Jeszcze niedawno sztucznie napędzanym zjawiskiem była wojna rozwiązań SAN z rozwiązaniami NAS. Producenci, szczególnie ci oferujący tylko jedną grupę rozwiązań, starali się dyskredytować drugą. Prawda jest jednak taka, że obie technologie czy też inaczej grupy rozwiązań wzajemnie się uzupełniają i w prawdziwie heterogenicznych sieciach, których komputery, serwery i aplikacje mają duże zapotrzebowanie na wydajną pamięć masową, należy je stosować razem.

Transfer blokowy, utożsamiany z sieciami SAN, oraz transfer plikowy, będący domeną urządzeń NAS, muszą współistnieć i tak naprawdę wybór konkretnego rozwiązania podyktowany jest potrzebami aplikacji. Zresztą oba rodzaje transmisji już od dawna istnieją i ze sobą współpracują, np. serwer korzysta z własnych dysków za pośrednictwem blokowego interfejsu SCSI, podczas gdy dane z tych samych dysków udostępnia klientom sieciowym z wykorzystaniem protokołów plikowych NFS, CIFS itp.

Ogólnie technologia NAS jest łatwiejsza do wdrożenia i obsługi niż rozwiązania SAN, które wymagają dedykowanego środowiska sieciowego, specjalnych interfejsów i oprogramowania. Obecnie jeśli użytkownikowi zależy na realizacji sieci o transmisji blokowej, to najczęściej wybiera technologię Fibre Channel jako medium transportowe. W przypadku rozwiązań NAS naturalnym wyborem jest Ethernet. Już wkrótce jednak użytkownicy będą mieli więcej opcji do wyboru. Nowa technologia InfiniBand ma bowiem znieść ograniczenia stosowanych dotychczas rozwiązań transportowych i wydaje się rozsądną dla nich alternatywą.

Transport

Aby właściwie zrozumieć problematykę budowy sieci pamięci masowych, kluczowe jest rozróżnienie warstwy protokołu i warstwy transportowej. Do realizacji przesyłania danych konieczna jest zarówno warstwa transportowa, czyli medium, po którym są realizowane komunikacja i protokół, zgodnie z którym dane są porcjowane, opakowywane dodatkowymi komunikatami i dostarczane do miejsca przeznaczenia. Przez analogię warstwę transportową można porównać do drogi bądź autostrady, a protokół do samochodów, które przewożą pasażerów. Podobnie jak różne są drogi (od wiejskich, po autostrady, którymi można się bardzo szybko przemieszczać), tak różne są też samochody (ich marka oraz typ określający pojemność).

Dodatkowym problemem utrudniającym odróżnienie transportu i protokołu jest fakt, że np. SCSI jest zarówno jednym, jak i drugim. Za to technologia Fibre Channel określa wyłącznie parametry warstwy transportowej, po której w rzeczywistości jest realizowana komunikacja z wykorzystaniem protokołu SCSI.

iSCSI to nowy standard określany inaczej jako "SCSI over IP", opracowany i zaproponowany do standaryzacji przez firmy Cisco i IBM. Umożliwia on realizację transmisji blokowych z wykorzystaniem jako medium sieci Ethernet. Rozwiązanie to jest atrakcyjną alternatywą dla znacznie mniej popularnych niż Ethernet sieci Fibre Channel. Dzięki niemu sieci pamięci masowych mogą znacznie spopularyzować się w średnich firmach, które dotychczas nie mogły sobie pozwolić na instalację dedykowanej sieci SAN.

Serwer korzystający z pamięci masowej z wykorzystaniem protokołu iSCSI "myśli", że korzysta z lokalnej pamięci masowej dołączonej do magistrali SCSI lub też poprzez Fibre Channel. W rzeczywistości jednak jest tak, że standardowe polecenia przekazywane w normalnej konfiguracji do sterownika SCSI komunikującego się z magistralą SCSI lub magistralą Fibre Channel HBA są przejmowane przez sterownik iSCSI, który opakowuje je w pakiety sieciowe i przesyła do karty sieciowej. Ta z kolei połączona jest siecią Ethernet z macierzą dyskową, również komunikującą się z wykorzystaniem protokołu iSCSI lub też urządzeniem dokonującym konwersji pakietów iSCSI na format SCSI i dołączonym do macierzy SCSI lub Fibre Channel. W tym ostatnim scenariuszu zarówno dla serwera, jak i dla macierzy dyskowej sieć Ethernet jest całkowicie przezroczysta i postrzegana jako zwykła magistrala komunikacyjna przekazująca polecenia SCSI.