Google ma od 2008 r. w ofercie chmurowy produkt klasy PaaS (Platform-as-a-Service) – usługę noszącą nazwę GAE (Google App Engine). Po pięciu latach użytkownicy doczekali się GCE - chmurowej usługi IaaS tej firmy. Usługi, która daje firmom najszerszy dostęp do serwerów, sieci oraz systemów pamięci masowej i która będzie w opinii analityków konkurować na rynku głównie z popularną usługą E2C (Elastic Cloud Compute), której twórcą jest Amazon

Użytkownicy usługi GCE mają do dyspozycji wirtualne maszyny Linux, na których mogą uruchamiać swoje aplikacje. Ważne w tym przypadku jest to, iż jest komercyjna usługa. Oznacza to, że nie zostanie ona wycofana z oferty w dającej się przewidzieć przyszłości, tak jak to miała miejsce np. w przypadku takich usług, jak Google Reader czy Google Wave.

Zobacz również:

• Włochy są kolejnym krajem, w którym Microsoft zbuduje swoją chmurę
• Kolejne miliony dolarów od inwestorów na rozwój AI

Użytkownicy mają do wyboru kilka dystrybucji systemu Linux (może to być np. SUSE Linux, Red Hat Enterprise lub FreeBSD Unix), w tym takie, którym towarzyszą dodatkowe moduły oraz kastomizowane jądra. I tak np. użytkownik może zainstalować SELinux (mając na uwadze większe bezpieczeństwo) lub CoreOS (w przypadku uruchamiania dużych, bardziej wymagających aplikacji). Mogą też zainstalować system plików specjalnego przeznaczenia (np. xfs czy aufs) albo dodatkowe oprogramowanie (takie jak Docker czy FOG).

Google zapewnia użytkowników, że usługa GCE będzie zawsze dostępna niezależnie od okoliczności. I tak np. w przypadku wyłączenia serwerów z eksploatacji (konserwacja lub inne planowe zadania), aplikacje użytkownika uruchomione na takich serwerach są automatycznie i bezzwłocznie przenoszone na inne równie wydajne serwery. Google zwiększył (w porównaniu z wersją preview usługi) ilość dostępnych rdzeni oraz pamięci (do 16 rdzeni i do 104 GB). Podstawowa cena usługi GCE to 0,104 USD za godzinę (jeden rdzeń).