JavaBeans w działaniu
-
- Marian Łakomy,
- 27.04.1998
Metody komunikacji JavaBeans
W środowisku uruchomieniowym JavaBeans mogą komunikować się między sobą za pomocą standardowego wywołania metod w nich zawartych. W ramach pakietu programów biurowych eSuite firma Lotus Development opracowała technikę do lokalnej komunikacji komponentów Java, zwaną InfoBus. Architektura InfoBus pozwala na podział JavaBeans na "dostawców" i "odbiorców" danych. Dostawcy danych współpracują z bazami danych, arkuszami obliczeniowymi lub pobierają je z plików i "publikują" dane w InfoBusie. Odbiorcy danych pobierają je z niego do wyświetlania lub analizy. Pozwala to zmniejszyć wymagania co do właściwości pewnych komponentów, np. moduł do tworzenia diagramów nie musi "znać" SQL ani JDBC, aby pobrać dane z bazy SQL. InfoBus stanie się prawdopodobnie niedługo częścią standardu Java 1.2, gdyż rozszerza możliwości JavaBeans na środowiska wymagające dynamicznego dostępu do danych.
W środowisku rozproszonym JavaBeans mogą współpracować z dowolnym modelem sieciowym, łącznie z CORBA i DCOM, chociaż Sun zaleca stosowanie zdalnego wywołania metod (Remote Method Invocation - RMI).
Opracowanie JavaBeans
Po wprowadzeniu specyfikacji JDK 1.1, jedyną dostępną metodą opracowania komponentów JavaBeans było stosowanie Bean Development Kit firmy Sun. Obecnie większość narzędzi programistycznych zgodnych ze specyfikacją JDK 1.1 pozwala na ich tworzenie. W Polsce najpopularniejsze narzędzia tego typu to JavaBuilder (Borland), PowerJ (Sybase), Sun Java WorkSop, Symantec Visual Cafe Pro.
Komponent
Moduł programowy nadający się do wielokrotnego użytku, bez konieczności posiadania jego kodu źródłowego, zbudowany zgodnie ze specyfikacją modelu komponentowego.
Model komponentowy
Definiuje architekturę komponentów, specyfikuje ich interfejsy i sposoby współdziałania z innymi komponentami i kontenerem komponentów (środowisko uruchomieniowe, run-time). Zawiera wskazówki, jak tworzyć komponenty, które mogą ze sobą współpracować.
Kontener
Wszystkie komponenty działają w ramach kontenera, zapewniającego niezbędne im usługi systemu operacyjnego (procesy, wątki). Kontener może mieć formę wizualną (przeglądarka Web) lub niewizualną (Web serwer).
Standardowy interfejs
Kod aplikacyjny komponentu musi dostarczać standardowych sposobów dostępu do funkcji (metod), zapewniających przetwarzanie danych przez komponent. Struktura interfejsu jest zdefiniowana przez model komponentowy.
Ziarnistość komponentów
Odpowiada w przybliżeniu ich możliwościom: małe komponenty służą do tworzenia prostych elementów wizualnych interfejsu, większe realizują proste funkcje biznesowe (sprawdzanie wprowadzanych danych na zgodność), jeszcze większe, bardziej złożone funkcje (księga główna).
