Inwestowanie alternatywne

Strategie hedge

Fundusze hedgingowe, jako podmioty stosujące zaawansowane strategie inwestycyjne, pozwalają na osiąganie zysków nawet w czasach spadków na rynku akcji i obligacji. Dysponują szerszym wachlarzem dostępnych instrumentów inwestycyjnych. W swych strategiach stosują krótką sprzedaż, arbitraż czy dźwignię finansową, aktywnie inwestują na rynku instrumentów pochodnych, towarów i surowców. Nadrzędną zasadą działania jest szybka reakcja na perspektywy osiągnięcia zysku pojawiające się na poszczególnych rynkach. Powoduje to wysoką aktywność na rynkach finansowych. Szacuje się, że 40% obrotów giełdy londyńskiej i nowojorskiej generowanych jest przez transakcje funduszy hedgingowych typu "dopasowania do rynku" - czyli reagowania na zmiany rynkowe i wykorzystywania nieefektywności informacyjnej rynków<sup>3</sup>.

Strategie funduszy hedge, choć liczne i zróżnicowane ze względu na stosowane instrumenty i poziom ryzyka, stanowią uszczegółowienie nadrzędnej zasady szybkości działania. Wśród wymienianych w raporcie Van Hedge znajdują się między innymi strategie:

Market neutral - zakłada szybkie reagowanie na pojawiające się nieefektywności rynku; polega na jednoczesnym zajmowaniu przeciwstawnych pozycji przy inwestycji w podobne instrumenty finansowe. Zapewnia to realizację zysków przy zachowaniu niskiej korelacji z zachowaniem rynku i jednoczesnej redukcji ryzyka. W ciągu ostatnich 5 lat strategia market neutral przyniosła inwestorom średnioroczny zwrot w wysokości 8,2%.

Zobacz również:

  • GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
  • Szef Intela określa zagrożenie ze strony Arm jako "nieistotne"
  • International Data Group powołuje Genevieve Juillard na stanowisko CEO

Event driven - wykorzystywanie niecodziennych sytuacji pojawiających się na rynku, czyli poszukiwanie papierów wartościowych spółek, których cena może się nieoczekiwanie zmienić. Może to być inwestycja w walory znacznie niedoszacowane, które straciły na wartości w wyniku problemów spółki, w celu ich późniejszej korzystnej odsprzedaży po zakończeniu procesu restrukturyzacji i polepszeniu się wyników podmiotu (distressed securities). Strategia distressed securities w 2000-2004 przyniosła inwestorom średnią roczną stopę zwrotu w wysokości 12,7%. Odmianą strategii event driven jest także działanie zakładające reakcję na nagłe "okazje", czyli np. zakupienie papierów wartościowych, co do których prognozuje się szybką zmianę wartości - takie jak wykupienie akcji spółki przejmowanej w celu ich późniejszej odsprzedaży za wyższą cenę (special situations). Strategia special situations w ciągu ostatnich 5 lat przyniosła inwestorom średnią roczną stopę zwrotu w wysokości 8,5%.

Market timing - strategia mająca na celu "wyczucie" rynku, polegająca na szybkim przenoszeniu środków finansowych z jednej klasy aktywów w inne, zgodnie z prognozowanymi krótkoterminowymi zmianami rynkowymi (lub jego segmentów), w celu zmaksymalizowania zysków lub uniknięcia strat. Strategia market timing przyniosła średnioroczną stopę zwrotu w wysokości 4,8% w ostatnich 5 latach.

Emerging markets - strategia przewidująca aktywność na tzw. rynkach wschodzących, słabiej rozwiniętych, ale charakteryzujących się dużym potencjałem wzrostu. Głównym kryterium wyboru jest położenie geograficzne w danym regionie - np. Europy Środkowej, Ameryki Łacińskiej czy Azji. Fundusze te były popularne w ostatnich latach i przynosiły wysokie stopy zwrotu, pomimo dużej zmienności rynków, w które były zaangażowane. W latach 2000-2004 średnioroczna stopa zwrotu z inwestycji w fundusze emerging markets wynosiła 10,5%.

Macro - tzw. strategie makro, opierające decyzje inwestycyjne na dogłębnych analizach rynkowych i przewidywaniu trendów gospodarczych oraz poziomu wskaźników, takich jak inflacja, stopy procentowe etc. Zarządzający funduszami nie badają perspektyw wzrostu/spadku wartości poszczególnych papierów wartościowych i nie oceniają prawidłowości ich bieżącej wyceny, a starają się przewidzieć kierunek zmian całych sektorów gospodarki. W latach 2000-2004 średnia roczna stopa zwrotu z tego typu inwestycji wyniosła 5,8%.

Strategie sektorowe - zakładające aktywność na rynkach poszczególnych branż, np. na rynku energetycznym lub nieruchomości.

Multi strategy - zakładająca stosowanie przez osobę zarządzającą aktywami kilku strategii inwestycyjnych równolegle, w ramach jednego portfela. W ciągu ostatnich 5 lat multi strategy przyniosła inwestorom średnioroczny zwrot w wysokości 5,7%.

Szczegóły nie dla wszystkich

Inwestowanie alternatywne

Tabela 2. Wyniki funduszy hedgingowych w zależności od stosowanej strategii w latach 1998-2004

Jako cechę charakterystyczną inwestycji alternatywnych podaje się często zmniejszoną przejrzystość. Hedge, nie podlegając regulacjom obowiązującym tradycyjne fundusze inwestycyjne, nie są zobowiązane do publicznego ujawniania informacji dotyczących wielkości zgromadzonych aktywów, dokładnych sposobów ich alokacji ani wyników inwestycyjnych. Praktycy rynku argumentują, że brak ogólnie dostępnych danych na temat strategii i wyników nie oznacza niewiedzy dla inwestorów. Osoby bezpośrednio zaangażowane w proces inwestycyjny są na bieżąco informowane o wynikach funduszy. Przed przystąpieniem do inwestycji mają okazję zapoznać się dokładnie ze strategią funduszu i planowanymi rodzajami inwestycji.

Napływ inwestycji do funduszy podwyższonego ryzyka spowodował gwałtowny rozwój branży. W 1999 r. na rynku działało ok. 300 funduszy hedgingowych. Obecnie na świecie funkcjonuje 8 tysięcy funduszy tego typu, mających do dyspozycji kwotę ponad 1 bln USD. Analitycy przewidują, że najbliższe lata przyniosą rozwój strategii inwestycyjnych funduszy hedgingowych i produktów przez nich oferowanych, w celu dostosowania się do zmieniającego się profilu inwestorów oraz nowych warunków rynkowych. Według prognoz aktywa funduszy nadal będą dynamicznie rosły, do 2 bln USD w 2009 r. i 4 bln USD w roku 2013.

Jeszcze niedawno panowała opinia, że fundusze hedge są przeznaczone dla znaczących inwestorów, dysponujących dużą ilością środków, z doświadczeniem w inwestycjach alternatywnych. W celu zneutralizowania potencjalnie niekorzystnego wpływu funduszy hedge na inwestorów nieposiadających wiedzy wprowadzono ograniczenia dotyczące możliwości dystrybucji jednostek uczestnictwa w funduszach hedgingowych. Fundusze nie mogły proponować swoich udziałów nieograniczonej liczbie klientów - ich oferta mogła być kierowana do wąskiego grona znaczących odbiorców, zarówno indywidualnych, jak i instytucjonalnych. W przypadku rynku amerykańskiego inwestorem indywidualnym mogła zostać osoba o majątku powyżej 1 mln USD, z rocznym dochodem w wysokości 200 tys. USD.

Zwiększona popularność zaowocowała również pojawieniem się nowych form funduszy. W ostatnich latach gwałtownym wzrostem wykazał się segment tzw. funduszy funduszy, inwestujących środki w inne fundusze hedgingowe. Funds of funds kierują swoją ofertę do coraz szerszej rzeszy odbiorców - w USA możliwe jest rozpoczęcie inwestycji z kwotą 25 tys. USD.

Analitycy wskazują na silny wzrost znaczenia tej podgrupy funduszy hedgingowych. W 1990 r. na świecie działało mniej niż 50 podmiotów tego typu. Obecnie 3 000 funds of funds zarządza aktywami o wartości 400 mld USD. Daje to opisywanej grupie 40% udział w rynku funduszy podwyższonego ryzyka.

Popularność funds of funds wynika z możliwości, jakie oferują inwestorom połączenia kilku strategii inwestycyjnych, dostępu do funduszy zamkniętych dla mniej zamożnych (i wyedukowanych) inwestorów, szybkiego reagowania na zmiany w obrębie jednego nadrzędnego podmiotu, bez konieczności "wychodzenia" z inwestycji. Fundusze funduszy, kładąc większy nacisk na ochronę kapitału, charakteryzują się znacznie mniejszą zmiennością wyników. Zmniejszeniu ryzyka inwestycyjnego sprzyja fakt, że zarządzanie środkami powierza się zwykle kilku osobom, stosującym różnorakie strategie inwestycyjne. Takie rozwiązanie pozwala na maksymalne uniezależnienie wyników poszczególnych funduszy od decyzji jednego zarządzającego.


TOP 200