Postęp technologiczny spowodował, że sieci komputerowe – zarówno kablowe, jak i bezprzewodowe – pracują coraz szybciej. Przykładem może być technologia radiowa LTE, zapewniająca urządzeniom mobilny szybki dostęp do Internetu. Wszystko to powoduje, że sieci operatorskie muszą obsługiwać ruch jeszcze szybciej, aby sprostać nowym wyzwaniom. Dlatego dostawcy sprzętu sieciowe i operatorzy testują nowe technologie optyczne (takie jak WDM), które są w stanie podołać temu zadaniu. Klasyczna technologia WDM buduje w pojedynczym światłowodzie wiele kanałów transmisji, przesyłając przez każdy z nich światło o różnej długości.

Sieć optyczna zbudowana przez Exatel i Huawei ma jednak inną, nowatorską architekturę - zawiera tylko jeden kanał transmisji danych, czyli wykorzystuje pojedynczą fale nośną Oznacza to, że w sieci takiej znajduje się tylko jeden transceiver (przetwornik opto-eletryczny), wykorzystywany zarówno do transmitowania, jak i do odbierania sygnałów (klasyczna sieć WMD zawiera wiele takich tranceiverów, tyle ile w danej sieci jest kanałów transmisji).

Próby testowej sieć WDM 400 Gb/s (Perkuna-LIM-Mory-LIM-Perkuna) były prowadzone z wykorzystaniem istniejącej sieci optyczną DWDM, należącą do Exatela, składającej się ze standardowych włókien G.652. Huawei zastosował w niej trzy technologie, pozwalające uzyskać tak dużą przepustowość: algorytm kompensacyjny FTN (Faster Than Nyquist), dekodowanie sygnału metodą Adaptive-SDFEC (Adaptive Soft-Decision Forward Error Correction) oraz firmową technikę odzyskiwania zegara taktującego. Sieć wykorzystywała tylko jeden tranceiver, co ma wiele zalet – jest energooszczędna oraz odporna na awarię, ponieważ zawiera mniej elementów.

Firma Huawei nie ujawniła jak dotąd, kiedy opracowana przez nią (i przetestowana wspólnie z polskim operatorem Exatel) technologia zostanie wprowadzona do jej komercyjnych produktów. Wiadomo natomiast, że podobne sieci testują też główni konkurenci Huawei na tym rynku – firmy Alcatel-Lucent i Ciena.