Inną opcją jest wykorzystanie elektronicznych kart dostępu, co daje większy poziom bezpieczeństwa niż tradycyjne zamki. Korzyści to zintegrowanie z systemem, który będzie rejestrował każde przeciągnięcie/zbliżenie indywidualnej karty, oraz łatwy sposób przyznawania i cofania praw dostępu - w momencie, gdy pracownik opuszcza budynek z kartą, nie trzeba zmieniać zamków, a jedynie dezaktywować kartę.

Najbardziej wyrafinowanym sposobem dostępu na poziomie fizycznym jest wykorzystanie biometrii, wymagającej sprawdzenia fizycznej cechy osoby i porównania jej z wzorcami zarejestrowanymi w bazie danych. Najczęściej stosowane cechy to: odcisk palca, geometria dłoni, identyfikacja głosu, twarzy, tęczówki lub źrenicy oka. Metody biometryczne są w ciągłym rozwoju. Jako odwołujące się do indywidualnych cech człowieka, pozostają od lat najbardziej obiecującą metodą dostępu. Na razie jednak nie są stosowane tak powszechnie, jak się tego oczekuje. Wciąż wynika to z braku 100-proc. odporności na fałszerstwa. Zaufanie budzą zwykle systemy z "górnej półki", ale barierą jest ich cena. Decydując się na rozwiązanie biometryczne, warto sprawdzić (jak w przypadku każdego systemu zabezpieczeń w IT), czy nie jest ono na jakiejś liście systemów podatnych na atak.

We wszystkich wymienionych metodach dostępu bezpieczeństwo zwiększy zastosowanie śluz, czyli systemu podwójnych drzwi, umożliwiających za każdym razem autoryzowany dostęp tylko jednej osobie.

Monitoring wideo

Ważnym i coraz powszechniejszym sposobem zabezpieczania obiektów, w tym infrastruktury IT, jest monitoring wideo. Od kilku lat w tej dziedzinie obserwujemy transformację od systemów analogowych CCTV w kierunku rozwiązań cyfrowych. Analitycy rynkowi przewidują, że do 2014 sprzedaż sieciowych systemów monitoringu wideo opartych na IP przewyższy sprzedaż rozwiązań analogowych.

Jedną z najważniejszych korzyści, jakie daje monitoring wykorzystujący IP, jest znacząca poprawa jakości obrazu. Coraz częściej w ofertach producentów pojawiają się rozwiązania w jakości HD. Inną zaletą systemów IP jest znacznie łatwiejsze przeszukiwanie zarejestrowanego i zarchiwizowanego materiału wideo.

Na popularyzację wideo IP wpływa też pojawienie się otwartych standardów. Tworzą je dwie organizacje, powstałe w 2008 r.: Open Network Video Interface Forum (ONVIF) i Physical Security Interoperability Alliance (PSIA).

ONVIF zrzesza producentów, takich jak: Axis, Bosch, Canon, Sony, Cisco i Panasonic. W zeszłym roku organizacja opublikowała ONVIF Core Specification 2.0, która dotyczy urządzeń pamięci dla wideo, analityki wideo, kamer i koderów.

Do PSIA należą: Honeywell, IBM, Stanley Security Solutions, Samsung i Texas Instruments. W marcu br. PSIA dostarczyła ostateczny zestaw specyfikacji i już kilku producentów oferuje produkty działające według tych specyfikacji.

Oprócz infrastruktury zbudowanej w chronionej organizacji coraz częściej będziemy mieli do czynienia z monitoringiem jako zewnętrzną usługą, działającą w modelu cloud computing. VSaaS (Video-Surveillance-as-a-Service) wprowadzają głównie producenci rozwiązań do monitoringu, którzy widzą możliwość popularyzacji tego typu usług i uzyskania dodatkowego źródła dochodów. Oferta jest skierowana przede wszystkim do mniejszych firm, niemających dedykowanych zespołów IT.