Standard WAP, przyjęty jako globalne zalecenie przesyłania transportu informacji drogą bezprzewodową oraz przez sieć telefonii komórkowej, może działać we wszystkich uznanych sieciach komórkowych 2G, takich jak GSM, TDMA, CDPD, IS-95, a wkrótce również i trzeciej generacji IMT-2000 (UMTS). Ponadto środowisko aplikacyjne WAP można implementować do systemów operacyjnych różnorodnych platform: Windows CE, EPOC, PalmOS czy MacOS, co daje użytkownikowi komfort niezależności od określonych platform.

Jedną z bardziej poszukiwanych usług w tych aplikacjach jest szybki dostęp do różnorodnych informacji lokalnych - ściśle związanych z obecnym miejscem pobytu abonenta ruchomego. Dotyczy to w szczególności realizacji bezzwłocznych połączeń automatycznych i natychmiastowego uzyskiwania bieżących informacji o najbliższych abonentowi punktach pomocy - w sytuacji zagrożenia życia - takich jak: pomoc drogowa, policja, pogotowie ratunkowe czy straż pożarna, o najwyższym priorytecie łączeniowym. Inną grupę podobnych usług będą stanowić aplikacje udostępniające lokalnemu abonentowi ofertę lokalizacji najbliższych mu restauracji, taksówek czy najbliższego miejsca rozrywki (np. kin, teatrów czy muzeum) - bez zbędnego przeglądania setek możliwych propozycji.

Nowe scenariusze

Technologie bezprzewodowego przekazu o szerokim pasmie przenoszenia są już właściwie opracowane i będą wkrótce powszechnie dostępne. Pierwsze oferty nieco szerszego pasma pojawiły się w ubiegłym roku i w Polsce, w cyfrowych sieciach krajowych operatorów komórkowych, najpierw pod postacią transmisji z komutowaniem kanałów radiowych HSCSD (High Speed Circuit Switched Data), a następnie z bardziej efektywnym przełączaniem pakietów GPRS (General Packet Radio Services). Jeszcze w tym roku w Japonii będą miały miejsce pierwsze światowe premiery szerokopasmowych aplikacji systemów komórkowych trzeciej generacji IMT-2000 (3G), a rok później w Europie pod zmienioną nazwą UMTS (Universal Mobile Telecommunication System).

Głosowy przekaz informacji będzie stopniowo uzupełniany stereofonicznym przekazem dźwiękowym oraz obrazem transmitowanym łącznie z dźwiękiem w czasie rzeczywistym do urządzeń i terminali mobilnych. Chociaż tradycyjne głosowe urządzenia stacjonarne prawdopodobnie będą potrzebne zawsze, to oferta nowych usług bezprzewodowych zdominuje przekazy w niedalekiej przyszłości. A do tego celu będzie się używać wszystkich nadal projektowanych w laboratoriach rozwiązań terminali mobilnych, obejmujących: komórkowe zestawy samochodowe, interaktywne odbiorniki telewizyjne, szerokopasmowe modemy klasy xDSL (Digital Subscriber Line), stereofoniczne systemy dźwiękowe, kieszonkowe odtwarzacze muzyczne, stacjonarne i mobilne wideoterminale oraz nową generację multimedialnych telefonów komórkowych.

Scenariusze pierwszych bezprzewodowych aplikacji mobilnych są od dawna przygotowane przez wizjonerów i futurologów, a uwzględniają one wiele sytuacji z życia przyszłego użytkownika - już nie związanego kablem z jakąkolwiek siecią (zob. ramka na końcu artykułu).

Technologie informatyczne, potrzebne do budowy większości tu przytoczonych dobrodziejstw telekomunikacyjnych niedalekiej przyszłości, są w większości dokładnie opracowane i znane, ale ich instalowanie dopiero się zaczyna. Już w najbliższych pięciu latach będzie można powiedzieć, które z nich rzeczywiście znajdą zastosowanie, a które po pierwszej euforii ulegną zapomnieniu. Propozycje aplikacji mają bowiem taką nie zdefiniowaną cechę, że stają się prawdziwymi dopiero, jeśli zostaną faktycznie zaakceptowane przez użytkowników i jest na nie odpowiednie zapotrzebowanie. Sama nawet piękna oprawa nie wystarczy. A nie każda aplikacja może cieszyć się wielkim powodzeniem, czego przykładem jest wdrażana ostatnio i głośno reklamowana medialna usługa komórkowa WAP (Wireless Application Protocol) - walcząca o przetrwanie w sieci.

Wiele strategii firmowych

Funkcjonowanie ponad miliarda bezprzewodowych urządzeń komunikacyjnych około 2005 r., postawi całkowicie nowe wymagania na infrastrukturę przewodowych i bezprzewodowych sieci teleinformatycznych. Nowa, niedawno dopiero zdefiniowana, bezprzewodowa architektura 3G (W-CDMA, TD-CDMA) o światowym zasięgu ma zespół wyjątkowych cech, które można w wielkim skrócie określić jako: jeden globalny numer abonenta mobilnego, jedna skrzynka pocztowa użytkownika - wspólna dla wszystkich sieci komunikacyjnych, jeden terminal mobilny działający z różnymi sieciami oraz jeden sposób transmisji - za pośrednictwem sieci pakietowych. I chociaż ogólny kierunek postępowania jest dobrze znany, do tego samego celu dochodzi się na różne sposoby, często indywidualnie rozwijane przez każdą z liczących się firm telekomunikacyjnych.

Największe doświadczenia w budowie infrastruktury telekomunikacyjnej dla telefonii bezprzewodowej mają koncerny Ericsson i Nokia, od lat zajmujące się opracowywaniem i dostawą na rynek nie tylko sprzętu mobilnego dla telefonii komórkowej, ale i kompletnych zestawów do tworzenia takich sieci. Dopiero na dalszych miejscach plasują się dotychczasowi tradycyjni producenci telefonii stacjonarnej, przechodzący od niedawna przyspieszony kurs telefonii komórkowej - najpierw infrastruktury sieciowej, a później i samych telefonów. Poniżej przytoczę parę wybranych przykładów.