Jeśli mowa o dostawcach, to obecnie jest w czym wybierać. Główni gracze na tym rynku to firmy, takie jak 3Com, Alcatel, Avaya, Cisco, Ericsson, Nortel czy Siemens. Ale ich lista dynamicznie się zmienia. Do grona zainteresowanych konwergencją wciąż dołączają nowe firmy. Warto zaznaczyć, iż mimo wspólnej ideologii technologicznej, każdy dostawca wyznaczył swoją ścieżkę ewolucji poszczególnych produktów w ramach jednej platformy.

Przykładem takiej platformy może być rozwiązanie firmy Cisco, od kilku lat promującej architekturę AVVID (Architecture for Voice Video and Data). Podstawą systemu jest Cisco Call Manager. Zapewnia on niezbędną funkcjonalność zestawiania połączeń z telefonów IP lub emulatorów tych telefonów na komputerach PC. Podstawową zaletą tego rozwiązania jest możliwość stosunkowo łatwej budowy hierarchicznych odpowiedników tradycyjnych PBX-ów. Rozwiązanie Cisco Call Manager pozwala (przy łączeniu w większe klastry) na obsługę bardzo dużej liczby użytkowników (10 tys. i więcej), umożliwiając realizację połączeń H.323. Cisco oferuje również rozwiązania typu IP-PBX (takie jak Cisco ICS 7750) oraz bramki pomiędzy systemami PSTN i IP.

U Nortela odpowiednikiem powyższej platformy jest Succession, system umożliwiający tworzenie wielousługowej sieci na bazie szkieletu ATM. Kluczową rolę pełnią tu serwery Succession Communication Server 2000 i 3000, umożliwiające realizację podstawowych usług telefonicznych z wykorzystaniem standardowego sprzętu telekomunikacyjnego (Succession 2000) oraz budowę bardziej zaawansowanych usług (m.in. tworzenie sieci VPN IP - Succession 3000).

Analogiczne platformy można znaleźć również u innych dostawców. Rozwiązaniem klasy operatorskiej u Ericssona jest IP Telephony 2.1 (IPT 2.1). Zarówno IPT, jak i ONG (Open Network Gateway - oparty na architekturze MEGACO) wchodzą w skład platformy ENGINE umożliwiającej budowę sieci wielousługowych.

Rozwiązania oferowane przez dostawców związanych z klasycznymi systemami telekomunikacyjnymi zmierzają w kierunku konwergentnych systemów NGN (Next Generation Networks). Platformy, takie jak ENGINE Ericssona, powstały z myślą o operatorach. Podobnie jest z rozwiązaniem SURPASS firmy Siemens. SURPASS jest systemem realizującym przenoszenie sygnalizacji SS7 w sieci IP. Jego podstawą funkcjonalną jest odpowiadający za przełączanie ruchu SUPRASS hiQ. Główne moduły systemu to Softswitch i Gatekeeper (obsługa klientów H.323).

Z punktu widzenia klientów końcowych istotne są urządzenia końcowe, np. centrale IP-PBX. Takie urządzenia, rozbudowane o dodatkowe funkcje związane z protokołem IP, znajdują się już w ofercie prawie każdego dostawcy infrastruktury telekomunikacyjnej. W wielu przypadkach nowe produkty to rozbudowane wersje klasycznych central PBX. Przykładem może być centrala IP PBX OmniPCX 4400 firmy Alcatel, współpracująca z protokołami SIP i H.323. Pojedyncza centrala może obsługiwać do 4000 użytkowników, a sieć z centralkami OmniPCX - do 50 000 użytkowników.

Do tego dochodzi kwestia terminali. Nowa funkcjonalność, związana z sieciami IP, narzuca pewne dodatkowe wymagania terminalom telefonicznym - obsługa wielu linii czy aplikacji opartych na XML staje się już standardem. Coraz większą popularnością cieszą się również tzw. softphones - terminale programowe, umożliwiające pracę na standardowym PC. Nie sposób przytoczyć wszystkich dostępnych rozwiązań. Rynek systemów konwergentnych gwałtownie się zmienia i, mimo trudnej sytuacji na rynku IT, wciąż rośnie konkurencja - przykładem może być oferta hybrydowych central IP-PBX (KX-TDA100/200) firmy Panasonic.