Kapitał, podobnie jak energia, jest wartością "uśpioną". Ożywienie go wymaga od człowieka, aby przestał postrzegać zasoby takimi, jakie one są, ale zaczął aktywnie myśleć nad tym, czym mogłyby one być. Aby kapitał mógł odnieść sukces, potrzebny jest zatem mechanizm, który nada ekonomicznemu potencjałowi zasobów dogodną formę, umożliwiającą wykorzystanie ich do zapoczątkowania nowej produkcji. O ile proces przekształcający energię potencjalną wody w elektryczność jest powszechnie znany, o tyle proces nadający zasobom formę uruchamiającą kapitał pozostaje bliżej nieokreślony. Dzieje się tak dlatego że ów proces nie został skonstruowany na potrzeby wytwarzania kapitału, ale w celu bardziej przyziemnym, tj. ochrony własności prywatnej. Brak "etykietek" na wielu mechanizmach o kapitałotwórczym charakterze powoduje, że ciągle nie zdajemy sobie sprawy z ich ogromnego udziału w procesie generowania kapitału. Innymi słowy: proces odpowiedzialny za wytwarzanie kapitału skryty jest głęboko w strukturach formalnych systemów własności.

Żeby jednak zasoby mogły być produktywnie wykorzystane, musi istnieć możliwość potwierdzenia ich istnienia oraz wykształcenia transakcji, które je przekształcają i podnoszą ich produktywność, w ramach formalnego "systemu własności indywidualnej". Istotne z ekonomicznego punktu widzenia cechy zasobów muszą być odnotowane w rejestrach i tytułach, którymi dysponuje formalny system własności dotyczący każdego właściciela. To bowiem formalna i odnotowana własność zapewnia każdemu właścicielowi dostęp do formy, zasad i procesu, dzięki którym można nadać zasobom postać pozwalającą na ich wykorzystanie jako kapitału. Formalny system własności to zatem miejsce, w którym powstaje kapitał.

Niezmiernie ważnym ogniwem w procesie generowania kapitału są, zdaniem de Soto, tzw. efekty formalnej własności.

Pierwszy efekt własności to określenie potencjału ekonomicznego zasobów. Potencjalna wartość domu może zostać ujawniona i przekształcona w aktywny kapitał w taki sam sposób, w jaki jest odkrywana, a następnie przekształcana w faktyczną energię, tkwiąca w górskim jeziorze energia potencjalna. W obu przypadkach przejście od jednego stanu do drugiego wymaga procesu, który przenosi obiekt materialny w świat stworzonych przez człowieka reprezentacji, gdzie można oderwać zasób od jego uciążliwych uwarunkowań materialnych i skupić się na potencjale tego zasobu. Kapitał powstaje w wyniku pisemnej reprezentacji - w postaci tytułu własności, obligacji, kontraktu lub innych tego typu dokumentów. To w tym miejscu potencjalna wartość zostaje po raz pierwszy opisana i zarejestrowana.

Drugi efekt własności to zintegrowanie rozproszonych informacji w jeden system. Powód, dla którego kapitalizm triumfuje na Zachodzie, zaś w innych krajach nie spełnia pokładanych w nim nadziei, jest taki, że większość zasobów tych krajów zachodnich została zintegrowana w jeden formalny system reprezentacji - odpowiednik naszego ZSIN. Powstaje jedna wielka baza danych, na którą składają się wszystkie informacje i reguły, rządzące nagromadzonym bogactwem należącym do obywateli. W wyniku takiej integracji obywatele mogą otrzymać opis ekonomicznych i społecznych cech zasobu nawet bez konieczności oglądania zasobu na własne oczy. Formalny system własności daje wiedzę o tym, jakie zasoby są dostępne i jakie istnieją możliwości wytworzenia wartości dodatkowej. W rezultacie potencjał zasobów staje się łatwiejszy do oszacowania i wymiany, usprawniając tym samym wytwarzanie kapitału.

Prof. dr hab. Andrzej Hopfer jest prezydentem Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych. Jeden z najwybitniejszych światowych specjalistów od katastru i wyceny nieruchomości. Dzięki niemu odbywa się w Polsce co cztery lata Międzynarodowy Kongres Katastralny. Członek m.in. Polskiej Akademii Nauk i Państwowej Rady Geodezyjnej.