IP-PBX zamiast sieci NGN

Opisane wdrożenia to tylko wybrane przykłady - podobnych można by przytoczyć więcej (np. telefonia IP w Polkomtelu). Istotne jest to, że obecny stan rynku systemów konwergentnych to pewnego rodzaju wypełnienie luki powstałej na skutek braku większego zainteresowania (przynajmniej obecnie) platformą NGN (Next Generation Networks).

Dzisiejszy stan to stopniowy wzrost zainteresowania systemami konwergentnymi. Jednak dostawcy sukcesywnie przenoszą podstawowe cele z dużych systemów dla operatorów na mniejsze rozwiązania dla małych i średnich przedsiębiorstw.

Z biznesowego punktu widzenia NGN stwarza operatorowi, który zdecydował się przejść na tę platformę, jedynie techniczną przewagę (większa elastyczność i lepsze wykorzystanie zasobów). Obecne korzyści z przejścia na platformę NGN są bowiem dla operatorów niewspółmiernie małe w stosunku do zysku (przecież taka inwestycja musi się zwrócić). Inaczej jest, gdy z punktu widzenia użytkownika korporacyjnego śledzimy ewolucję PBX do IP-PBX. Tu korzyści i zyski są relatywnie większe.

Jak wynika z raportu Miercom, kluczowymi atutami (z punktu widzenia klientów) systemów IP-PBX są:

• koncentracja inwestycji w jedną uniwersalną platformę komunikacji (infrastruktura LAN/WAN);

• redukcja całkowitych kosztów rozwoju infrastruktury (jeden system);

• uproszczenie mechanizmów uaktualniania i rozbudowy;

• jednolite mechanizmy zarządzania;

• nowe usługi - aplikacje zintegrowane (np. oparte na technologii webowej).

Inną kwestią jest przygotowanie infrastruktury teleinformatycznej do wdrożenia platform konwergentnych (np. IP-PBX). Jak wynika z analiz, w wielu przypadkach kłopoty z działaniem systemu są efektem złego przygotowania infrastruktury. W raporcie Miercom dokonano szczegółowej analizy poszczególnych parametrów i elementów sieci LAN. Do prawidłowego działania usług opartych na VoIP konieczne jest przestrzeganie pewnych reguł, z których za podstawowe autorzy raportu uważają:

• stosowanie redundantnych łączy uplink przy wykorzystaniu pasma nie większym niż 50% łącza - pozwala to przenieść cały ruch nawet w przypadku awarii jednego łącza;

• opóźnienia w systemie nie powinny przekraczać 100 ms, a maksymalna zmiana opóźnienia (jitter) nie powinna przekroczyć 40 ms;

• stosowanie przełączników z funkcjonalnością VLAN (do odpowiedniej segmentacji i izolacji sieci);

• obsługa QoS w warstwie trzeciej (np. TOS lub Diff-Serv) do odpowiedniej priorytetyzacji pakietów;

• w małych sieciach (kilku użytkowników) wymiarowanie przy założeniu równoczesnej realizacji maksymalnej liczby rozmów (88 b/s na rozmowę); w dużych sieciach (np. 1000 użytkowników) wymiarowanie przy założeniu 25-proc. obciążenia (np. 250 jednoczesnych rozmów).

Podsumowanie

Choć systemy konwergentne już od kilku lat są modnym tematem, wciąż jeszcze nie mają siły przebicia. Obecny stan wdrożeń to dopiero zapowiedź przyszłego rozwoju. Oczywiście nie można oczekiwać tak spektakularnych sukcesów, jak w telefonii GSM, niemniej należy się spodziewać stopniowej ewolucji w kierunku systemów All-IP. Są już jej pierwsze symptomy na rynku polskim. Inny obraz dotyczy systemów NGN - tu prognozowanie jest znacznie trudniejsze. Szanse są spore, zwłaszcza że wreszcie istnieją konkretne aplikacje (a takich nie było w przypadku ATM). Na razie trzeba poczekać. Może zapoczątkowane w latach 80. marzenie o jednej szerokopasmowej sieci pakietowej do realizacji heterogenicznych usług wkrótce się spełni.