Wszystkie testy przepływności i współpracy, zarówno w przypadku sieci homogenicznej (obydwa urządzenia od tego samego producenta), jak i heterogenicznej (kombinacje routerów i klientów), zostały przeprowadzone w takim samym środowisku testowym.

Punkt dostępowy ulokowano w piwnicy, zaś stację kliencką na drugim piętrze. Zasadniczo pomiędzy routerem i stacją kliencką występuje bezpośrednia widoczność, lecz rzeczywistej siły sygnału nie można łatwo przewidzieć. Analiza wpływu dwóch pięter wymagałaby zbudowania i użycia skomplikowanych modeli propagacyjnych. Rozmieszczenie w ten sposób badanych urządzeń pozwoliło przetestować zachowanie produktów w przypadku transmisji na duże odległości (sygnał tłumiony przez kilka kondygnacji). Każdy 180-sekundowy test powtórzono trzykrotnie, a następnie uśredniono wynik.

Do pomiarów po obu stronach użyto darmowej aplikacji Iperf. Strona kliencka składała się z komputera stacjonarnego Dell Dimension 8400 podłączonego za pomocą portu Gigabit Ethernet do testowanego punktu dostępowego. Drugą stronę połączenia stanowił laptop IBM X40 umiejscowiony na obrotowym stole na drugim piętrze. Stół wykonywał jeden obrót w ciągu minuty. W ten sposób starano się wyeliminować złe ustawienie anteny i zasymulować ograniczony ruch stacji klienckiej.

Obydwa komputery pracowały pod kontrolą systemu Windows XP Pro z zainstalowanymi uaktualnieniami dostępnymi na koniec sierpnia. Wyłączono opcję oszczędzania energii dla kart sieciowych, adresy IP przypisano statycznie. Po określeniu odniesienia wyłączono rozwiązanie Intela dostępne w procesorach Centrino.

Do testów używano oprogramowania dostarczonego przez dostawców. Sterowniki były usuwane po zbadaniu urządzenia, zaś komputer uruchamiano ponownie.

Drugi test przeprowadzono w dokładnie takim samym środowisku, lecz aplikacji Iperf użyto do symulacji strumienia wideo w postaci UDP.

Podsumowując, pierwszy test miał za zadanie ocenić współpracę urządzeń oraz ruch TCP typowy dla aplikacji WWW, drugi w przypadku sieci homogenicznej badał ruch UDP używany np. przy dystrybucji wideo.

Iperf stosowano w następujący sposób:

TCP:

(client) iperf -c 192.168.1.101 -w 128k -i .5 -r -t 90 ><file>.txt

(server) iperf -s -w 128k

UDP:

(client) iperf -c 192.168.1.101 -u -w 768k -i .5 -t 180 -b 100 m ><file>.txt

(server) iperf -s -u -w 768k

Do badań jakościowych transmisji wideo użyto SlingBox Pro. Jest to system IP-TV, który umożliwia przesył obrazu z jakością HD. Aplikacja kliencka SlingPlayer została zainstalowana na laptopie i łączyła się z SlingBox za pośrednictwem sieci bezprzewodowej.

Punkt dostępowy i SlingBox Pro umieszczono na drugim piętrze. Procedura testowa polegała na stopniowym oddalaniu się od budynku, aż do momentu, gdy zauważano problem w odtwarzaniu obrazu. Następnie kontynuowano zwiększanie odległości notując pozycję, przy której stwierdzano całkowity brak możliwości odbioru.

Każdy z produktów otrzymano bezpośrednio od producenta. Routery stosowano tylko jako punkty dostępowe. Dostęp do Internetu włączano, gdy wymagały tego procedury automatycznej konfiguracji. W trakcie testów nie aktualizowano oprogramowania urządzeń. Większość ustawień pozostawiono niezmienionych, z wyjątkiem SSID, adresu IP i zabezpieczenia (użyto WPA2-PSK). Na każdym routerze ustawiono SSID na "test" i adres na 192.168.1.1. Zastosowano automatyczny wybór kanału. Żadnej administracji nie wykonywano na adapterach klienckich - nawiązywano jedynie połączenia.

Podczas testów używano statycznych adresów IP. Wyłączono inne urządzenia pracujące w pasmie 2,4 GHz (inne sieci WLAN, telefony bezprzewodowe). Brak zakłóceń potwierdzono i nadzorowano za pomocą Cognio Spectrum Expert.

Na komputerach wyłączono zapory sieciowe. Oczywiście powinny one być włączone ze względu na bezpieczeństwo. Z drugiej jednak strony nie mają one znaczącego wpływu na osiągane prędkości transmisji. Wyłączono je, by uniknąć wielokrotnej rekonfiguracji.