Każde okno, które powoduje wykonanie jakiejś operacji w bazie, ma przycisk "zapisz skrypt". Dzięki temu rozwiązaniu można dokładnie prześledzić, co uruchomienie danej funkcji zmieniło w działaniu serwera. Administrator ma do dyspozycji specjalną linię poleceń - SQLCMD. To znacznie rozbudowane narzędzie typu osql.exe - można w nim pisać skrypty, uruchamiać programy wsadowe itp. SQLCMD dysponuje prostym językiem programowania, w którym można zdefiniować pętle, zmienne, odczytać parametry itp. Praktycznie można w nim stworzyć własne skrypty administracyjne. Zmieniło się narzędzie do automatycznego strojenia bazy na podstawie zarejestrowanej aktywności - Tuning Wizard. Nie jest to już prosty kreator, ale raczej całe środowisko, w którym testuje się różne warianty kombinacji indeksów i na bieżąco obserwuje zachowywanie bazy. Warto dodać, że strojenie może obejmować kilka baz danych. W sytuacji gdy kwerenda sięga do różnych baz, wtedy Database Tuning Advisor "podpowiada" użycie optymalnych indeksów dla poszczególnych baz. W serwer wbudowano kilka mechanizmów mających podwyższyć niezawodność. Jeżeli jest wykonywana kopia zapasowa, można automatycznie wykonywać lustrzaną kopię (tzw. mirror), tak by mieć dwa identyczne zapisy archiwalne. Do kopii zapasowej można także dodać sumę kontrolną. Oprócz mechanizmu wykrywania tzw. rozdartych stron (torn pages) można włączyć funkcję liczenia sumy kontrolnej dla każdej strony w pamięci. Szybciej działa nowy sposób odtwarzania bazy z kopii. Baza jest dostępna już w trakcie wycofywania zmian, od razu po wstępnym odzyskaniu danych - nowe transakcje są wykonywane równolegle z "odgrywaniem" logu UNDO.

Kopia zapasowa obejmuje także indeks pełnotekstowy (w SQL 2000 trzeba go zapisywać ręcznie). Można też odzyskiwać części bazy danych, bez konieczności blokowania całości.

Dla analityka

Całkowitej przebudowie poddano mechanizmy business intelligence dostępne w SQL Server. Pojawiły się nowe algorytmy data mining, w tym wykorzystujące sieci neuronowe. Rozbudowany został DTS (Data Transformation Services), zaliczany do najlepszych elementów SQL Servera. Obecnie DTS jest pełnym środowiskiem programistycznym, w którym można definiować pętle warunkowe czy rozgałęzienia, bez konieczności pisania własnych skryptów. Można krok po kroku śledzić kolejne etapy przepływu danych i równocześnie podglądać wartość przetwarzanych rekordów.Usprawniono mechanizm łączenia wielu źródeł danych w jednej docelowej tabeli (np. z automatycznym poprawianiem jakości i eliminowaniem duplikatów). Znacznie lepiej działają tzw. tabele słownikowe. W narzędziu projektowym DTS są dostępne dwa typy widoków. Jeden pokazuje przepływ, a drugi dane (pola) i ich transformacje. Mimo zwiększonych możliwości, DTS pozostaje prostym, intuicyjnym narzędziem. O ile w poprzedniej wersji OLAP operacje tworzenia kostki można było wykonać albo z poziomu interfejsu, albo programowo (były dostępne specjalne obiekty COM), o tyle teraz programista ma do dyspozycji język MDX Script, który pozwala zdefiniować wymiary i całe kostki. Nowym elementem w definicji kostki są translacje. Można przekształcać np. waluty i tłumaczyć wartości w poszczególnych elementach. W kostce można zdefiniować kilka tzw. tabel faktów. Praktycznie pozwala to utworzyć dowolny schemat kostki (nie tylko gwiazdy/płatka śniegu). W Yukonie rozbudowano mechanizm cache. W rzeczywistości nie ma już dużej różnicy w wydajności między kostkami MOLAP (gdzie wszystkie dane są zgromadzone w serwerze OLAP) a ROLAP (dane są pobierane z serwera relacyjnego). Nowym elementem są wskaźniki wydajności - KPI. Są to elementy (wyliczane np. na podstawie kostki) informujące użytkownika o tym, czy prawidłowo przebiegają procesy biznesowe. Projektant, definiując KPI, tworzy skrócony raport, który zawiera kilka liczb lub symboli graficznych. Elementy KPI można łatwo umieścić na portalu SharePoint. Yukon ma być ściśle zintegrowany z Office 2003. Arkusz kalkulacyjny Excel, tak jak dotychczas, będzie bezpośrednio łączyć się z Analysis Services. Co więcej, kostka będzie mogła generować raporty w postaci XLS.