W czasie prezentowania przez premiera składu nowego rządu, Michał Boni potwierdził osobiście swoją nominację na spotkaniu prasowym przy okazji międzynarodowej konferencji o elektronicznej administracji, odbywającej się w Poznaniu w ramach polskiej prezydencji.

Nowe ministerstwo formalnie skupia działy telekomunikacja, poczta i informatyzacja, ale szeroko pojęta cyfryzacja jest w rozumieniu premiera zadaniem nowym. Donald Tusk wyjaśnił, że należy przez to rozumieć przede wszystkim cyfryzację administracji publicznej, a nie wszystkie ogólne zagadnienia społeczeństwa informacyjnego. Nowego minister dokona przeglądu planów projektów teleinformatycznych w całej administracji rządowej. Następnie ma zaproponować ich racjonalizację zarówno pod względem technicznym i organizacyjnym, jak i pod kątem wydatków. Sam Michał Boni zapowiedział, że będzie się również zajmował projektami sieci szerokopasmowych budowanych przez samorządy.

Zobacz również:

• Microsoft otwiera się na agencje rządowe - wszystko przez atak

Nie można powiedzieć, że nowy minister nie ma doświadczeń w dziedzinie telekomunikacji, czy informatyki. Z racji swoich dotychczasowych funkcji w kancelarii premiera zajmował się właściwie wszystkimi sprawami, które dotyczyły sporów kompetencyjnych w obszarze teleinformatyki i zastosowań technologii informacyjnych, zmuszony do mediowania pomiędzy MSWiA, ministrem infrastruktury, Ministerstwem Rozwoju Regionalnego, UKE. Dawało to okazję dobrego poznania podstawowych problemów. Organizował też głośny cykl spotkań premiera z aktywistami internetowymi. Zna zatem bolączki polskich internautów. Jest twórcą strategii Polska 2030. Pracował też nad planami reformowania administracji, między innymi w kontekście skutków wprowadzania przepisów o ponownym wykorzystaniu informacji publicznej.

Nazwa nowego ministerstwa brzmi atrakcyjnie, bo cyfryzacja to możliwość praktycznej realizacji przyszłościowych wizji rozwojowych państwa - zadanie cywilizacyjne. Niestety, niezbyt dobrze rozumiane przez media i polityków, ani tym bardziej doceniane. W praktyce Boniego czeka niełatwy okres organizacji nowego urzędu w oparciu o zasoby ludzkie i organizacyjne odziedziczone po MSWiA i Ministerstwie Infrastruktury. Szczególnie dla niektórych funkcjonariuszy MSWiA rozluźnienie relacji z resortem siłowym, perspektywa przechodzenia do cywila i zmiana związanej z tym hierarchii nie będzie łatwa.

Minister musi podjąć polityczne rozstrzygnięcia w szeregu rozgrzebanych spraw. Można zaryzykować tezę, że dla niektórych rozstrzygnięć i potwierdzenia ogólnej rangi reformatora administracji, przydałaby się dodatkowo funkcja wicepremiera. Czy projekt planu informatyzacji państwa przygotowany w MSWiA uzna za swój? Czy zaproponowana przez MSWiA strategia sprawne państwo bęzie dla niego dobrą wizją reformy administracji? Co z kontrowersyjnym projektem sieci dla administracji MOST, który utknął w uzgodnieniach międzyresortowych? Czy to dobry pomysł, by siecią dla całej administracji zarządzali policjanci? Czy jest sensowny plan jak przyśpieszyć projekty samorządowe? Jak ułożyć relacje z przyszłym regulatorem rynku telekomunikacyjnego, prezesem UKE, który zastąpi niezwykle energiczną i aktywną Annę Streżyńską? Czy planuje się przebudowę relacji z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji? I wreszcie najważniejsze, kto będzie się zajmował gospodarczymi aspektami cyfryzacji państwa, jeżeli dzisiaj zarysowane kompetencje ministra cyfryzacji ograniczą się do administracji?