Można wykorzystać wcześniejsze doświadczenia regulacyjne, by badać, czy stosowane przez nich marże umożliwią zaistnienie na rynku tym, którym mają oferować swoje sieci. Coraz częściej dawni monopoliści dywersyfikują różne rodzaje działalności, czy to ze względów biznesowych, czy też pod wpływem decyzji regulacyjnych, nakazujących np. oddzielić służby świadczące usługi hurtowe od detalicznych. Zalecenie wprowadza zasadę równoważności - nowoczesne wcielenie warunku stosowania analogicznych kryteriów dostępu dla podmiotów wewnętrznych i klientów zewnętrznych.

Ważnym obszarem regulacji staje się kłopotliwa i kosztowna do powielenia infrastruktura, np. kanalizacja kablowa. Pojawia się ciekawe założenie, że operatorzy budujący infrastrukturę, szafki uliczne, w tym również nowe kable światłowodowe, powinni to robić w sposób nadmiarowy, stosując niezależnie od własnego zapotrzebowania kable wielowłóknowe po to, by stworzyć relatywnie bezkolizyjnie miejsce dla kolejnych potencjalnych operatorów. Zalecenie obejmuje też wprowadzanie zachęt do współdzielenia infrastruktury, co łagodzić ma ryzyko inwestycyjne, a także organizować bazy danych o infrastrukturze szerokopasmowej. Trudno nie zauważyć, że obowiązująca w Polsce od niedawna ustawa szerokopasmowa wprowadza tego typu regulacje. Operatorzy muszą się teraz przekonać, że są one użyteczne.

Wspólnota widmowa

Europa usiłuje zrobić kolejny krok w kierunku wspólnej polityki w sprawie gospodarki zasobami widma częstotliwości fal radiowych. Opublikowano propozycję decyzji w sprawie programu polityki gospodarki widmem. Można by uznać, że wiele do tej pory dokonano - dzięki uzgodnionym decyzjom udało się zbudować kolejne generacje europejskich systemów komórkowych GSM, DCS, UMTS, uzgodnić standard TETRA dla służb ratunkowych, przygotować plan dla wdrażania telewizji cyfrowej, systemów satelitarnych Galileo, GMES. Próby dalej idącej koordynacji gospodarki widmem wciąż jednak napotykają na opory państw członkowskich, zazdrośnie strzegących autonomii w sprawie kojarzonej też z bezpieczeństwem i obronnością.

Poprzednia propozycja wzmocnienia wspólnej polityki poprzez nadanie uprawnień koordynacyjnych europejskiemu regulatorowi, przy okazji reformy ram regulacyjnych dla telekomunikacji, skończyła się spektakularnym, aczkolwiek niezbyt nagłaśnianym fiaskiem. Komisja Europejska stosuje w tym przypadku wypróbowaną w szwajcarskich referendach metodę okresowego powracania do trudnych tematów. Tym razem na szali jest kontekst gospodarczy gospodarki widmem. Obecna sytuacja 27 rynków narodowych wyraźnie utrudnia oferowanie usług transgranicznych i funkcjonowanie operatorów ponadnarodowych. Wciąż w praktyce nie działa wtórny rynek niewykorzystywanych częstotliwości czy współkorzystanie z częstotliwości. Wykorzystanie bezprzewodowego szerokopasmowego dostępu to rozwiązanie potencjalnie bardzo użyteczne w Polsce, gdzie na ogromnych obszarach brakuje infrastruktury przewodowej. Szybszy rozwój wymaga jednak kolejnego kroku w przełamaniu barier administracyjnych i prawnych.