Dyskowa jednostka pamięci IBM 350 była jednym z podstawowych elementów komputera IBM 305 RAMAC (Random Access Method of Accounting and Control), który pojawił się na rynku w połowie 1956 r. Ten potężny pod względem rozmiarów dysk twardy, zawierał 40 dużych talerzy i głowice czytania/zapisu umieszczone na jednym ramieniu, które przesuwało się w górę i w dół, zależnie od tego na którym talerzu komputer chciał zapisać lub odczytać dane. Na wszystkich 40 talerzach można było zapisać.....5 MB danych.

IBM RAMAC 305 był jednym z ostatnich komputerów zaprojektowanych przez IBM, który miał lampy. Komputer przestano produkować w 1961 r. i IBM sprzedał ponad 1000 takich systemów obliczeniowych. A był to bardzo, ale to bardzo duży komputer, który zajmował cały pokój i prace którego musiały cały czas nadzorować trzy osoby. Pamięć dyskowa towarzysząca komputerowi udostępniała mu dane z szybkością 10 KB na sekundę.

Al Hoagland (twórca pierwszego na świecie dysku twardego, instalowanego w komputerach RAMAC) pracował w IBM przez 28 lat. Hoagland mówi, że po wyprodukowaniu pierwszego dysku mało kto zdawał sobie sprawę z tego, iż jest to rozwiązanie, które zrewolucjonizuje całą informatykę.

Magnetyczny dysk IBM. Firma opracowała pierwszy na świecie magnetyczny dysk we wczesnych latach 50. Miał on po każdej stronie 100 usytuowanych koncentrycznie ścieżek, a na każdej z nich można było zapisać 500 alfanumerycznych znaków. Pierwsza pamięć masowa oparta na takich dyskach mogła przechować 5 mln takich znaków. Czas odczytu informacji z dysku wynosił niewiele mniej niż sekundę.

Magnetyczny bęben IBM 650. Miał długość 40 cm i kręcił się z szybkością 12 500 obrotów na minutę. Dane zapisywano na 40 ścieżkach, a cały bęben miał pojemność 10 tys. znaków.

Wymienny dysk twardy IBM 1311. Pierwsze dyski twarde miały wielkość dużej lodówki, a model 1311 miał tę zaletę, że zajmował nieco mniej miejsca niż pralka. Dysk zawierał sześć 14-calowych talerzy umieszczonych w specjalnej obudowie, które można było wymieniać w stacji dyskowej. Pojemność dysku (był produkowany do połowy lat 70.) wynosiła 2,6 MB.

IBM 1301: dysk twardy z "fruwającymi głowicami". Dwa lata po wyprodukowaniu komputera RAMAC 305, IBM zaprezentował urządzenie 1301: pierwszy system pamięci masowej z tzw. fruwającymi głowicami. Były one umieszczane na specjalnym ramieniu i odczytywały/zapisywały dane na 50 magnetycznych 24-calowych talerzach (kręcących się z szybkością 1800 obrotów na minutę). Głowice i ramię wyglądały jak położona na bok potężna maszyna do krojenia chleba - każdy talerz miał swoją własną głowicę odczytu/zapisu danych.

Dyski twarde od 1979 r. do dzisiaj.

Na zdjęciu sześć dysków: 8-calowy, o wielkości 5,25 cala, 3,5-calowy, 2,5- calowy, o wielkości 1,8 cala oraz 1-calowy.

Microdrive Hitachi 16 GB. Mikrodyski przyczyniły się znacząco do rozwoju podręcznych urządzeń elektronicznych, takich jak np. iPod (Apple). Gdy pierwszy iPod pojawił się na rynku w 2001 r. zawierał dysk 1,8-calowy o pojemności 5 GB. W 2006 r. iPody miały już mikrodyski o pojemności 160 GB.

Pamięć USB/flash. Pamięci Solid-State Storage (z układami NAND/flash) robią dzisiaj prawdziwą karierę i są instalowane w wielu przenośnych urządzeniach. Widoczne tu pamięci Pico (technologia NAND/flash), produkowane przez firmę SuperTalent, mają pojemności 8 GB. Produkowane obecnie pamięci NAND/flash wielkości gumy do żucia, mają pojemność 256 GB.

Pamięci masowe od 1956 do 2010 r. Wyprodukowany w 1956 r. komputer RAMAC 305 mógł przechowywać 5 mln znaków. Obecnie na jednym dysku twardym można zapisać 3 TB danych, a pojemność pamięci SSD rośnie tak szybko, że można już na nich przechowywać setki megabajtów danych.

Polecamy również<br><br>

<a href="http://www.networld.pl/galeria/66128/1/0/100.lat.IBM.html">100 lat IBM</a>