Istnieje specyficzna grupa firm i instytucji, dla których najmniejszy wyciek informacji byłby katastrofalny. Większość firm nie zwraca uwagi na zjawisko emisji ujawniającej, nie zdaje sobie sprawy, że w pewnych przypadkach do przechwycenia informacji można wykorzystać sprzęt dostępny w sprzedaży (COTS - Commercial Off-The-Shelf), a niekiedy wystarczą do tego celu warunki domowego laboratorium.

Najbardziej efektownym wykorzystaniem emisji ujawniającej jest przechwycenie wyświetlanego obrazu. Najpopularniejszym standardem minionych czasów był VGA i nadal wykorzystywane są jego odpowiedniki. W niektórych przypadkach modernizacja sprzętu objęła tylko monitory i nadal wykorzystywane są karty ze złączem VESA. Informacja o obrazie jest przesyłana w postaci wielu sygnałów, które można przechwycić:

- ustawiając tryb wyświetlania obrazu (np. XGA 1024x768 [60 Hz]), ustalamy częstotliwość nośną

- zmieniając wyświetlany obraz, zmniejszamy lub zwiększamy zapotrzebowanie na pasmo.

W przypadku typowego tunera TV o zakresie przestrajania 50-860 MHz otrzymalibyśmy pokrycie typowych rozdzielczości powyżej 800x600 aż do 1920x1440, bez uwzględnienia harmonicznych. Ponieważ często używa się ustawienia XGA (1024x768 [60 Hz]), dalsza część opracowania będzie oparta właśnie na takiej konfiguracji testowej.

Dla odbiornika o paśmie 3 kHz, czyli radia z modulacją AM, maksymalne zmiany między kolorem białym a czarnym to 21 linii. Dla modulacji FM pasmo 200 kHz umożliwia przechwycenie obrazu o zmienności 394 pikseli. Dla odbiornika klasy laboratoryjnej o paśmie 30 MHz minimalna zmienność wynosi 3 piksele. Do badań można wykorzystać popularny sprzęt elektroniczny (na przykład magnetowid Philips VR485/58), który nie ma tak dobrej czułości przy tym samym paśmie przenoszenia (100 μV) jak mierniki przeznaczone do analizy emisji ujawniającej (DSI-1550A, 2,2μV), ale umożliwia przeprowadzenie ciekawego doświadczenia.