Właśnie współpracę z sektorem prywatnym uznano za najbardziej perspektywiczną. 90% amerykańskiej infrastruktury krytycznej znajduje się w rękach przedsiębiorstw prywatnych. W interesie państwa leży zatem wspieranie działań przedsiębiorców na rzecz poprawy bezpieczeństwa należącej do nich infrastruktury. W tym celu już w 1999 r. powołano Partnership for Critical Infrastructure Security (PCIS). "Zajmujemy się działalnością badawczą, udostępnianiem informacji, popularyzacją znaczenia infrastruktury krytycznej, edukacją i szkoleniami" - wyjaśnia Kenneth Watson. PCIS koordynuje udział sektora prywatnego w Narodowej Strategii na rzecz Bezpieczeństwa Sieciowego (National Strategy for Cyberspace Security). Tworzy centra informacji i analiz (Information Sharing and Analysis Centers - ISAC) ukierunkowane na wymianę informacji z instytucjami rządowymi.

W Unii Europejskiej Partnerstwo Prywatno-Publiczne (PPP) w tym zakresie przybiera podobne formy jak w USA. Działa m.in. Dependability Development Support Initiative (http://www.ddsi.org), powstały w ramach V Programu Ramowego Unii Europejskiej.

Natomiast w Polsce dopiero niedawno rozpoczęła się dyskusja, kto ma przewodzić ochronie infrastruktury krytycznej i skąd wziąć pieniądze na potrzebne inwestycje.

Offset dobry na wszystko

Jednym z priorytetów NATO jest ochrona infrastruktury krytycznej. Jej elementem jest bezpieczeństwo tele-informatyczne. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW, dawniej UOP) postuluje ideę stworzenia KSOKITI, czyli Krajowego Systemu Ochrony Krytycznej Infrastruktury Teleinformatycznej. "Stanie się ona platformą wymiany doświadczeń oraz formalnych działań prowadzonych m.in. przez policję, przy współpracy operatorów telekomunikacyjnych" - mówi Robert Kośla, zastępca dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Teleinformatycznego ABW. Centrum koordynacyjnym miałby być Departament Bezpieczeństwa Teleinformatycznego, zaś centrum obsługi technicznej - NASK CERT Polska. Zdaniem przedstawicieli NASK technologie informatyczne pozyskane w ramach umów offsetowych, będących częścią kontraktu na myśliwiec wielozadaniowy dla polskiego lotnictwa, mogłyby wspomóc ten projekt.

Zainteresowanie inwestycjami offsetowymi w infrastrukturę krytyczną wyrażają również Telekomunikacja Polska i Cisco Systems. Notabene to właśnie Kenneth Watson jest dyrektorem Zespołu ds. Infrastruktury Krytycznej Cisco Systems.

Kiedy prezydent Aleksander Kwaśniewski był z wizytą w Waszyngtonie, towarzyszący mu Marek Józefiak, prezes TP SA, wskazał Amerykanom (w tym koncernowi Lockheed Martin) koncepcję rozwoju infrastruktury krytycznej w Polsce jako jeden z możliwych obszarów umów offsetowych. Jest to zgodne ze wstępnymi życzeniami strony rządowej, by programy offsetowe dotyczyły tej tematyki. Szacunki mówią o kwocie miliarda dolarów, którą zwycięzca przetargu stulecia mógłby sobie odpisać od sumy kontraktu (3,5 mld USD), ale de facto w grę wchodziłoby ok. 200 mln USD. Dlaczego? W umowach offsetowych stosuje się tzw. mnożniki od 0,5 do 5 punktów. Jeśli rząd uzna infrastrukturę krytyczną za sprawę najwyższej wagi, to każdy dolar zainwestowany w nią należałoby pomnożyć przez 5. Oczywiście ostatecznym beneficjentem byliby tutaj operatorzy i najwięksi dostawcy urządzeń dla sektora telekomunikacyjnego.

Wizja TP SA wychodzi poza ochronę ważnych systemów państwowych. Mówi się raczej o zabezpieczeniu łączności na wypadek klęsk żywiołowych, np. powodzi, niż w przypadku ataków terrorystycznych. Na pierwszy plan wysuwają są samorządy, dla których gwarancja utrzymania komunikacji w sytuacjach kryzysowych jest najważniejsza. Ćwiczenia zarządzania kryzysowego CMX, corocznie ogłaszane w krajach NATO, w których biorą udział członkowie rządu i przedstawiciele poszczególnych ministerstw odpowiedzialnych za tę problematykę, uwidoczniły brak rządowej infostrady. Jedynymi krajowymi systemami łączności niejawnej, obejmującymi zasięgiem sferę cywilną i wojskową, wykorzystywanymi podczas CMX 2002, były systemy zbudowane przez Biuro Bezpieczeństwa Łączności i Informatyki UOP (obecnie Departament Bezpieczeństwa Tele-informatycznego ABW) w celach nie związanych z zarządzaniem kryzysowym.

Pytanie, czy zakup myśliwca wielozadaniowego zaowocuje rozbudową sieci telekomunikacyjnej i podniesieniem poziomu bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych w Polsce, pozostaje wciąż bez odpowiedzi.