Rywalizacja w dążeniu do kariery jest obecnie ogromna. Zapytano kilku menedżerów systemów informatycznych na co zwracają uwagę oceniając swoich pracowników?

Najważniejsza sprawa, to być zauważonym. Ludzie na ogół są skromni. Uważają, że to co wykonali nie jest godne uwagi albo jeżeli jest nadzwyczajne, to i tak będzie zauważone. Tymczasem jednak, jeśli pracownik sam nie zajmie się reklamą swojej osoby, nikt jego pracy nie zauważy. Warto zapisywać co się zrobiło. Informuj szefa bezpośrednio o tym, czym się obecnie zajmujesz. Oznaką talentu w zakresie autoreklamy jest trafienie z tymi informacjami w najbardziej odpowiednim momencie.

Najwięcej osiągniesz włączając się do ważnego projektu. Taki projekt, gdy zakończy się sukcesem, będzie miał duży wpływ na dalszą karierę wszystkich pracujących nad nim pracowników. Warto, aby decydenci wiedzieli, co w takim projekcie Ty zrobiłeś. Najlepiej wypunktuj to i daj szefowi, który na ogół nie ma zbyt wiele czasu na czytanie.

Inną metodą zwrócenia na siebie uwagi jest wykazanie inicjatywy. Osób aktywnych nie trzeba ciągle kontrolować i za to przełożeni je lubią, gdyż dzięki nim mają mniej do roboty. Powierzają im także odpowiedzialne zadania. Powiedz szefowi: zrobiłem to i to, na czym firma zyskała i dlatego warto wprowadzić to także w innych działach. Takie przedsięwzięcie może wymagać utworzenia zespołu. Akcje tworzącego i kierującego zespołem zawsze idą w górę. Pamiętaj o tym, że zanim podejmiesz się dodatkowych zadań, powinienieś przede wszystkim dobrze wykonać powierzone Ci podstawowe obowiązki.

Próby rozwiązania problemu w oryginalny sposób lub z wykorzystaniem najnowszych rozwiązań będą zauważone. Dlatego też każdy, kto znajdzie jakieś nowe narzędzie, dzięki któremu system będzie działał bardziej efektywnie będzie zawsze ceniony.

Warto zwracać uwagę zarówno na sprawy administracyjne, jak i problemy techniczne, choć z reguły pracownik przypisany jest tylko do jednej z tych sfer.

Należy starać się samodzielnie podejmować jak najwięcej decyzji, a nie zrzucać wszystkiego na biurko szefa. Kiedy będziesz pełnił rolę bufora (zderzaka) szefa będzie to przez niego docenione.

Przełożeni będą też pamiętać dobre opinie klientów o Tobie. Takie opinie powstają wtedy, gdy Twój profesjonalizm przewyższa oczekiwania klientów. Warto w czasie szkoleń czy serwisu unikać informatycznego slangu, aby klienci rozumieli co do nich mówisz. Dzięki temu będą czuli się bezpieczniej i zachowają dobre zdanie o sobie. Warto też czasem pomóc klientowi w sprawach, które mogą nie należeć do Twoich obowiązków. Zysk będzie wart zainwestowanego czasu.

Komunikując się z przełożonym postaraj się dowiedzieć o problemach, w których rozwiązaniu mógłbyś mu pomóc. Nie należy jednak przekraczać granicy inteligentnego lizusostwa. Jest to nie tylko nieetyczne, ale najczęściej się nie opłaca.

W niektórych firmach komunikację między pracownikami ułatwia wewnętrzna poczta elektroniczna. Pozwala ona łatwiej zauważyć pracownika z inicjatywą, gdyż jest bardziej demokratyczna niż hierarchia służbowa.iskiem wykluczającym regiony, chociaż to właśnie ona była jego pomysłodawczynią. Ale teraz, w rytmie wprowadzania danych, obecność tego przycisku wyraźnie jej przeszkadzała. Obserwując najpierw Toma a teraz Jenny w akcji, domyśliłem się na czym polega problem. Podczas testowania aplikacji, obydwoje byli skoncentrowani na współpracy z programem. Jeden przycisk mniej lub więcej nie sprawiał żadnego problemu. Teraz, w realnym świecie wprowadzania rekordów, pod naciskiem terminu ukończenia sprawozdania, telefonów, gości etc. ten sam przycisk okazywał się zbędny. Ideałem byłoby stałe dokonywanie przetwarzania danych on-line. Konieczność użycia jakiegokolwiek przycisku powodowała tak poważne zakłócenie rytmu pracy, że stanowiło to zaskoczenie dla operatora. Dla mnie zaskoczeniem było, że mimo iż jestem doświadczonym programistą, fakt ten umknąłby mojej uwadze - gdyby nie wizyta w pokoju księgowych.

Do usług

Następna niespodzianka była związana z prośbą Jenny dotyczącą zmiany w aplikacji. Jenny była bowiem wyjątkowo nieśmiałą dziewczyną, która nigdy nie proszona nie zabierała głosu. Końcowym etapem aplikacji był raport pokazujący wszystkie dane wprowadzone do systemu. Jenny poprosiła jednak, aby wybrać do wydruku tylko część z zapisanych rekordów. Szybko się na to zgodziłem. Wiedziałem jak prosta będzie poprawka związana z wyświetleniem wszystkich rekordów, a następnie wybraniem za pomocą myszy tych, które miały się znaleźć na wydruku. Jednocześnie zdałem sobie sprawę, że przy całej swojej nieśmiałości Jenny nie poprosiłaby mnie o zmianę, gdyby rozmowa ta nie odbywała się w trakcie nieoficjalnej wizyty, w atmosferze koleżeńskiej współpracy. "Programowanie przez spacerowanie" (a może raczej przez podglądanie) okazało się znakomitą metodą, nie tylko w kontekście wykrycia usterek programu, ale także wyciągnięcia maksymalnych korzyści płynących z architektury klient/serwer.

Gdy Jenny skończyła księgowanie obiecałem, że dokonam koniecznych poprawek przed następnym wprowadzaniem danych. Wróciłem do biura i rozpocząłem pracę. Poprawka związana z fatalnym przyciskiem zajęła mi 15 s. Inne też nie były dużo więcej czasochłonne. Pod koniec dnia byłem gotów z nową wersją aplikacji (PowerBuilder jest jednak znakomitym narzędziem). W kilka dni później z satysfakcją przeczytałem notatkę służbową Toma, w której informował szefa, że wszystkie moje poprawki przyspieszyły wprowadzanie danych o co najmniej 75%. Reakcja Jenny była jeszcze milsza. "To graniczy z cudem", powiedziała.

Ponieważ coraz więcej aplikacji wykonywanych jest w architekturze klient/serwer, zamierzam przedyskutować zalety mojego systemu z całym zespołem programistów. Wam zaś mogę jedynie poradzić, aby uważnie obserwować użycie nowo tworzonych aplikacji w ich rzeczywistym środowisku pracy. Aha, i nie zapomnijcie o notatniku.