Inne podejście do problemu modelowania topologii rzeczywistych sieci wykorzystuje aplikacja Inet (http://topology.eecs.umich.edu/inet ). Modelowanie odbywa się na poziomie systemów autonomicznych (węzeł w grafie reprezentuje pojedynczy system autonomiczny). Zasada działania aplikacji opiera się na analizie charakterystyki rzeczywistej sieci. Charakterystyki te wyznaczane są na podstawie tabel routingu BGP uzyskanych z National Laboratory for Applied Network Research (NLANR, USA) oraz projektu Route Views prowadzonego na Uniwersytecie w Oregonie. Aplikacja pozwala na generowanie sieci o liczbie węzłów większej niż 3037 (z tylu systemów autonomicznych składał się internet w listopadzie 1997 r., kiedy rozpoczęto prace nad Inet). Wygenerowane sieci nie są typowymi grafami losowymi, a niektóre ich parametry, takie jak liczba łączy czy stopień grafu, wynikają ze struktury internetu i nie są losowe. Dzięki temu sieci te zachowują duże podobieństwo do internetu.

Podsumowanie

Prezentowane techniki wizualizacji i modelowania internetu mogą być nieocenionymi narzędziami pracy specjalistów związanych z projektowaniem oraz testowaniem urządzeń i protokołów sieciowych. Znajomość budowy rzeczywistej sieci transportowej pozwala symulować nowe rozwiązania sieciowe w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, co wydatnie obniża koszty całego procesu projektowego.

Szkielet internetu nie jest jedyną siecią, z której codziennie korzystamy. Istnieje wiele specyficznych sieci i związanych z nimi topologii, w których również działają dedykowane protokoły sieciowe i transportowe. Tam gdzie kończy się internet, zaczynają się sieci o znacznie mniejszym, lokalnym zasięgu, np. lokalne sieci bezprzewodowe Wi-Fi czy jeszcze mało znane sieci sensorowe. Warto wiedzieć, jak wyglądają sieci, z których usług coraz częściej korzystamy.