Jacy są Polacy?

Zanim odpowiemy na pytanie, jakie są kwalifikacje polskich dyrektorów, powinniśmy odpowiedzieć na pytanie: Jacy w ogóle są Polacy?

Zanim odpowiemy na pytanie, jakie są kwalifikacje polskich dyrektorów, powinniśmy odpowiedzieć na pytanie: Jacy w ogóle są Polacy?

Jeśli sytuacja, która spotyka Polaków, stanowi dla nich wyzwanie, jeśli pobudza ich narodową pomysłowość i naturalną inteligencję, wówczas pokazują to, co w nich najlepsze, są nie do prześcignięcia.

Ale, niestety, Polacy formują szyki tylko w czasie kryzysów. Ktoś mógłby powiedzieć: "Normalna, codzienna, ciężka praca nie jest dla Polaków". I jeszcze dodać :"To dlatego że bywają trochę leniwi, co maskują żywą inteligencją." Co myśleć o tych wypowiedziach?

Każdy człowiek, każda nacja ma wiele wymiarów. Trzeba unikać myślenia stereotypami. Ale czy może być to co innego, jak nie narodowy charakter, jeśli powtarza się w charakterystykach liderów, dyrektorów, kierowników, menedżerów?

Czy organizacje i międzynarodowe firmy, które tutaj przybyły, mogą uczynić użytek z tych charakterów? Sukces ekonomii w danym kraju zależy od wielu czynników: podstawowych standardów edukacyjnych, systemu politycznego, struktury ekonomicznej oraz etyki pracy liderów i pracowników. Polacy są dobrze wykształceni (dbał o to poprzedni system), ale nie w biznesie. Tutuj jest wiele do nadrobienia.

Również poprzedni system kształtował stosunek do pracy. Z powodu permanentnego niedostatku dóbr oraz niskich płac każdy obywatel miał więcej niż jedną pracę i podczas obowiązkowych godzin w jednym zakładzie wymykał się do innych zajęć. To chora, spatologizowana mentalność, ale dziś jest kopiowana. Trzeba znaleźć rozwiązanie, koncentrujące się nie na wykorzenianiu jej, lecz na tym, aby tę umiejętność polegania na sobie, radzenia sobie włączyć do budowania konkurencyjnej, silnej Polski.

Polska, bardziej niż inne kraje, ma duszę.

Geopolityka jest głównym architektem charakteru narodowego. Polacy są waleczni, odważni, aż do szaleństwa. Nikt nie powie o Polakach, że są nudni, tępi czy ostrożni. Ale też nie zobaczy w nich uporządkowanych indywidualności. Tym bardziej ludzi zdyscyplinowanych. Jeśli Polak w coś się zaangażuje, to czyni to niezwykle intensywnie. Bez względu na to, czy walczy, czy pracuje, pije czy kocha, robi to ze wszystkich swoich sił. Dlatego Polacy znani są ze swego romantyzmu. Polacy potrzebują ciągłego rozjątrzania. Jeśli wydobędzie się z nich pasję, namiętność, stają się bardzo efektywni.

Polaków charakteryzuje postawa: wszystko albo nic. Z taką mentalnością trudno być dobrym menedżerem.

Polacy dają się lubić. Ale te same cechy, które powodują sympatię do nich, jednocześnie są przekodą w dobrym zarządzaniu przedsiębiorstwem. Są to:

1. Polacy mają dobre maniery. Są grzeczni (całuję rączki) i kurtuazyjni. Ma to wyhamować wrodzoną ruchliwość. Prośba o zrobienie czegoś jest uważana za przejaw złych manier i nie jest spełniana. Niebezpiecznie przedkładają formę nad treść.

2. Polacy są lubiani ze względu na swoją specyficzną gościnność. Wolą zadłużyć się i ugościć niż okazać się złym gospodarzem. Ta cecha oraz opisana w pierwszym punkcie składa się na bardzo niebezpieczną dla menedżera skłonność do dużych wydatków.

3. Polacy są nieprzewidywalni, ale w bardzo przyjemny sposób. Jeśli doprowadzą kogoś do rozpaczy niezliczonymi niespełnionymi obietnicami (niepunktualnymi dostawami, bezmyślnością), przychodzą nagle z nieoczekiwanym prezentem albo jakimś wspaniałym rozwiązaniem i uraza znika.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200