją siecią lub oddać je specjalistom z TP. Oferta umożliwia współdziałanie usług w kilku technologiach (ATM, Frame Relay i Ethernet) - co ułatwia klientom wybór instalacji sieciowej o wymaganej przepływności i łączącej różne lokalizacje firmowe.

Monitorowanie ruchu

Zainstalowany w Warszawie system monitorowania ruchu miejskiego za pomocą kamer od kilku lat (początek 2002 r.) wspomaga stołecznych policjantów w utrzymaniu porządku i bezpieczeństwa w mieście. System zaplanowany jako struktura otwarta daje możliwość rozbudowy o nowe centra obserwacyjne i kolejne kamery internetowe. W tym roku warszawski system wizualizacji został rozbudowany o kolejnych 35 kamer usytuowanych w strategicznych punktach miasta, powiększając infrastrukturę stolicy do 441 punktów obserwacji, z czego 120 stanowią kamery warszawskiego metra, 23 ruchu drogowego, a 37 kamery radiowe. Z systemu działającego 24 godziny na dobę korzystają funkcjonariusze, którzy w wyniku ciągłego penetrowania optycznego mogą skuteczniej interweniować w nagłych wypadkach.

Kamery rozlokowane w strategicznych rejonach miasta oraz w miejscach szczególnie zagrożonych przestępczością są sterowane z centrów obserwacyjnych podlegających terytorialnie odpowiedniej Komendzie Rejonowej Policji. Centrum nadzoru znajduje się w Komendzie Stołecznej, natomiast optyczna infrastruktura monitorująca (rozszerzona w 2007 r.) pochodzi z konsorcjów Alcatel-Lucent i Sprint. Informacje z niektórych przenośnych kamer (50 sztuk) zainstalowanych na obrzeżach stolicy są transmitowane drogą radiową, ponieważ doprowadzenie linii światłowodowej w te rejony okazało się zbyt kosztowne. Do instalacji wykorzystano miejską infrastrukturę światłowodową oraz kanały komunikacyjne MPWiK i ZDM-u, a także łącza sygnalizacyjne trakcji tramwajowej, którymi poprowadzono włókna obsługujące kamery optyczne.