Przenoszenie między serwerami

Jeśli dyski maszyny wirtualnej pracują w trybie pass-through albo jej pliki VHD są umieszczone na współdzielonym zasobie Cluster Shared Volume (nowość w wersji R2), można automatycznie zrealizować Live Migration - przenoszenie maszyny między fizycznymi serwerami bez konieczności zatrzymywania jej pracy.

Ponieważ usługa klastrowania w Windows Server 2008 R2 dopuszcza łączenie maszyn o różnej konfiguracji, każda migracja jest poprzedzona sprawdzeniem zgodności procesorów. Maszyny wirtualne mogą być utworzone w dwóch trybach, z użyciem wszystkich instrukcji nowoczesnych mikroprocesorów (na przykład SSE czy MMX dla procesorów firmy Intel), albo w wersji zapewniającej szerszą zgodność (z użyciem minimalnego zestawu instrukcji). Jeżeli migracja się nie powiedzie, np. z powodu braku zasobów na hoście docelowym czy niekomatybilności procesorów, maszyna pozostanie na hoście źródłowym i wygenerowany zostanie komunikat dla administratora.

Przeniesienie maszyny wirtualnej między fizycznymi serwerami może odbywać się na dwa sposoby. Historycznie pierwszym z nich jest Quick Migration, gdzie na maszynie źródłowej odbywa się zapisanie stanu maszyny, a następnie przeniesienie go na serwer docelowy, w którym maszyna rozpoczyna dalszą pracę. Drugim trybem przeniesienia jest wspomniany Live Migration, gdzie proces ten odbywa się bez zamrażania stanu maszyny źródłowej. Po stronie środowiska docelowego tworzona jest kopia maszyny i rozpoczyna się synchronizacja bloków pamięci wykorzystywanych przez system. Gdy czas przenoszenia zmienionych bloków spada poniżej milisekundy, maszyna wirtualna zostaje przełączona do środowiska docelowego. Jeśli maszyny korzystają z opcji pass-through przy dostępie do zasobu blokowego na macierzy, w tym czasie następuje także przełączenie ścieżki danych.

Czas przełączenia nie przekracza kilku milisekund i zależy także od ustawień infrastruktury sieciowej, w szczególności przełączników i ich pracy w trybie learning mode. Proces ten jest na tyle szybki, że typowe aplikacje biznesowe nie odczuwają przerwy w pracy podczas migracji maszyn wirtualnych do nowego serwera, być może można zauważyć zmniejszoną wydajność, związaną z koniecznością synchronizacji bloków danych.

Uwaga, awaria!

System przenoszący maszyny wirtualne może działać proaktywnie, reagując na sygnały zgłaszane przez system zarządzania - Operations Manager. Przykładowa informacja o awarii jednego z dwóch wentylatorów może skutkować uruchomieniem migracji najważniejszych maszyn do innych serwerów wraz z przełączeniem w tryb Manintenance - zablokowaniem migracji innych maszyn, tego serwera. Akcja jest zależna od zapisów polityki obowiązującej w danej firmie, w powyższym przypadku wymaga narzędzi Virtual Machine Manager, Operations Manager oraz Management Pack PRO (dostarczane również przez producentów sprzętu takich jak: HP, Dell, IBM), który dostarczy informacji o pracy sprzętu. Działanie proaktywne podwyższa niezawodność eksploatacji krytycznych aplikacji, gdyż umożliwia automatyczne reakcje na zgłoszenia o pierwszych objawach problemów, realizując przy tym korelację informacji z różnych źródeł.

Jak przenieść system do Hyper-V

Migrację maszyny wirtualnej do Hyper-V można sprawnie wykonać przy pomocy dostępnych narzędzi. Wszystko odbywa się z poziomu konsoli Virtual Machine Manager’a. Pierwszym krokiem jest instalacja agenta wewnątrz hostowanego systemu Windows. Narzędzie to odinstalowuje sterowniki firm trzecich związane z wirtualizacją, a następnie przygotowuje sterowniki syntetyczne przeznaczone do wydajnej pracy w środowisku Hyper-V. Sterowniki syntetyczne charakteryzują się tym, że komunikują się za pomocą szerokiej i szybkiej magistrali (VMBus), przy zachowaniu separacji, gwarantowanej przez oprogramowanie hypervisora. Stąd wynika znacząca różnica wydajności na korzyść Hyper-V po instalacji tych sterowników. Po zakończeniu przygotowań, utworzona zostaje gotowa maszyna wirtualna, umieszczona w środowisku Hyper-V.