Z Michaelem Bryantem, odpowiedzialnym w firmie Novell za marketing produktów klastrowych, rozmawia.

Jeszcze pół roku temu Novell zapowiadał dwie fazy projektu Orion. Obecnie przedstawiacie już inne plany...

Półtora roku temu mówiliśmy tylko o projekcie WolfMountain. Niestety, część programistów odeszła z firmy i musieliśmy zmienić plany. Obecnie zapowiadamy, że nasza strategia klastrowa, znana pod roboczą nazwą Orion, będzie zrealizowana w trzech fazach.

Pierwsza, która zakończyła się już pod koniec czerwca br., polegała na wprowadzeniu na rynek produktu umożliwiającego budowę klastrów dwuserwerowych na bazie NetWare 4.11. Wykorzystują one współdzieloną pamięć dyskową, podłączaną za pośrednictwem technologii Shared SCSI lub Fibre Channel.

W drugiej fazie dostarczymy pierwszą wersję oprogramowania klastrowego, współpracującą z NetWare 5. Aplikacja klastrowa będzie wykorzystywać nowe technologie dostępne w tym systemie, takie jak NSS (rozwinąć), szybsze montowanie wolumenów dyskowych. Produkt ten umożliwi także skalowanie klastra do większej liczby serwerów.

Do ilu?

To zależeć będzie od tego, jakie będą ograniczenia dotyczące współdzielenia pamięci masowych w chwili wprowadzania produktu na rynek. Przykładowo, współpracujemy z Compaqiem nad obsługą technologii Fibre Channel. Umożliwia ona podłączenie do jednej magistrali siedmiu urządzeń, co pozwala tworzyć różne rozwiązania klastrowe, np. sześć serwerów, jedna wspólna pamięć masowa lub pięć serwerów i dwie współdzielone pamięci masowe itd. Compaq wciąż rozwija technologię Fibre Channel i pracuje nad możliwością łączenia w stosy przełączników i koncentratorów obsługujących ten standard. Teoretycznie możliwe jest już połączenie w ten sposób do 128 urządzeń.

Od rozwoju tej technologii zależy czy będziemy mogli połączyć w ramach klastra sześć, 16 czy też 60 serwerów. Obecnie mogę zapewnić, że będziemy obsługiwać co najmniej sześć serwerów w klastrze na bazie dostępnego rozwiązania Fibre Channel.

Jednak Fibre Channel nie będzie jedyną architekturą, w której będzie można budować klastry w drugiej fazie Oriona. Oprócz Shared SCSI, będzie można wykorzystywać technologię Serial Storage Architecture. Rozszerzony zostanie także zakres interfejsów, za pomocą których będzie można łączyć poszczególne media. W fazie pierwszej wykorzystujemy do tego tylko połączenia sieciowe, ale w Orion Phase II dodatkowo będzie można korzystać z Dolphin Scalable Coherent Interface (SCI), Tandem ServerNet i Vitual Interface Architecture (VIA).

A faza trzecia?

Jest jeszcze bardzo odległa, toteż tylko ogólnie mówimy o tym, co się znajdzie w produkcie udostępnionym po zakończeniu tego etapu. Oferować on będzie funkcję dystrybucji zadań między serwerami pracującymi w klastrze i udostępniać aplikacjom własny interfejs programistyczny. Umożliwi to pisanie rozproszonych aplikacji zaoptymalizowanych pod kątem naszego klastra i w pełni wykorzystujących jego możliwości.

Zapewnimy też tzw. Single System Image, dzięki czemu klaster będzie widoczny jako pojedynczy obiekt w drzewie usług katalogowych NDS, co jest korzystne zarówno pod względem obsługi aplikacji, jak i zarządzania. Faza trzecia będzie realizować także pełny mirroring serwerów, podobnie jak w SFT III. Dotyczyć to będzie zarówno danych zapisanych na dyskach, jak i przechowywanych w pamięci serwerów.

A co się stanie z SFT III?

Dostępne będzie nadal z NetWare 4.11, ale nie będzie go już w NetWare 5. Toteż chcemy przenieść tę funkcję do produktów z serii Orion.

Czy Orion dostępny będzie bezpłatnie wraz z NetWare 5?

Nie. Będzie dostępny jako oddzielny produkt. Nie każdy bowiem będzie go potrzebował. Są firmy, które zamiast niego będą wolały stosować inne nasze rozwiązania: Novell Replication Services, Novell StandbyServer lub Novell SnapShotServer. Dlatego też każde z nich dostępne jest oddzielnie, tak by klient mógł wybrać najlepsze dla niego rozwiązanie.

Niemniej nie wykluczamy zamieszczenia w przyszłości pewnej funkcji klastrowej w kolejnych wersjach systemu NetWare.

Klaster to nie tylko sprzęt, ale także oprogramowanie, które może wykorzystać możliwości rozwiązania klastrowego. Novell nie udostępnił API dla pierwszej wersji Oriona. W jaki więc sposób programiści mają pisać aplikacje dla niego?

Pierwsza faza Oriona nie ma zbyt wiele do zaoferowania programistom. Klaster dwuserwerowy to przede wszystkim rozwiązanie sprzętowe, mające na celu zwiększenie dostępności sprzętu. Dopiero w kolejnych fazach będzie obsługiwać większą ilość serwerów i umożliwi tworzenie rozproszonych aplikacji. W klastrze pracującym na NetWare 4.11 administrator będzie musiał samodzielnie restartować aplikacje, jeśli któryś z serwerów zawiedzie.

Niemniej w kolejnych fazach projektu Orion udostępnimy zarówno interfejsy programistyczne, jak i pakiety SDK.

Czy nie konkurujecie sami ze sobą, oferując jednocześnie rozwiązanie klastrowe Orion i produkt StandbyServer, licencjonowany od firmy Vinca?

Nie. Orion i StandbyServer to rozwiązania komplementarne i ich funkcje pokrywają się w pierwszej fazie Oriona w bardzo mały sposób. StandbyServer nie oferuje obsługi współdzielonych pamięci masowych. Może jednak przejąć obsługę zadań realizowanych przez jeden z serwerów w razie awarii.

Korzyścią dla klienta, wynikającą z faktu oferowania przez nas kilku alternatywnych rozwiązań, jest możliwość wyboru najodpowiedniejszego z nich. Do końca lipca br. na naszej stronie WWW pojawią się szczegółowe opisy techniczne, dotyczące rozwiązań Novella, zwiększających dostępność systemu NetWare, i pracujących na nim aplikacji. Znajdą się tam też przykładowe scenariusze wdrożenia i wykorzystania tych technologii w określonych warunkach.