Lekarstwem na przypadłość słabej skalowalności są, stworzone z myślą o sieci, rozwiązania typu out-of-band. W tym przypadku wymagania w stosunku do serwera backupowego nie są wygórowane, ponieważ jego rolą jest jedynie zarządzanie strumieniami danych przepływających bezpośrednio pomiędzy serwerami źródłowymi a systemem wykonującym kopie. Serwer inicjuje procesy kopiowania, sprawdza dostępność łączy, przydziela dostęp do napędów, zarządza kolejkami, rejestruje błędy, powiadamia administratora itp., lecz nie uczestniczy w przepływie danych. Dzięki temu może jednocześnie obsługiwać wiele źródeł danych i wiele napędów czy bibliotek, jak też zdalnie zarządzać wykonywaniem kopii w oddalonych lokalizacjach.

Bez dużych okien

Wpływ na architekturę rozwiązania backupowego będzie mieć, wynikający z przesłanek biznesowych, możliwy do zaakceptowania czas, w jakim kopia danych może być wykonana. Jeżeli aplikacja nie działa w trybie 24/7, kopię danych można wykonywać każdego dnia po zakończeniu pracy. Taka sytuacja zdarza się jednak coraz rzadziej - kopiowanie danych może trwać kilka godzin, tymczasem użytkownicy chcą mieć dostęp praktycznie bez przerwy.

Tam, gdzie priorytetem jest nieprzerwana dostępność, można zastosować kopiowanie danych w trybie online, co wymaga użycia odpowiedniego systemu operacyjnego (np. Windows Server 2003), specjalizowanego oprogramowania lub też rozwiązania działającego na poziomie macierzy dyskowej. W praktyce synchronizacja między sprzętem a aplikacjami i tak jest niezbędna, co zwiększa wymagania, a więc i koszty.

Tańszym, lecz prawie równie skutecznym rozwiązaniem jest backup dyskowy w trybie offline - aplikacja jest wyłączana bądź wstrzymywana na krótki czas, podczas którego dane są kopiowane na dyski. Transfery między dyskami są znacznie szybsze niż pomiędzy dyskami a napędami taśmowymi, w związku z czym niedostępność aplikacji może być znacznie skrócona. Zastosowanie backupu dyskowego oznacza też skrócenie czasu potrzebnego do odtworzenia danych po awarii. Dane skopiowane na dyski można później bez pośpiechu skopiować na taśmy.

Ze stoperem w dłoni

Architektura rozwiązania backupowego zależy w dużej mierze od preferowanego trybu wykonywania kopii. W środowiskach scentralizowanych nawet przy sporych ilościach danych można sobie pozwolić na wykonywanie pełnych kopii danych. W razie awarii kopię przenosi się do środowiska produkcyjnego i uruchamia. W sytuacji, gdy danych jest bardzo dużo, w środowisku scentralizowanym można pokusić się o wykonywanie na co dzień kopii różnicowych i kopii pełnych co jakiś czas. W tym trybie zostaną skopiowane tylko te dane, które zmieniły się od czasu

wykonania pełnej kopii. Przykładowo, jeżeli pełny backup jest wykonywany co tydzień, np. w niedzielę, w poniedziałek wieczorem są kopiowane tylko te dane, które zostały zmienione w poniedziałek. W środę natomiast są kopiowane dane zmienione w poniedziałek, wtorek i środę itd. Gdy nastąpi awaria, jako pierwsze są odtwarzane dane z kopii pełnej, a następnie z ostatniej kopii różnicowej - proces trwa więc nieco dłużej.

Gdy środowisko jest rozproszone, każdorazowe kopiowanie wszystkich danych nie wchodzi w grę. W większości przypadków jest niemożliwy także backup różnicowy. Jedynym wyjściem jest w tym przypadku wykonywanie kopii przyrostowych, a więc obejmujących dane zmienione od ostatniej kopii. Kopiowanie danych w tym trybie jest szybkie, ale odtwarzanie trwa bardzo wolno. Aby odtworzyć dane, trzeba uruchomić ostatnią pełną kopię, a następnie odtwarzać wszystkie wykonane po niej kopie przyrostowe (dokładnie w tej samej kolejności). Gdy jeden z nośników ulegnie uszkodzeniu, wszystkie późniejsze zmiany zostaną utracone.